امجد فرزین پور

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات پودر گیاه گزنه و خرفه (سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد برای هر گیاه) بر عملکرد تولید و تولیدمثل بلدرچین های ژاپنی در سه سن 10-4، 17-9 و 62-54 هفتگی انجام شد. 140 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 4 تیمار و 7 تکرار (5=n؛ چهار ماده و یک نر) به ازای هر سن در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن مکمل گزنه به جیره پرندگان 10-4 هفته سبب کاهش وزن تخم، درصد زرده، تلفات جنینی، نسبت استروژن/تستوسترون (E/T) و افزایش ضریب تبدیل خوراک (FCR)، واحد هاو، جوجه درآوری، ظرفیت ضد اکسیدانی کل (TAC)، هورمون FSH و نسبت FSH/LH شد (05/0> P). تغذیه بلدرچین های تخمگذار از سن 9 تا 17 هفتگی با سطوح 1 و 5/1 درصد پودر گزنه سبب افزایش TAC و کاتالاز و کاهش وزن تخم، سطح استروژن،نسبت E/T، کلسترول کل، LDL، مالون دی آلدهید (MDA) شد(05/0> P). بیشترین اثرات مثبت گزنه بر پرندگان 62-54 هفته مشاهده شد؛ بطوریکه درصد تولید، FCR، واحد هاو، ضخامت پوسته، نرخ باروری و جوجه درآوری را بهبود بخشید (05/0> P). همچنین سطوح بالای مصرفی گزنه در این مطالعه سبب کاهش تلفات رویانی، سطح استروژن، کلسترول کل، تری گلیسیرید، MDA و نسبت E/T شدند (05/0> P). استفاده از مکمل خرفه در جیره بلدرچین های تخمگذار تاثیر منفی بر نرخ باروری و جوجه درآوری پرندگان هر سه سن شد (05/0> P). از طرف دیگر وضعیت هورمونی این پرندگان با کاهش هورمون LH در پرندگان 10-4 هفته و افزایش استروژن و نسبت E/T در پرندگان 62-54 هفته تحت تاثیر قرار گرفت (05/0> P). از اثرات مثبت گیاه خرفه بر پرندگان 10-4 هفته می توان به افزایش ضخامت پوسته و کاهش تری گلیسیرید پلاسما اشاره کرد. همچنین نتایج نشان داد که گیاه خرفه در پرندگان 17-9 هفته درصد تولید، خوراک مصرفی، FCR، ضخامت پوسته، رنگ زرده، تعداد فولیکول های زرد و آنزیم های ضد اکسیدانی بهبود بخشید (05/0> P). در پرندگان 62-54 هفته عملکرد تولید تحت تاثیر تغذیه با گیاه خرفه قرار نگرفت؛ با این وجود کاهش سطح کلسترول تام و MDA و افزایش سطح TAC و کاتالاز این پرندگان معنی دار بود (05/0> P). نتیجه گیری می شود که پودر گزنه می تواند به عنوان یک افزودنی خوراکی ارزشمند در اواخر دوره تخم گذاری بلدرچین استفاده شود و اگرچه پودر خرفه فاقد اثرات ناخوشایند بر عملکرد تولید است اما دارای اثر منفی بر عملکردتولید مثلی در هر سه سن مورد مطالعه است.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات پودر گیاه گزنه و خرفه (سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد برای هر گیاه) بر عملکرد تولید و تولیدمثل بلدرچین های ژاپنی در سه سن 10-4، 17-9 و 62-54 هفتگی انجام شد. 140 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 4 تیمار و 7 تکرار (5=n؛ چهار ماده و یک نر) به ازای هر سن در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن مکمل گزنه به جیره پرندگان 10-4 هفته سبب کاهش وزن تخم، درصد زرده، تلفات جنینی، نسبت استروژن/تستوسترون (E/T) و افزایش ضریب تبدیل خوراک (FCR)، واحد هاو، جوجه درآوری، ظرفیت ضد اکسیدانی کل (TAC)، هورمون FSH و نسبت FSH/LH شد (05/0> P). تغذیه بلدرچین های تخمگذار از سن 9 تا 17 هفتگی با سطوح 1 و 5/1 درصد پودر گزنه سبب افزایش TAC و کاتالاز و کاهش وزن تخم، سطح استروژن،نسبت E/T، کلسترول کل، LDL، مالون دی آلدهید (MDA) شد(05/0> P). بیشترین اثرات مثبت گزنه بر پرندگان 62-54 هفته مشاهده شد؛ بطوریکه درصد تولید، FCR، واحد هاو، ضخامت پوسته، نرخ باروری و جوجه درآوری را بهبود بخشید (05/0> P). همچنین سطوح بالای مصرفی گزنه در این مطالعه سبب کاهش تلفات رویانی، سطح استروژن، کلسترول کل، تری گلیسیرید، MDA و نسبت E/T شدند (05/0> P). استفاده از مکمل خرفه در جیره بلدرچین های تخمگذار تاثیر منفی بر نرخ باروری و جوجه درآوری پرندگان هر سه سن شد (05/0> P). از طرف دیگر وضعیت هورمونی این پرندگان با کاهش هورمون LH در پرندگان 10-4 هفته و افزایش استروژن و نسبت E/T در پرندگان 62-54 هفته تحت تاثیر قرار گرفت (05/0> P). از اثرات مثبت گیاه خرفه بر پرندگان 10-4 هفته می توان به افزایش ضخامت پوسته و کاهش تری گلیسیرید پلاسما اشاره کرد. همچنین نتایج نشان داد که گیاه خرفه در پرندگان 17-9 هفته درصد تولید، خوراک مصرفی، FCR، ضخامت پوسته، رنگ زرده، تعداد فولیکول های زرد و آنزیم های ضد اکسیدانی بهبود بخشید (05/0> P). در پرندگان 62-54 هفته عملکرد تولید تحت تاثیر تغذیه با گیاه خرفه قرار نگرفت؛ با این وجود کاهش سطح کلسترول تام و MDA و افزایش سطح TAC و کاتالاز این پرندگان معنی دار بود (05/0> P). نتیجه گیری می شود که پودر گزنه می تواند به عنوان یک افزودنی خوراکی ارزشمند در اواخر دوره تخم گذاری بلدرچین استفاده شود و اگرچه پودر خرفه فاقد اثرات ناخوشایند بر عملکرد تولید است اما دارای اثر منفی بر عملکردتولید مثلی در هر سه سن مورد مطالعه است.

این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر تمایل به تولید مرغ بدون آنتی‌بیوتیک توسط تولیدکنندگان مرغ گوشتی شهرستان‌های استان کردستان انجام شد. در این مطالعه 200 نفر از 10 شهرستان مختلف مورد بررسی قرار گرفتند و پرسش‌نامه‌های محقق ساخت را پاسخ دادند. روایی پرسش‌نامه توسط اساتید تایید شد و پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت و تایید شد. این مطالعه به‌صورت توصیفی- همبستگی و بر اساس مدل معادلات ساختاری بود. پرسش‌نامه دارای گویه‌هایی برای تمایل، شناخت و آگاهی، هنجار، نگرش، اعتماد، تقلید، سودمندی، کنترل، سهولت درک شده، نوآوری، همدلی، عملکرد، عادت، حمایت دولت و آموزش بود. پس از گردآوری داده‌ها نتایج توسط نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی افراد مورد مطالعه مرد بودند بیشتر افراد مورد مطالعه بزرگتر از 30 سال بودند (00/97درصد). بیش از نیمی از جامعه آماری تحصیلات دانشگاهی نداشتند. بیشتر افراد جامعه آماری مالک مرغداری بودند. نتایج نشان داد که بیشتر افراد درآمد دوره‌ای بالای 10 میلیون دارند و درصد کمی از آن‌ها درآمد دوره‌ای زیر 10 میلیون تومان داشتند. بیشتر افراد بین 5 تا 20 سال سابقه شغلی داشتند. بیشتر افراد مورد مطالعه وضعیت حقوقی فردی داشتند. بیشتر افراد شغل دوم نداشتند. حدود 60 درصد از تولیدکنندگان مرغ گوشتی استان کردستان باور دارند که توپوگرافی تاثیر زیادی بر سلامت محیط مرغداری دارد. حدود 90 درصد گزارش کردند که مرغداری آن‌ها در مسیر کشتارگاه طیور یا مسیر حمل جوجه قرار ندارد. بیشتر افراد اشاره کردند که مرغداری آن‌ها در کنار مرغ بومی و مرغ مادر وجود ندارد. بیشتر آن‌ها اشاره کردند که دکتر دامپزشک دارند و تردد هفتگی دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری حاکی از آن بود که برای تمایل به تولید بدون در نظر گرفتن ناثیر مثبت یا منفی، شناخت و آگاهی، هنجار، نگرش، اعتماد، تقلید، سودمندی، کنترل، سهولت درک شده، نوآوری، همدلی، عملکرد و آموزش بترتیب بیشترین اثرات را بر تمایل به تولید مرغ بدون آنتی‌بیوتیک در استان کردستان داشتند. نتایج مدل معادلات ساختاری در ارتباط با رفتار تولید نیز بدون در نظرگرفتن تاثیر مثبت یا منفی نشان داد که متغیرهای شناخت و آگاهی، تقلید، نوآوری، حمایت دولت، عادت، هنجار، نگرش، اعتماد، سودمندی، کنترل، سهولت درک شده، همدلی،آموزش و عملکرد بیشترین اثرات را داشتند. مقدار کای اسکوئر مدل از 3 کمتر است و این نشان از آن دارد، که داده‌های تجربی به نحو مناسبی از مدل مفهومی پژوهش حمایت می‌کنند. همچنین مقدار ریشه میانگین مربعات خطای برآورد نیز کمتر از 08/0 است و این شاخص نیز برازش مدل را تایید می‌کند.

عوامل متعددی در هنگام ذخیره سازی اسپرم باعث کاهش باروری و تحرک اسپرم می شوند. بسته به خصوصیات فیزیکی و ترکیبات شیمیایی مایع منی الگوی حرکتی اسپرم تغییر می کند. شواهدی وجود دارد که نشان دهنده ی اهمیت یون کلسیم برای شروع و ادامه حرکت است. حرکت اسپرم نیاز به سرعت تاژک دارد که این امر وابسته به میزان کلسیم در دسترس اسپرم می باشد. اسپرم پستانداران دارای مخازن مشخص کلسیمی می باشد، در حالیکه اسپرم پرندگان فاقد مخزن کلسیمی مشخص می باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر ترکیبات مختلف کلسیمی بر پارامترهای کیفی اسپرم خروس در زمان نگهداری در دمای یخچال بود. برای انجام این تحقیق، نمونه های منی از 10 خروس بالغ به روش مالش شکمی اخذ شد و بعد از ارزیابی اولیه با هم تجمیع گردیدند. ترکیبات کلسیمی شامل؛ کلسیمافور، کلسیم کلراید و کلسیم گلوکونات در سه سطح 0.56، 0.056 و 0.0056 (میلی مولار) به رقیق کننده لیک اضافه شد. نمونه های منی آزمایشی به مدت 96 ساعت در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند و در زمان های مختلف پارامترهای کیفی اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج اولیه نشان داد که غلظت کلسیم منی خروس در طول مدت نگهداری به طور مشخصی کاهش یافت(0.05p<). اضافه کردن ترکیبات مختلف کلسیم به رقیق کننده سبب بهبود بسیاری از پارامترهای اسپرمی گردید. همچنین با توجه به داده های بدست آمده می توان نتیجه گرفت که امکان بازیابی ویژگی های حرکتی اسپرم به وسیله اضافه کردن ترکیبات کلسیمی وجود دارد.

This study evaluated the effects of non-neuronal cholinergic system (NNCS) and cholinergic antagonists on sperm parameters during cold seminal preservation to know if cholinergic agents can control sperm motility and recovery. Semen samples were collected from ten fight roosters by dorso-abdominal massage twice-weekly. Atropine used as a muscarinic acetylcholine receptor antagonist, atracurium as a nicotinic acetylcholine receptor antagonist, acetylcholinesterase, and N-ethylmaleimide a choline acetyltransferase inhibitor, and acetylcholine applied to recover sperm motility. The optimal concentration for each cholinergic agent then was determined and added to the diluted semen and preserved for adequate period of time. Consequently, to obtain the best sperm motility and quality in the evaluation testis, the optimal concentration of acetylcholine was added to the rooster semen liquid storage prepared for artificial insemination. In the performed pretests, 10mM acetylcholine, 10mM N-ethylmaleimide, 100mM and 100pM atropine, 1mM atracurium and 50nM acetylcholinesterase were determined as the optimal concentration (P<0.05). 24h preserved semen of the experimental groups were recovered by adding 10mM acetylcholine. in which it significantly increased the total and progressive motility of the sperm except for N-ethylmaleimide treated group (P<0.05). Some other Sperm parameters such as viability, acrosome, and plasma membrane integrity, and malondialdehyde (MDA) were not changed by the acetylcholine treatment, while the sperm fertility was lowered in the experimental groups as evaluated by in vitro sperm egg interaction. Rooster semen treated by indirect anticholinergic agents, such as acetylcholinesterase and N-ethylmaleimide showed lower sperm motility. Cholinergic agent; acetylcholine, added to the sperm after one or two days of cold preservation recovered the sperm motility to nearly 75% and 60%, respectively. We conclude that motility of the rooster sperm diluted in Lake extender can be recovered after one or two days at 4oC by 10mM of acetylcholine before artificial insemination.

مطالعه حاضر در قالب چهار آزمایش انجام گردید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر افزودن عصاره های آبی، متانولی و اتانولی گیاه خرفه به عنوان آنتی اکسیدان (آزمایش دوم) و نیز ترکیب آنها با سیستئین (آزمایش سوم) و ترهالوز (آزمایش چهارم)، در رقیق کننده انجمادی بر کیفیت اسپرم انزالی بز مرخز در طی فرآیند انجماد-یخ گشایی بود. در آزمایش اول، پس از خشک شدن گیاه خرفه، عصاره گیری توسط آب، متانول و اتانول صورت گرفت و سپس ترکیب شیمیایی این عصاره ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر کل ترکیبات فنولی، فلاوونوئیدی و آلکالوئیدی در عصاره متانولی بالاتر (05/0> P) از عصاره های آبی و اتانولی خرفه بود. همچنین، عصاره اتانولی نسبت به عصاره های آبی و متانولی منجر به استخراج میزان بالاتری (05/0> P) از مقادیر کل ترکیبات کاروتنوئیدی و ویتامین E شد. در آزمایش دوم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره آبی، 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره متانولی و 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره اتانولی بود. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. تیمارهای حاوی g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی، درصدهای بالاتری از تحرک کل، زنده مانی و فعالیت میتوکندری و درصد کمتری از مالون دی آلدئید را نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0> P). تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی منجر به بالاترین تحرک کل و کمترین سطح مالون دی آلدئید در مقایسه با سایر تیمارها شد (05/0> P). همچنین، تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی در مقایسه با گروه کنترل منجر به افزایش معنی دار اسپرم های زنده، سلامت غشاء و DNA و کاهش معنی دار اسپرم های آپوپتوز و مرده گردید (05/0> P). در آزمایش سوم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی، رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین (سطح مطلوب بدست آمده از مطالعه قبل) و رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین + g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی (سطح مطلوب عصاره ها بدست آمده از آزمایش دوم) بودند. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. همه تیمارها باعث بهبود تحرک کل، زنده مانی، فعالیت میتوکندری و کاهش سطح مالون دی آلدئید نسبت به کنترل شدند (05/0> P). در تیمارهای ترکیبی، تحرک پیش رونده، میانگین سرعت در مسیر منحنی، تعداد اسپرم زنده و سلامت غشاء، DNA و آکروزوم نسبت به کنترل افزایش یافت (05/0> P). میانگین سرعت در مسیر مستقیم، خطی بودن جنبایی، زنده مانی و سلامت DNA در تیمار ترکیبی سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی بالاتر از تیمار سیستئین بود (05/0> P). از میان تیمارها، تیمار سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی بالاترین درصد تحرک کل، فعالیت میتوکندری و کمترین درصد مالون دی آلدئید را نشان داد (05/0> P). در آزمایش چهارم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی mM 100 ترهالوز (سطح مطلوب بدست آمده از مطالعه قبل)، رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی (مطلوب ترین عصاره در ترکیب با سیستئین از آزمایش سوم) و رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز بودند. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. همه تیمارها باعث افزایش تحرک کل، میانگین راستی مسیر طی شده، خطی بودن جنبایی، زنده مانی، سلامت غشاء، سلامت آکروزوم، فعالیت میتوکندری، اسپرم زنده و کاهش مالون دی آلدئید نسبت به کنترل شدند (05/0> P). در تیمارهای ترکیبی میانگین سرعت در مسیر مستقیم و سرعت در مسیر منحنی و سلامت DNA افزایش و اسپرم های آپوپتوتیک و مرده نسبت به کنترل کاهش نشان دادند (05/0> P). تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز منجر به افزایش تحرک کل و سلامت غشاء نسبت به تیمار حاوی ترهالوز گردید (05/0> P). از میان تیمارها، تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز بالاترین (05/0> P) میزان زنده مانی را نشان داد. بطور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی بیشتر از سایر عصاره ها در بهبود کیفیت اسپرم منجمد بز موثر بود. همچنین نتایج نشان دهنده اثرات بهتر به هنگام مکمل سازی رقیق کننده انجمادی اسپرم بز با ترکیبی از عصاره متانولی خرفه، سیستئین و ترهالوز بود.

کاهش باروری خروس گله های مرغ مادر یکی از مشکلات مطرح در صنعت طیور می باشد. بروز سنگ های اپیدیدیمی یکی از دلایل سندروم زودهنگام ناباروری خروس است. بازجذب مایعات در ناحیه اپیدیدیم اصلی ترین مکانیسم تغلیظ محتویات داخل مجاری است. آکواپورین ها مهم ترین پروتئین های مسئول بازجذب آب در بافت های مختلف هستند. هدف از این مطالعه بررسی بیان ژن آکواپورین 9 در ناحیه اپیدیدیم خروس های مبتلا به سنگ های اپیدیدیمی می باشد. این مطالعه بر روی خروس های گله مرغ مادر با سن 65 هفته انجام گرفت. وزن بدن،خصوصیات ظاهری تاج، کلوآک و پا، غلظت هورمون های استروژن و تستوسترون، ارزیابی کمی و کیفی اسپرم، تغییرات هیستوپاتولوژی بیضه و اپیدیدیم و میزان بیان ژن آکواپورین 9 در ده قطعه خروس دارای اپیدیدیم به ظاهر سالم و ده قطعه خروس دارای سنگ های اپیدیدیمی مورد مقایسه قرار گرفتند. بین دو گروه از لحاظ خصوصیات ظاهری، غلظت هورمون های استروژن و تستوسترون سرم خون، تحرک کل و تحرک پیش رونده اسپرم ها اختلاف معنی داری وجود نداشت. درصد اسپرم های غیرنرمال و تولید اسپرم روزانه بیضه در خروس های سنگ دار افزایش معنی داری را نسبت به خروس های سالم نشان داد (05/0>P). پیوستگی زنجیره اسپرماتوژنز، ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز در خروس های سنگ دار به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). اختلاف بیان ژن آکواپورین 9 در دو گروه معنی دار بود، به طوریکه میزان بیان ژن آکواپورین 9 در ناحیه اپیدیدیم خروس های سنگ دار حدود 97/23 برابر خروس های سالم بود (05/0>P). به طورکلی می توان نتیجه گرفت که افزایش بیان ژن آکواپورین 9 سبب افزایش بازجذب بیشتر در مجاری ناحیه اپیدیدیم شده و با تغلیظ محتویات داخل لومن، احتمال بروز سنگ های اپیدیدیمی افزایش می یابد و این تغییرات باعث کاهش باروری در خروس ها می شود.

عوامل تعددیدر هنگام ذخیرهسازیاسپرم باعث کاهش باروریو تحرک اسپرم میشوند.غشاء سلول اسپرم پرندهگان به دلیل میزان زیاد اسیدهای چرب غیر اشباع در مقابل استرس اکسیداتیو حساس است که این اهمیت افزودن ترکیبات آنتیاکسیدان به اسپرم نگهداری شده در شرایط آزمایشگاهی را بیشتر میکند. گیاه گزنه گیاهی دارویی با توزیع گسترده در سرتاسر جهان است که به دلیل فعالیتهای دارویی از جمله ویژگیهای آنتیاکسیدانی و التهابی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق انجام شده به منظور بررسی اثرات آنتیاکسیدانی عصارهی آبی و اتانولی ریشهوساقه گیاه گزنه بر کیفیت اسپرم خروس پس از نگهداری در دمای 4 درجه سانتیگراد میباشد. بدین منظور، منی از 16 خروس بالغ به روش مالش شکمی اخذ شده و پس از ارزیابی اولیه در دمای 37 درجه سانتیگراد نمونههایی که داری تحرک بالای نود درصد بودن با یکدیگر مخلوط شده و برای آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند. منی جمعآوری شده با رقیقکننده لیک به نسبت 11:1 رقیق شدند و عصارههایآبی و اتانولی ریشهوقسمت هوایی گزنه را در سطوح )5/1 و 1 میلیگرم در 111 لیتر( به آنها اضافه شد. سپس تا دمای 4 درجه سانتیگراد سرد و به مدت 36 ساعت در یخچال 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. از تیمارهای آزمایشی در ساعتهای صفر، 12 ،24 و 36 نگهداری نمونه برداری شده و پارامترهای زندهمانی اسپرم توسط روش ائوزین-نیگروزین، سلامت غشا از طریق تست تورم هیپواسموتیک، سلامت آکروزوم از طریق تست فرمالین سیترات، میزان پراکسیداسیون لیپید توسط تست تیوباربیوتیک اسید و میزان توانایی باروری به روش برونتنی با استفاده از غشای پریوتیلین بررسی شد. تیمار حاوی 5/1 میلیگرم در 111 میلیلیتر عصاره آبی ریشه گزنه اثر مثبتی را درحفظ سلامت غشاء و زندهمانی در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد )15/1< P .)سطوح 5/1 و 1 میلیگرم در 111 میلیلیتر پودر عصاره آبی ریشهی گزنه تفاوت معنیداری را نسبت به سایرتیمارهادر کاهش مالوندیآلدهید نشان دادند )15/1< P.) سطح 5/1 میلیگرم در 111 میلیلیتر پودر عصاره آبی ریشهی گزنه در زمانهای صفر، 12 و 24 ساعت افزایش جنبایی، تحرک پیش رونده و باروری را برای اسپرمهای نگهداری شده در دمای 4 درجه سانتیگراد در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد )15/1< P .)این یافتهها نشان دادند که اضافه کردن عصارهی آبی ریشهی گزنه به رقیقکنندهی منی لیک تاثیر مثبتی بر فراسنجههای کیفی اسپرم خروس پس از ذخیرهساز در دمای یخچال دارد.

در فرآیند توسعه توجه به بهبود تغذیه و جبران کمبود پروتئین امری ضروری و مهم است؛ و به همین دلیل اغلب کشورهای درحال توسعه تلاش نمودند تا کمبود پروتئین غذایی جمعیت در حال تزاید خود را با توسعه صنعت طیور جبران نمایند. مطالعه حاضر به بررسی اقتصادی تولید مرغ گوشتی با تاکید بر کاهش طول دوره می پردازد. جامعه آماری شامل کلیه ی واحدهای پرورش مرغ گوشتی شهرستان های دیواندره، کامیاران و سنندج است. از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای انتخاب نمونه ها استفاده شد. داده ها از نوع میدانی و از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه برای سال 97 جمع آوری گردید. تعداد 32 واحد مرغداری با 128 دوره تولید به عنوان نمونه بر اساس فرمول کوکران با احتساب 5 درصد خطا انتخاب گردیدند. از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش استفاده شد. توابع برتر تولید و هزینه بر اساس معیارهای انتخاب تابع تولید ترانسندنتال و تابع هزینه ترانس لوگ معرفی شدند. ضریب تبدیل محاسبه و سناریوهای کاهش دوره تولید با فواصل مختلف دوره مورد بررسی قرار گرفت. ضریب تبدیل، طول دوره، درصد تلفات، درآمد خالص، فاصله بین دوره ها، متوسط وزن زنده هنگام برداشت، تعداد دفعات وزن کشی، نهاده های مصرفی، ظرفیت تولید، هزینه های تولید و دموگرافی مدیران واحدها به عنوان متغیرهای پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان می دهد، میانگین طول دوره کشتار در واحدها 55 روز، میانگین فاصله بین دوره 31 روز و میانگین ضریب تبدیل 94/1 کیلوگرم است. همپنین نتایج نشان داد، هزینه خرید دان و جوجه یکروزه به ترتیب با 76 و 14 درصد بیشترین سهم را در هزینه کل دارند و از دیگرنتایج تحقیق، بازده اقتصادی (منفعت به هزینه) برابر 3/1 و بهترین سن برداشت 42 روزگی با فاصله 7 روز است. بر اساس نتایج به دست آمده کاهش دوره تولید به منظور کاهش کشش تولید، افزایش بازدهی و فراهم شدن زمینه صادرات پیشنهاد می گردد.

ین مطالعه بهمنظور ارزیابی اثرات ژل آلوئهورا، اسیدصفراوی و در پیشگیری و درمان کبدچرب القاء شده با تتراکلریدکربن در مرغهای تخمگذار انجام شد. 90 مرغ تخمگذار لوهمن الاس ال الیت در سن 46 هفتگی به مدت 9 هفته به صورت تصادفی به 10 تیمار آزمایشی و 10 تکرار )هر تکرار 1 پرنده( در قالب دو آزمایش به شرح زیر تقسیم شدند: در آزمایش اول پرندهها به مدت 4 هفته تا زمان القاء کبدچرب با جیرههای دوره پیشگیری تغذیه شدند و تیمارها به شرح زیر بودند: 1 -جیره شاهد )جیره برپایه ذرت و کنجاله سویا(. 2 -جیره شاهد حاوی 3 درصد ژل آلوئهورا. 3 -جیره شاهد حاوی 300 میلیگرم در کیلوگرم اسید صفراوی. 4 -جیره شاهد حاوی 3 درصد ژل آلوئهورا + تتراکلریدکربن)3 میلیلیتر به ازای هر 100 گرم خوراک(. 5 -جیره شاهد حاوی 300 میلیگرم در کیلوگرم اسید صفراوی+ تتراکلریدکربن. 6 -گروه القاء شده با تترا کلرید کربن و سپس تغذیه با جیره پایه )شاهد مثبت(. در آزمایش دوم اثرات ژل آلوئهورا، اسیدصفراوی و قرص اورسوداکسی کولیک اسید بعد از القاء کبدچرب در 4 تیمار به شرح زیر مورد آزمایش قرار گرفت: 1 -گروه القاء شده با تترا کلرید کربن و سپس تغذیه با جیره پایه 2-گروه القاء شده با تتراکلریدکربن و سپس تغذیه با جیره حاوی 5 درصد ژل آلوئهورا. 3 -گروه القاء شده با تتراکلریدکربن و سپس تغذیه با جیره حاوی 500 میلیگرم در کیلوگرم اسید صفراوی. 4 -گروه القاء شده با تترا کلریدکربن و سپس تغذیه با جیره حاوی 15 میلیگرم در هر کیلوگرم از وزن بدن قرص اورسوداکسیکولیکاسید. نتایج نشان دادند که استفاده از جیره حاوی 3 درصد ژل آلوئهورا در مقایسه با تیمار شاهد باعث افزایش معنیدار درصد تولید، وزن تخممرغ، توده تخممرغ و ضریب- تبدیل خوراک شد )05/0>P .)همچنین، جیره حاوی 300 میلیگرم در کیلوگرم اسید صفراوی در دوره پیشگیری )آزمایش اول( باعث کاهش درصد تولید، وزن تخممرغ، توده تخممرغ و ضریب- تبدیل خوراک شد، اما این تیمار در دوره درمان )آزمایش دوم( موجب بهبود پارامترهای کمی گردید )05/0 >P .)استفاده از جیره حاوی تتراکلریدکربن در هر دو دوره باعث کاهش درصد تولید، وزن تخممرغ و توده تخممرغ و افزایش مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک شد )05/0>P .)ارزیابی پارامترهای بیولوژیکی دردوره پیشگیری نشان داد که تیماردریافت کننده جیره حاوی 3 درصد ژل آلوئهورا + تتراکلریدکربن و تیمار شاهد کمترین میزان آنزیم آسپارتات آمینوترانسفرازرا )AST )داشتند، در حالی که بیشترین میزان این آنزیم در تیمار دریافت کننده جیره حاوی تتراکلریدکربن و تیمار دریافت کننده جیره حاوی 300 میلیگرم در کیلوگرم اسیدصفراوی مشاهده شد )05/0>P .)در دوره درمان بیشترین میزان آنزیمهای کبدی در تیمار دریافت کننده تتراکلریدکربن مشاهده شد و کمترین میزان این آنزیمها نیز در جیرههایی که حاوی ژل آلوئهورا بودند مشاهده گردید )05/0>P.

باروریِ گله های پرورش مرغ مادر در هفته های پایانی دوره تولید در اثر بروز اختلالات و بیماری ها کاهش می یابد. یکی از این اختلالات، تشکیل سنگ های اپیدیدیمی در ناحیه اپیدیدیم خروس های گله می باشد که باعث اختلال در عملکرد تولیدمثلی این پرندگان می گردد. از طرف دیگر، عدم تعادل هورمونی استروژن ممکن است در اثر اختلالات متابولیک ایجاد شده و موجب کاهش باروری خروس ها شود. آروماتاز یک آنزیم کلیدی در مهره داران است که مرحله نهایی تبدیل آندروژن ها به استروژن را سنتز می کند. در این مطالعه بیان ژن آروماتاز و برخی از پارامترهای تولیدمثلی در خروس های گله ی مرغ مادر دارای سنگ های اپیدیدمی بررسی شد. بدین منظور، تعداد 20 قطعه خروس گله ی مرغ مادر با محدوده ی سنی 65 هفته انتخاب شدند و ضمن بررسی خصوصیات ظاهری تولیدمثلی، سنجش کمی و کیفی پارامترهای اسپرمی، اندازه گیری غلظت هورمون های استروژن و تستوسترون و همچنین هیستوپاتولوژی بیضه و اپیدیدیم، بیان ژن آروماتاز در ناحیه اپیدیدیم این پرندگان مورد مطالعه قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون T-Test و نرم افزار SAS 2000 درسطح معنی داری 5 درصد انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در خصوصیات ظاهری، تحرک کل و تحرک پیش رونده اسپرم ها و غلظت هورمون های استروئیدیِ سرم خون، بین خروس های سالم و خروس های دارای ضایعات اپیدیدیمی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P). بررسی هیستوپاتولوژی مقاطع تهیه شده از بیضه و اپیدیدیم خروس ها نشان داد پیوستگی زنجیره اسپرماتوژنز، ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز در خروس های دارای ضایعه به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0>P). همچنین اکثر نواحی اپیدیدیم دچار التهاب های مزمن بودند اما وجود سلول های التهابی در اطراف مجاری اپیدیدیمی خروس های سنگدار به میزان بیشتری قابل مشاهده بود (05/0>P). بررسی بیان ژن آروماتاز با آزمایش RT-PCR و در دو گروه نشان داد میزان بیان این ژن در ناحیه اپیدیدیم خروس های دارای ضایعات اپیدیدیمی بیشتر از خروس های سالم می باشد (05/0>P). به طور کلی می توان نتیجه گرفت بیان ژن آروماتاز در خروس های آخر دوره با ایجاد سنگ های اپیدیدیمی مرتبط بوده و بر باروری و تولیدمثل پرنده اثر گذار است.

باروریِ گله های پرورش مرغ مادر در هفته های پایانی دوره تولید در اثر بروز اختلالات و بیماری ها کاهش می یابد. یکی از این اختلالات، تشکیل سنگ های اپیدیدیمی در ناحیه اپیدیدیم خروس های گله می باشد که باعث اختلال در عملکرد تولیدمثلی این پرندگان می گردد. از طرف دیگر، عدم تعادل هورمونی استروژن ممکن است در اثر اختلالات متابولیک ایجاد شده و موجب کاهش باروری خروس ها شود. آروماتاز یک آنزیم کلیدی در مهره داران است که مرحله نهایی تبدیل آندروژن ها به استروژن را سنتز می کند. در این مطالعه بیان ژن آروماتاز و برخی از پارامترهای تولیدمثلی در خروس های گله ی مرغ مادر دارای سنگ های اپیدیدمی بررسی شد. بدین منظور، تعداد 20 قطعه خروس گله ی مرغ مادر با محدوده ی سنی 65 هفته انتخاب شدند و ضمن بررسی خصوصیات ظاهری تولیدمثلی، سنجش کمی و کیفی پارامترهای اسپرمی، اندازه گیری غلظت هورمون های استروژن و تستوسترون و همچنین هیستوپاتولوژی بیضه و اپیدیدیم، بیان ژن آروماتاز در ناحیه اپیدیدیم این پرندگان مورد مطالعه قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون T-Test و نرم افزار SAS 2000 درسطح معنی داری 5 درصد انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در خصوصیات ظاهری، تحرک کل و تحرک پیش رونده اسپرم ها و غلظت هورمون های استروئیدیِ سرم خون، بین خروس های سالم و خروس های دارای ضایعات اپیدیدیمی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P). بررسی هیستوپاتولوژی مقاطع تهیه شده از بیضه و اپیدیدیم خروس ها نشان داد پیوستگی زنجیره اسپرماتوژنز، ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز در خروس های دارای ضایعه به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0>P). همچنین اکثر نواحی اپیدیدیم دچار التهاب های مزمن بودند اما وجود سلول های التهابی در اطراف مجاری اپیدیدیمی خروس های سنگدار به میزان بیشتری قابل مشاهده بود (05/0>P). بررسی بیان ژن آروماتاز با آزمایش RT-PCR و در دو گروه نشان داد میزان بیان این ژن در ناحیه اپیدیدیم خروس های دارای ضایعات اپیدیدیمی بیشتر از خروس های سالم می باشد (05/0>P). به طور کلی می توان نتیجه گرفت بیان ژن آروماتاز در خروس های آخر دوره با ایجاد سنگ های اپیدیدیمی مرتبط بوده و بر باروری و تولیدمثل پرنده اثر گذار است.

در این پژوهش، اثر مهارکننده ی آروماتاز لتروزل بر فراسنجه های بیوشیمیایی سرم، سطح هورمون های کلسی تونین و پاراتورمون، فراسنجه های ماکروسکوپیک و هیستومورفوموتریک استخوان در بزغاله نر مرخز مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 16 راس بزغاله نر با میانگین وزنی 1±13 کیلوگرم و میانگین سنی 5 تا 6 ماهگی بطور تصادفی در چهار تیمار و چهار تکرار و هر تکرار شامل 4 حیوان تقسیم شدند. لتروزول به صورت محلول تزریقی زیر جلدی و عضلانی مورد استفاده قرار گرفت. گروه های آزمایشی شامل: 1) تزریق زیر جلدی (حاوی 25/0 میلی گرم لتروزول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هفته)، 2) تزریق عضلانی (حاوی 25/0 میلی گرم لتروزول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هفته)، 3) تزریق زیر جلدی (شاهد)، 4) تزریق عضلانی (شاهد). دسترسی حیوانات به آب و خوراک آزاد بود. نتایج نشان داد که فراسنجه سرمی فسفر در گروه دریافت کننده 25/0 میلی گرم لتروزول به صورت تزریق زیر جلدی نسبت به گروه های شاهد (عدم دریافت لتروزول) افزایش معنی داری را نشان داد (05/0P˂). قابل ذکر است که میزان کلسیم و آلکالین فسفاتاز نیز در گروه های تزریق 25/0 میلی گرم لتروزول در هر سه دوره (ماه) بیشتر بود؛ اما به لحاظ آماری در هیچ دوره ای از آزمایش غیر معنی دار نبود (05/0

آپوپتوز بعنوان مرگ برنامه ریزی شده فیزیولوژیکی، یکی از علل بسیار مهم مرگ سلولی در فرآیند انجماد و ذوب محسوب می شود. هدف از این آزمایش بررسی اثرات آنتی آپوپتیک مینوسایکلین بر استرس القایی اسپرم جنب بیضوی قوچ و مقایسه این اثرات با بهتربن سطح به دست آمده سریسین در آزمایشات قبل بود. پس از تهیه اسپرم جنب بیضوی و ارزیابی اولیه، نمونه ها با هم مخلوط و در محیط رقیق کننده بر پایه تریس- زرده تخم مرغ در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین، 10 و 20 میکرومول ترت بوتیل هیدروپراکسید، 5/0درصد سریسین و تیمار های ترکیبی سطوح مختلف مینوسایکلین و ترت بوتیل هیدروپراکسید رقیق شدند. بعد از قرآیند انجماد و یخ گشایی، زنده مانی، سلامت آکروزوم ، سلامت غشا و جنبایی و پیش روندگی اسپرم ها، پراکسیداسیون لیپیدی غشاء، سلامت DNA ، فعالیت میتوکندری، خصوصیات آپوپتوزیس، میزان کاسپاز فعال شده و سطح گونه های فعال اکسیژن داخل سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نسبت تعدادکپی های DNA میتوکندریایی نسبت به DNA هسته ای نیز در نمونه های اسپرم تازه و منجمد شده مورد ارزیابی قرار گرفت. در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین تحرک، تحرک پیش رونده و زنده مانی در مقایسه با تیمار های دیگر به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین فعالیت کاسپاز کاهش و نرخ زنده مانی سلولها افزایش یافت. غلظت مالون دی آلدهید در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین و 5/0 درصد سریسین کاهش معنی داری (05/0P<) داشت. فراگمنتاسیون DNA در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل و 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری (05/0P<)کاهش یافت. همچنین تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 20 میکرومول ترت بوتیل، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 10میکرومول ترت بوتیل و 10 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل فعالیت میتوکندری را به طور معنی داری (05/0P<) افزایش دادند. درصد سلول های زنده با استفاده از کیت آنکسین در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین و سلول های دارای آپوپتوزیس ثانویه در تیمارهای حاوی 10 میکرومول ترت بوتیل و 5 میلی-گرم مینوسایکلین+ 20 میکرومول ترت بوتیل بالاتر بود.کم

در این پژوهش اثرات مهارکننده آروماتاز و عصاره گیاهی آفرودیت بر عملکرد تولید مثلی خروس های مرغ مادر گوشتی نژاد راس 308 در دو آزمایش جداگانه و سنین مختلف بررسی شد. آزمایش اول: سی خروس در سن 55 هفتگی بصورت تصادفی در پنج گروه مساوی شامل سطوح و روش تیماردهی مختلف لتروزول(0، 015/0 پیوسته ، 015/0 منقطع( سه روز دریافت و دو روز قطع لتروزول)، 03/0 پیوسته و03/0 منقطع میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن/روز) به مدت سه هفته پیوسته و آزمایش دوم: بیست وچهار خروس در سن چهل و دو هفتگی به صورت تصادفی در چهار گروه مساوی شامل(0، گروه دریافت کننده سطح 03/0 میلی گرم لتروزول، 04/0 میلی لیتر عصاره گیاهی آفرودیت و 03/0 میلی گرم لتروزول+04/0 میلی لیترعصاره گیاهی آفرودیت/ کیلوگرم/ روز) به مدت 14 هفته پیوسته تیماردهی شدند. در پایان هر دو آزمایش فراسنجه های کیفی اسپرم، نرخ نفوذپذیری اسپرم ، باروری و جوجه درآوری، بافت شناسی بیضه و اپیدیدیم و بیان ژن های درگیر در فرایندهای تولیدمثلی بررسی شدند. بر اساس نتایج هردوآزمایش، شاخص گنادی در گروههای تیماری نسبت به گروه شاهد بهبود یافت(05/0>(P. جنبایی و جنبایی پیش رونده، زنده مانی و فعالیت غشای پلاسمایی اسپرم، غلظت منی و نرخ باروری در گروه های تیماری نسبت به شاهد در آزمایش اول به طور معنی داری افزایش یافت(05/0>(P. غلظت مالون دی آلدئید مایع منی در گروه های تیماری در آزمایش اول کاهش معنی داری را نسبت به شاهد نشان داد. در آزمایش دوم درصد اسپرم های نابهنجار و ناکارایی پروتامینی در گروه لتروزول نسبت به سایر گروهها کمتر بود ولی درصد باروی، نرخ جوجه درآوری در گروههای آزمایشی به طور معنی داری کمتر از شاهد بود. غلظت تستوسترون، استروژن و FSH نیز در گروه های تیماری نسبت به شاهد به طور معنی داری در هردو آزمایش افزایش یافت. تعداد سلول های اسپرم داخل بیضه و اپیدیدیم، ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز در گروه های تیماری بهبود یافت. بررسی نتایج مربوط به بیان ژن در هردو آزمایش یک روند افزایشی برای سطح ژن PVRL3 و روند کاهشی برای سطوح ژن های Foxj1 و LPR2در گروه تیماری لتروزول در هر دو آزمایش نشان داد که برای ژن LPR2 در گروه عصاره گیاهی آفرودیت آزمایش دوم، افزایش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش استفاده از لتروزول و عصاره گیاهی آفرودیت، کیفیت اسپرم، هورمون های جنسی و خصوصیات بافت شنا

در این پژوهش اثر مهارکننده های آروماتاز لتروزول، اگزامستان، آفرودیت و تاموکسیفن بر تولید تخم، فراسنجه های بیوشیمیایی سرم و سطح هورمون های جنسی در بلدرچین تخم گذار مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 150 قطعه بلدرچین تخم گذار در سن 63 هفتگی به طور تصادفی در پنج تیمار با شش تکرار و هر تکرار شامل 5 پرنده تقسیم شدند. گروه-های آزمایشی شامل: 25/0 میلی گرم لتروزول،25 /0 میلی گرم اگزامستان، 25/0 میلی گرم تاموکسیفن و 100میکرولیتر آفرودیت که روزانه به صورت گاواژ به بلدرچین های تخم گذار خورانده شد. تولید تخم در گروه های دریافت کننده لتروزول چهار روز بعد از مصرف لتروزول به طور کامل قطع شد. نه روز بعد از قطع لتروزول، تولید تخم در گروه های دریافت کننده لتروزول مجددا آغاز شد. در گروه آفرودیت و تاموکسیفن درصد تولید تخم در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. در بررسی فراسنجه های بیوشیمیایی، مقادیر سرمی تری گلیسرید و گلوکز کاهش و پروتئین تام افزایش معنی داری درگروه لتروزول نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. لتروزول باعث کاهش معنی دارسطح استروژن وافزایش معنی دار تستوسترون گردید. در گروه لتروزول هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH افزایش معنی داری را نشان داد. لتروزول باعث افزایش معنی دار وزن نسبی لاشه، وزن استخوان ران راست، افزایش چربی محوطه شکمی وچربی زیر پوست در مقایسه با گروه کنترل گردید. در گروه آفرودیت درصد تولید تخم،کلسیم سرم، استروژن سرم، هموگلوبین، MCV و MCH افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد.

تزریق مهارکننده های آروماتاز (که سنتز استروژن ها از آندروژن ها را بلوکه می کند) تا قبل از تمایز جنسیت (حداکثر تا روز پنجم انکوباسیون) باعث تغییر فنوتیپ ماده به نر می شود. این جوجه های ماده (جنس برگشته) دارای بیضه های دو طرفه بوده و در زمان بلوغ جنسی توانایی کامل اسپرماتوژنز و تظاهرات فیزیکی و رفتارهای طبیعی جنس نر را دارا هستند. در این مطالعه، اثرات تزریق مهارکننده غیراستروئیدی لتروزول بر میزان برگشتگی جنس جوجه های گوشتی بررسی شده، شاخص هایی مانند درصد جوجه نر تولیدی، صفات اقتصادی، اجزاء لاشه، پارامترهای هماتولوژیکی، سطح هورمون های تولید مثلی، استحکام سنجی و ترکیبات شیمایی استخوان در جوجه های گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده تزریق لتروزول به تخم مرغ در مقایسه با گروه های کنترل برگشتگی جنس را تا حدودی به میزان بیشتری در جوجه های تولیدی القا کرد. همچنین در بین سطوح مختلف لتروزول، سطح 100 میکروگرم نسبت به مقادیر دیگر منتج به تولید درصد بالاتری از فنوتیپ نر گردید. مطالعات بافت شناسی درجات متفاوتی از برگشتگی جنس را در جوجه های جنس برگشته آشکار ساخت. همچنین اثر مهارکننده های آروماتاز بر قابلیت زنده ماندن، درصد هچ و برخی از صفات اقتصادی در دوره پرورش (ضریب تبدیل غذا، وزن زنده، وزن لاشه و وزن قطعات مختلف لاشه پس از پایان دوره) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که تزریق لتروزول به میزان 50 و 100 میکروگرم بر درصد هچ و قابلیت زنده ماندن پس از هچ اثر سوء نداشت. اثر گروه های آزمایشی بر صفات اقتصادی رشد در بعضی دوره ها معنی دار برآورد گردید. احتمالاً این اثر به علت ایده آل بودن شرایط پرورش (تغذیه) بوده که امکان بروز پتانسیل رشد سریع خروس ها را فراهم کرده است.

در این پژوهش اثرات دو مهارکننده آروماتازآفرودیت و لتروزول بر عملکرد تولیدی، پارامترهای بیوشیمیایی سرم، سطح هورمونهای استروژن و تستوسترون، پارامترهای هماتولوژیک،اجزای لاشه، پارامترهای تولید مثلی، هیستو پاتولوژی بیضه و پارامترهای کیفی اسپرم در بلدرچین نر مورد بررسی قرار گرفت. تعداد160 قطعه بلدرچین نر و ماده در سن 3 هفتگی به طور تصادفی درچهار تیمار با پنج تکرار و هر تکرار شامل 8 پرنده تقسیم شدند. گروههای آزمایشی شامل: گروه شاهد، گروه 100 میکرولیترآفرودیت، گروه 03/0 میلی گرم لتروزول 2 روز یک بار، گروه 03/0 میلی گرم لتروزول 4 روز یک بار که به صورت گاواژ به بلدرچینهای نر خورانده شد. وزن بدن در گروههای دریافت کننده آفرودیت و لتروزول افزایش یافت(05/0 p˂). کلسیم در گروههای دریافت کننده لتروزول افزایش معنی داری را نشان داد.توتال پروتئین در گروه لتروزول کاهش معنی داری را نسبت به تیمار شاهد نشان دادتعداد اسپرم در یک گرم بیضه ونیز مجموع دو بیضه در گروههای دریافت کننده لتروزول کاهش معنی داری را نشان داد. ضریب تبدیل در گروههای دریافت کننده آفرودیت و لتروزول کاهش معنی داری را نسبت به کنترل نشان داد.وزن نسبیبیضهها و چربی محوطه شکمی در بلدرچینهای دریافت کننده لتروزول نسبت به گروه کنترل افزایش آماری مشخصی را نشان داد(05/0 p˂). مصرف لتروزول و آفرودیت اثر معنیداری بر سطح سرمی فسفر وآلبومین نداشت(05/0 p˃). مصرف آفرودیت و لتروزول اثر معنی داری بر درصد زنده مانی اسپرم ، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء اسپرم نشان داد(05/0 p˃).

در این پژوهش اثرات دو مهارکننده آروماتاز آفرودیت و لتروزول بر عملکرد تولیدی، پارامترهای بیوشیمیایی سرم، سطح هورمونهای استروژن و تستوسترون، پارامترهای هماتولوژیک،اجزای لاشه، پارامترهای تولید مثلی، هیستو پاتولوژی بیضه و پارامترهای کیفی اسپرم در بلدرچین نر مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 061 قطعه بلدرچین نر و ماده در سن 3 هفتگی به طور تصادفی درچهار تیمار با پنج تکرار و هر تکرار شامل 8 پرنده تقسیم شدند. گروههای آزمایشی شامل: 1 میلی گرم لتروزول 2 روز / گروه شاهد، گروه 011 میکرولیترآفرودیت، گروه 13 1 میلی گرم لتروزول 4 روز یک بار که به صورت گاواژ به / یک بار، گروه 13 بلدرچینهای نر خورانده شد. وزن بدن در گروههای دریافت کننده آفرودیت و 1/ لتروزول افزایش یافت) 10 p˂ (. کلسیم و توتال پروتئین در گروههای دریافت کننده لتروزول افزایش معنی داری را نشان داد. تعداد اسپرم در یک گرم بیضه و نیز مجموع دو بیضه در گروههای دریافت کننده لتروزول کاهش معنی داری را نشان داد. ضریب تبدیل در گروههای دریافت کننده آفرودیت و لتروزول کاهش معنی داری را نسبت به کنترل نشان داد. وزن نسبی بیضهها و چربی محوطه شکمی در بلدرچینهای دریافت کننده لتروزول نسبت به گروه کنترل افزایش آماری 1/ مشخصی را نشان داد) 10 p˂ (. مصرف لتروزول و آفرودیت اثر معنیداری بر 1/ سطح سرمی فسفر و آلبومین نداشت) 10 p˃ (. مصرف آفرودیت و لتروزول اثر معنی داری بر درصد زنده مانی اسپرم ، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء اسپرم 1/ نشان داد) 10 p˃

نانوذرات اکسید آهن در مقادیر بالا موجب کاهش معنی دار وزن نسبی مغز نسبت به گروه شاهدگردید.نانوذرات اکسید آهن اثرات معنی داری بر برخی پارامترهای هماتولوژی و برخی پارامترهای بیوشیمیایی خون بلدرچین تخم گذار داشت. افزایش معنی دار فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و کاهش واکوئل دار شدن سلول های کبد درگروه های دریافت کننده نانوذرات اکسید آهن نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید.نانوذرات اکسید آهن باعث افزایش معنی دار پارامتر سرمی وابسته به کلیه از جمله: اسید اوریک نشد. در بررسی مقاطع بافتی نمونه های کلیه تغییرات هیستوپاتولوژیکی مشاهده نگردید.

بیماری ویروس برونشیت عفونی یکی از مهمترین بیماریهای طیور است. که به منظور کنترل آن در طول پرورش، چندین بار اقدام به واکسیناسیون میشود. جهت ساخت واکسن گیاهی برعلیه این بیماری، همسانهسازی ژن اسپایک که نقش اساسی در اتصال ویروس به سلول میزبان و در نهایت تکثیر و بیماریزایی آن دارد بهعنوان هدف پروژه در نظر گرفته شد. سیستم بیان موقت روشی برای تولید پروتئین هدف است که نیاز به بیان پایدار را برطرف نموده و روشی سریع، قابل انعطاف و تکرارپذیر جهت تولید میزان بالای این ژن است. در این مطالعه، بیان موقت ژن اسپایک در توتون Nicotiana tabacum مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا به منظور تایید صحت توالی قطعه اسپایک تعیین توالی صورت گرفت. ناقل دوتایی بیانی pBI121 با دارا بودن ناحیه T-DNA ، حاوی ژن گزارشگر گاس و پیشبر CaMV35S دارای مشخصات لازم جهت استفاده برای انتقال ژن از طریق آگرواینفیلتریشن به گیاه بود و به همین دلیل بهعنوان ناقل هدف جهت همسانهسازی انتخاب شد. ناقل نوترکیب pBI121 ابتدا برای تکثیر داخل E.coli سویه DH5 همسانهسازی شد و بعد از تایید پلاسمید نوترکیب با استفاده از هضم آنزیمی و PCR متعاقبا در آگروباکتریوم تومهفاشینس سویه LBA4404 همسانهسازی و از طریق آگرواینفیلتراسیون به گیاه توتون انتقال داده شد. رونویسی S به روش RT-PCR در برگ گیاه توتون اثبات شد. تولید پروتئین نوترکیب بهوسیله آزمون الایزا تایید شد. برای بررسی میزان بیان موقت پروتئین نوترکیب از آزمون الایزا در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از آزمون الایزا اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1% بین میانگین میزان جذب پروتئین تیمارها و کتنرل منفی مشاهده شد.

در این پژوهش اثر مهارکننده آروماتاز لتروزول بر تولید تخم، فراسنجه های بیوشیمیایی سرم و سطح هورمون های جنسی در بلدرچین تخم گذار مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 75 قطعه بلدرچین تخم گذار با سن 5 هفته به طور تصادفی در پنج تیمار با پنج تکرار و هر تکرار شامل 3 پرنده تقسیم شدند. لتروزول به صورت محلول در مولتی ویتامین مورد استفاده قرار گرفت. گروه های آزمایشی شامل: 50 میکرولیتر آب، 50 میکرولیتر مولتی ویتامین، 50 میکرولیتر مولتی ویتامین حاوی 125/0 میلی گرم لتروزول، 50 میکرولیتر مولتی ویتامین حاوی 25/0 میلی گرم لتروزول و 50 میکرولیتر مولتی ویتامین حاوی 5/0 میلی گرم لتروزول بودند که به صورت گاواژ به بلدرچین های تخم گذار خورانده شد. تولید تخم در گروه های دریافت کننده لتروزول چهار روز بعد از مصرف لتروزول به طور کامل قطع شد. تولید تخم در گروه های دریافت کننده لتروزل نه روز بعد از قطع لتروزول مجددا آغاز شد. فراسنجه های مختلف شامل درصد تولید تخم، وزن تخم، طول، عرض، وزن پوسته مرطوب، وزن پوسته خشک، وزن زرده، وزن سفیده و ارتفاع زرده در تخم های تولید شده گروه های دریافت کننده لتروزل نسبت به گروه های کنترل کاهش آماری مشخصی را نشان داد. یکی از یافته های جالب این مطالعه افزایش مشخص وزن بدن در بلدرچین تخم گذار دریافت کننده لتروزل نسبت به گروه های کنترل بود (05/0 p˂). مصرف لتروزول اثر معنی داری بر سطح سرمی کلسیم، فسفر، آلکالین فسفاتاز، آلانین ترانس آمیناز، آسپارتات آمینوترانسفراز، هورمون های LH، و FSH نداشت (05/0 p˃)، افزایش پروژسترون و تستوسترون و کاهش معنی دار استروژن و پرولاکتین در پرندگان دریافت کننده لتروزول بهلحاظ آماری معنی دار بود

آروماتاز، آنزیمی از ابرخانواده سیتوکروم P450(P450-Aro، CYP19)،مسئول آروماتیزاسیون آندروژن ها به استروژن ها استکه آخرین مرحله بیوسنتز استروژن می باشد.این آنزیم نقش مهمی را در تولیدمثل و رشد جنسی ایفا می کند. بیان این آنزیم در بسیاری از بافت ها و اندام های گونه های مختلف در تحقیقات دو دهه اخیر نشان داده شده است. این مطالعه به منظور بیان نسبی ژن P450-Aroدر بیضه،اپیدیدیم، وازدفرنس، پروستات و سمینال وزیکول بز نر انجام شد. بیان آروماتاز اندام های تولیدمثل بز،کشتار شده در فصل تولیدمثل، توسط qRT-PCRتعیین گردید.تجزیه و تحلیل سطح mRNAبدست آمده از 4 راس بز نر نشان داد که آروماتاز در تمام اندام های تولیدمثلی ارزیابیشده بیان شد؛ با این حال، بیان بیشتر در نمونه های بافتی بیضه و اپیدیدیم مشاهده شد، در حالیکه در سایر اندام-های ارزیابی شده بیان ضعیف تشخیص داده شد. این مطالعه بیان ژن آروماتاز را در اندام های تولیدمثلی بز در فصل تولیدمثل نشان داد که از این نظر شبیه به پستانداران با تولیدمثل غیرفصلی می باشد.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر برگ توت فرنگی و غده موسیر بر عملکرد، پاسخ ایمنی و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی صورت گرفت. در این آزمایش از 336 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس (6 نر و 8 ماده) سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد و جیره های حاوی 5/0 و 1گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی، 5/0 و 1 گرم در کیلوگرم پودر غده موسیر و مخلوط پودر برگ توت فرنگی و غده موسیر هر کدام به میزان 5/0 گرم در کیلوگرم بود. نتایج به دست آمده نشان داد در سن 22 روزگی میانگین وزن بدن در پرندگان دریافت کننده 5/0 گرم در کیلوگرم مخلوط پودر برگ توت فرنگی و غده موسیر در مقایسه با گروه شاهدبالاتر بود (05/0>P).متوسط مصرف خوراک از 11 تا 22 روزگی در پرندگانی که با 1گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی تغذیه شده بودند نسبت به پرندگان گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). ضریب تبدیل خوراک در کل دوره پرورش تحت تاثیر تیمارهای آزمایشیقرار نگرفت (05/0P>). تیمارهای آزمایشی نتوانست اثر معنی داریبر وزن اجزای لاشه و طول قسمت های مختلف روده کوچک در سن 21 روزگی نسبت به شاهد داشته باشد. تفاوت معنی داری بین تیمارهای مورد آزمایش بر تیتر آنتی بادی علیه واکسن نیوکاسل در سنین 17 و 27 روزگی نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد(05/0P>). تفاوت در میزان تیتر آنتی بادی علیهSRBC در سنین 25 و 32 روزگی در تیمارهای آزمایشی نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود. در سن 25 روزگی استفاده از 1 گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی و همچنین مخلوط 5/0 گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی و غده موسیر ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را در مقایسه با گروه شاهدافزایش داد (05/0>P). غلظت مالون دی آلدئید سرم، در پرندگان تغذیه شده با 1 گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار داشت (05/0>P).نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از 1 گرم در کیلوگرم پودر برگ توت فرنگی موجب افزایش مصرف خوراک و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی کل و همچنین موجب کاهش میزان مالون دی آلدئید سرم جوجه ها گردید. استفاده از مخلوط پودر برگ توت فرنگی و غده موسیر موجب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی کل شد.

در این مطالعه اثر همزمان مصرف دی اکسید تیتانیوم (Tio2) و ویتامین E بر تولید و برخی پارامترهای کیفیت در بلدرچین های مولد مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 96 قطعه بلدرچین تخمگذار برای مدت 84 روز به 6 تیمار آزمایشی که هر کدام دارای 4 تکرار بودند اختصاص داده شد. تولید تخم هر پن هرماه یکبار جمع آوری و توزین گردید و تولید تخم برای هرپن محاسبه گردید. و درصد تولید و همچنین ضریب تبدیل وزن تخم و توده تخم برای هر پن محاسبه گردید. همچنین به منظور آزمایش روی کیفیت تخم های جمع آوری شده در پایان هر دوره (سه هفته یکبار) یک تخم به مدت سه روز به طور تصادفی از هر پن انتخاب و آزمایشهای کیفیت روی آنها انجام و داده های جمع آوری شده به صورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که دی اکسید تیتانیوم موجب افزایش درصد تولید گردید (05/0 ˂P ). اما در مورد پارامترهای دیگر نتایج نشان داد که به کار بردن دی اکسید تیتانیوم و ویتامین E به مدت یک ماه تاثیر معنی داری بر سایر پارامترهای تولید (توده تخم و ضریب تبدیل وزن تخم) و همچنین بر پارامترهای کیفیت ( وزن تخم ، وزن نسبی زرده، وزن نسبی سفیده، وزن نسبی پوسته خشک، شاخص تخم، ضخامت تخم و واحد هاو) نداشت (05/0 ˂P ). همچنین تاثیر دی اکسید تیتانیوم و ویتامین E بر پارامترهای خونی نیز در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت و نتایج به دست آمده نشان داد که دی اکسید تیتانیوم و ویتامینE و همچنین تاثیر متقابل این دو فاکتور تاثیر معنی داری بر گلوکز، اسیداوریک، تری گلسیرید و پروتئین کل نداشت (05/0 ˂P ).

هدف از این تحقیق بررسی اثرات نانوذرات اکسید آهن بر برخی پارامترهای کمی و کیفی تخم، عملکرد تولید و باروری بلدرچین ژاپنی بود. تعداد 100 قطعه (75 ماده و25 نر) بلدرچین یکروزه سویه ژاپنی به صورت کاملاً تصادفی در پنج تیمار با پنج تکرار وهرتکرارشامل چهار قطعه بلدرچین (یک قطعه نر و سه قطعه ماده) تقسیم بندی شدند. جیره های غذایی بر پایه ذرت و سویا، و به صورت mg/kg طراحی شده بود. در دوره رشد شامل صفر(کنترل منفی) و mg/kg120 فرم سولفات آهنتجاری(کترل مثبت) وmg/kg120 ،12 و 2/1 نانوذرات اکسید آهنو دوره تولید شامل صفر(کنترل منفی) وmg/kg60 فرم سولفات آهن تجاری(کنترل مثبت)و mg/kg 6/0، 6 و 60 نانوذرات اکسید آهن که به جیرهفاقد هرگونه مکمل آهناضافه شد. نتایج این آزمایش نشان می دهد که درصد جوجه درآوری کل تخم ها، درصد جوجه درآوری تخم های بارور ودرصد مرگ و میر در بلدرچین های تخم گذار مورد آزمایش تحت تاثیر سطوح مختلف نانو ذرات اکسید آهن در جیره غذایی در کل دوره قرار نگرفتند و تفاوت معنی داری در بین گروههای مختلف آزمایشی مشاهده نشد(05/0p>).همچنین بررسی های انجام شده بردرصدباروری و درصد ناباروری نشان داد که در بین گروه های مختلف آزمایشی اختلاف معنی داری وجود دارد(05/0>p). به طوری که گروه دریافت کننده mg/kg 6/0 نانوذرات اکسید آهن دارای بالاترین درصد باروری و پایین ترین درصد ناباروریبوده و گروه کنترل منفی دارای پایین ترین درصد باروری و بالاترین درصد ناباروری بوده است. اختلاف معنی داری در سنین مختلف انکوباسیون و وزن کل جوجه های هچ شده از تخم های گذاشته شده، در گروه های مختلف مشاهده نشد (05/0

چکیده فناوری نانو به عنوان یکی از فناوری های کلیدی قرن حاضر در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات اکسید روی بر فعالیت تولید مثلی جنس نر بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است.در این مطالعه تعداد 100 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تیمار و هر تیمار با 5 تکرار و هر تکرار شامل 3 پرنده ماده و 1 پرنده نر مورد استفاده قرار گرفت. مدت آزمایش 20 هفته بود.تیمارهای آزمایشی در دوره رشد ( 0 تا 42 روزگی) عبارت بودند از تیمار شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره،تیمار حاوی30 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10،30 و 90 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید روی در جیره.تیمارهای غذایی دوره تولید ( 42 روزگی تا 20 هفتگی) نیز عبارت بودند از: تیمار شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره، تیمار حاوی 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10، 60و180 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید روی در جیره. نتایج این مطالعه نشان داد که عدم وجود مکمل روی در جیره غذایی گروه کنترل منفی کاهش معنی داری را در وزن بدن، وزن بیضه ها، اسپرم روزانه، کل اسپرم تولیدی و نیز غلظت سرمی هورمون تستوسترون نسبت به گروه های دارای مکمل روی در جیره نشان داد (05/0p<). مقایسه گروه های دریافت کننده نانو ذرات اکسید روی با گروه کنترل مثبت که دارای مکمل روی تجاری در جیره غذایی بود نشان می دهد که مقدار 180 میلی گرم در کیلوگرم جیره از نانو ذرات اکسید روی، افزایش معنی داری را در اکثر پارامتر-های تولید مثلی و نیز غلظت سرمی تستوسترون نشان می دهد. عدم وجود اختلاف معنی دار در پارامتر های تولید مثلی و مقدار تستوسترون سرم خون در بین دو گروه کنترل مثبت و گروه دریافت کننده 20 میلی گرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات اکسید روی یکی دیگر از نتایج مورد توجه در این تحقیق بود. به طور خلاصه می توان گفت وجود 60 میلی گرم در کیلو گرم اکسید روی تجاری و یا 20 میلی گرم در کیلو گرم نانو ذرات اکسید روی در جیره کلیه نیاز های جنس نر بلدرچین ژاپنی به عنصر روی را جهت داشتن یک عملکرد تولید مثلی مناسب، تامین می کند و افزایش مقدار نا

هدف از این تحقیق مقایسه مشخصات ریخت شناسی ، شیمیایی و مولکولی تخم در چندین گونه پرنده بود. مشخصات ریخت شناسی و ترکیبات تخم آن ها با روش های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مورد نظر برای صفات ریخت شناسی شامل (طول، عرض و وزن تخم، طول، عرض، وزن و ارتفاع آلبومن و زرده، وزن و ضخامت پوسته و عدد Haugh) بود که مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. برای صفات شیمیایی فاکتورهای ( ماده خشک، پروتئین، چربی و خاکستر آلبومن و زرده) مورد بررسی قرار گرفت و برای صفات مولکولی پروتئین های غشای پری ویتلین و آلبومن با روش SDS PAGE مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق تخم 5 گونه از چندین گونه مختلف پرنده (بلدرچین ژاپنی، مرغ، اردک، بوقلمون، کبک و غاز) از نقاط مختلف استان کردستان جمع آوری شد. تخم ها شکسته شده و غشای پری ویتلین آن ها با روش کورکی و موری 1995 جداسازی شد و با روشSDS PAGE مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از ژل جداکننده 12 درصد و ژل متراکم کننده 4 درصد اکریل آمید استفاده شد. سپس تا زمان استفاده در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. سپس مقدار 8 میکرولیتر از هر نمونه در ژل اکریل آمید قرار داده شد و پس از رنگ آمیزی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت که اختلاف زیادی بین پروتئین ها مشاهده نشد.

این تحقیق به منظور بررسی اثر نانو ذرات اکسید آهن پوششدار شده با ال-سیستئین بر عملکرد تولید مثلی بلدرچین نر صورت گرفت. تعداد100 قطعه بلدرچین (6 هفتگی) در آزمایشی کاملا تصادفی در 5 تیمار و 5 تکرار (هر تکرار شامل سه قطعه بلدرچین ماده و یک قطعه بلدرچین نر) تقسیم شدند. جیره های غذایی در دوره تولید به ترتیب حاوی 60 ، 6 و 6/0 میلیگرم در کیلوگرم نانو ذرات اکسید آهن 60 میلیگرم سولفات آهن و جیره فاقد مکمل آهن بود. تمامی پارامترهای تولید مثلی در گروه دریافت کننده جیره فاقد مکمل آهن نسبت به سایر گروهها کاهش معنیداری را نشان داد. این کاهش احتمالا به دلیل کمبود آهن جیره بوده است. پارامترهای شاخص گنادی، اسپرم روزانه، تعداد اسپرم اپیدیدیمی، اسپرم مجاری دفران، سلامت آکروزوم، سلامت غشای اسپرم و زنده مانی اسپرم در گروههای دریافت کننده 6 و 60 میلیگرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات آهن نسبت به گروه دریافت کننده سولفات آهن و 6/0 میلی گرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات آهن کاهش معنیداری را نشان داد. این نتایج نشان میدهد که وجود آهن در جیره برای فعالیت تولید مثلی ضروری میباشد. جایگزین کردن 6/0 میلیگرم در کیلوگرم نانو ذرات اکسید آهن به جای 60 میلیگرم سولفات آهن دارای کمترین عوارض جانبی بوده است. افزایش نانو ذرات آهن به بیش از 6/0 میلیگرم در کیلوگرم سبب کاهش عملکرد تولید مثلی بلدرچین نر خواهد شد.

با توسعه علم نانوتکنولوژی در شاخه های مختلف این احتمال وجود دارد که تولید نانوذراتی که خاصیت تغذیه ای داشته باشند افزایش می یابد هر چند که ترس از عوارض جانبی نانوذرات و بیم آنکه با کاهش اندازه ذرات قدرت و سرعت نفوذ مواد در سلول افزایش می یابد و این مهم امکان نقش غذایی نانو ذرات را کاهش دهد، لذا تا به امروز به میزان محدودی اثرات تغذیه ای نانوذرات بررسی شده است. در مطالعه انجام گرفته این فرضیه که نانوذرات توانایی تامین نیاز آهن بدن را داشته باشند را تقویت نمود. در گروه کنترل منفی که فاقد هر گونه مکمل آهن بود، هر چند که مقدار آهن موجود در اجزای جیره اندازه گیری شده بود ولی این مقدار نتوانست نیاز پرنده را تامین نماید لذا سبب نوعی کم خونی تغذیه ای شد و این اختلال عملکرد کلی را تحت تاثیر قرار داد. این آنمی با انجام آزمایش های پاراکلینیکی شامل پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون مورد تایید قرار گرفت. با اضافه کردن مکمل آهن چه به صورت فرم معمول آن که سولفات آهن و چه به فرم نانوذرات آن توانست این کمبود تغذیه ای را برطرف نماید. اما نکته قابل توجه این است که در مقایسه بین این دو گروه دریافت کننده نانوذرات آهن و فرم معمول آهن ،گروه های دریافت کننده نانوذرات آهن بهترین عملکرد خونی را داشته اند و آزمایشات پاراکلینیکی تایید کننده این نتیجه بوده طوری که مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت و شمارش گلبول قرمز در بلدرچین های ماده دریافت کننده mg/kg 120نانوذرات آهن بالاترین مقدار را نشان داد. نتیجه نهایی اینکه امکان استفاده از نانوذرات آهن Fe3O4فاقد عوارض جانبی بوده است و نیز کاربرد آن در بلدرچین سبب بهبود پارامترهای هماتولوژیکی گردید.

نانوفناوری به عنوان یکی از پیشرفته ترین علوم در عصر حاضر، در تمام زوایای زندگی نفوذ نموده و نگرش جدیدی را در علوم طبیعی ایجاد کرده است. استفاده از نانومواد در صنعت و پزشکی به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، به سرعت در حال گسترش می باشد. این تحقیق به منظور بررسی تعیین بقایای نانوذرات نقره در بافت های تولیدمثلی و آسیب شناسی بافت های آن انجام شد. جهت انجام این آزمایش 200 قطعه بلدرچین ژاپنی از جوجه کشی تجاری خریداری و بطور تصادفی در 4 تیمار بر روی بستر توزیع گردیدند. پس از 15 روز پرورش بر روی بستر، 72 قطعه بلدرچین نر و ماده در 4 تیمار و 6 تکرار و از هر تکرار 3 بلدرچین نر و ماده در 24 قفس توزیع شدند. تیمار های آزمایشی از روز اول تا پایان 10 هفتگی سطوح 12، 36 و 108 میکروگرم در لیتر نانوذرات نقره را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. نتایج این مطالعه نشان داد که نانوذرات نقره در داخل بافت های بیضه و تخمدان تجمع پیدا کرده است. تجمع نانوذرات نقره در بافت بیضه در سطوح 36 و 108 میکروگرم در لیتر و در تخمدان در تمام سطوح آزمایشی نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (05/0 p< ). در بافت بیضه بین میزان بقایا و آسیب های حاصل از آن رابطه معنی داری وجود داشت (05/0 p< ). اما بین میزان بقایای نانوذرات نقره و آسیب های حاصل از آن در بافت تخمدان رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0 p> ). در جنس نر میزان نانومواد تجمع یافته دربافت بیضه رابطه مستقیمی با دز مصرفی نانوذرات نقره دارد. در جنس ماده در حالی که باقیمانده نانو نقره در تخمدان در همه تیمارهای آزمایشی دریافت کننده نانونقره، مشاهده شد اما میزان تجمع نانومواد در تخمدان رابطه مستقمی با دز مصرفی نانوذرات نقره نداشت.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف نانوذرات اکسید روی بر عملکرد کبد، کلیه و پانکراس بلدرچین تخم گذار ژاپنی انجام شد. جهت انجام این آزمایش 200 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی در سالن پرورش طیور دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان روی بستر توزیع گردیدند. بعد از 42 روز تعداد 75 قطعه بلدرچین ماده در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تیمار (سطوح 0، 20، 60،180 ppm نانوذرات اکسید روی و 60 ppm روی تجاری) در 5 تکرار ( هر تکرار سه قطعه پرنده در هر قفس) مورد آزمایش قرار گرفت. مشاهدات با استفاده از نرم افزار SAS رویه GLM تجزیه و تحلیل آماری شد. میانگین ها با روش آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج این مطالعات نشان داد که مصرف 60 و 180 ppm نانو روی باعث کاهش معنی داری در وزن نسبی مغز نسبت به گروه کنترل شد (05/0 < P) ولی در سایر اوزان اجزای لاشه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0< P). تیمارهای آزمایشی 60 و 180 ppm نانوذرات اکسید روی باعث افزایش آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز و اسید اوریک نسبت به گروه کنترل شد (05/0< P). افزایش کراتینین و آنزیم لیپاز سرم خون در تیمار آزمایشی 180 ppm نانو ذرات اکسید روی از گروه کنترل بیشتر بودند (05/0< P). مقادیر سایر پارمترهای بیوشیمیایی سرم خون شامل، کلسیم و فسفر در تیمارهای آزمایشی 20، 60 و 180 ppm نانو ذرات اکسید روی از گروه کنترل کمتر بودند(05/0< P). میزان منیزیم در تیمار آزمایشی کنترل منفی 0 ppm ، CPK در تیمارهای آزمایشی 60 و 180 ppm و مقدار روی سرم خون تیمار آزمایشی 180 ppm نانو ذرات اکسید روی بصورت معنی داری از گروه کنترل بیشتر بودند (05/0< P). نتایج هماتولوژی نیز نشان داد هموگلوبین، MCH و MCHC در تیمار آزمایشی 20 ppm نانو ذرات روی بصورت معنی داری از گروه کنترل کمتر بودند (05/0< P). بررسی هستوپاتولوژی کبد نیز کاهش واکوئل های چربی در بافت کبد نشان داد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد نانو ذرات اکسید روی در مقادیر بالاتر تاثیر معنی داری بر برخی فراسنجه های اندازه گیری شده داشت.

این تحقیق جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف نانواکسید روی بر روی فراسنجه های خونی، سرمی و آنزیمی در جوجه بلدرچین های سویه تخمگذار ژاپنی (2±35 درجه سلسیوس از 0 تا 14 روزگی و 2±28 درجه سلسیوس از 15 تا 42 روزگی) انجام شد. برای انجام این آزمایش، تعداد 75 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تخمگذار ژاپنی به طور تصادفی به پنج گروه آزمایشی با پنج تکرار اختصاص یافتند. گروه های آزمایشی عبارت بودند از جیره ذرت- سویا فاقد روی به عنوان گروه شاهد کنترل منفی، جیره حاوی روی ماکروی تجاری به عنوان گروه شاهد کنترل مثبت، جیره حاوی 10، 30 و 90 قسمت در میلیون نانو اکسید روی.در طول دوره آزمایشی تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی و گروه شاهد درشمارش گلبول های قرمز و سفید خون رویت شد(05/0>P). در دوره 1 الی 42روزگی همگی گروه های آزمایشی با گروه شاهد تفاوت معنی داری در درصد هماتوکریت خون نشان ندادند(05/0P).در بین گروه های آزمایشی با گروه شاهد تفاوت معنی داری در مقادیر روی مشاهده شد(05/0>P).همچنین کلسیم و آهن بین تمامی گروه ها تفاوت معنی داری داشت(05/0>P) ولی فسفر غیرمعنی دار شد(05/0P) میزان کلسترول سرم خون را افزایش و میزان پروتین کل سرم خون را کاهش داده بود. تمامی تیمار های آزمایشی تاثیر معنی داری روی تری گلیسیرید، بیلی روبین توتال، بیلی روبین دایرکت و گلوکز سرم خون نداشتند(05/0P) فعالیت این آنزیم در سرم را افزایش داده بود. تمام گروه های آزمایشی باعث افزایش معنی دار (05/0>P) آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز نسبت به گروه شاهد در سرم خون شد.نتایج کلی درمورد آنزیم آلانبن آمینو ترانسفراز نشان داد که تمام گروه های آزمایشی تفاوت غیرمعنی داری (05/0P).

-پیشرفت علم نانو وکاربردهای وسیع نانو ذرات در صنایع مختلف باعث شده بررسی اثرات مخرب نانوذرات بر روی موجودات اهمیت زیادی داشته باشد. از آنجا که در میان نانوذرات مختلف نانوذرات اکسید روی مزایای قابل توجهی دارد و در سیستم ها ومحصولات متنوعی استفاده می شود، این تحقیق به منظور بررسی اثرات نانوذرات اکسید روی و جایگزینی این نانوذره به جای اکسید روی تجاری بر پارامترهای کیفی تخم، عملکرد تولیدی و باروری 100 قطعه بلدرچین ژاپنی (75 ماده و25 نر) در پنج تیمار با پنج تکرار وهرتکرارشامل چهار پرنده (یک نر و سه ماده) به صورت کاملاً تصادفی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد با ppm60 از اکسید روی به صورت صنعتی و تیمارهایppm 180 ،60 ،20 و 0 از نانو ذرات اکسید روی به صورت اضافه شده به جیره ای فاقد هرگونه مکمل روی به مصرف رسید. استفاده از ppm 60 از نانوذرات اکسید روی در جیره موجب کاهش معنی دار (0.05>p) جوجه درآوری نسبت به سایر تیمارها شد، همچنین استفاده از ppm 60 از نانوذرات اکسید روی به صورت معنی داری باعث افزایش مرگ و میرجنین شد. بیشترین وزن جوجه های هچ شده به صورت معنی داری (0.05>p) به پرندگانی که از ppm 60 نانوذرات اکسید روی تغذیه شده بودند اختصاص یافت. در واکنش اسپرم-غشای پری وتیلن اختلاف معنی داری (0.05>p) در تعداد نقاط هیدرولیز در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. در درصد تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذای در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری (0.05>p) وجود نداشت. نتایج آزمایش در مورد پارامترهای کیفی تخم نشان داد که تیمار دریافت کننده ppm 180 نانوذرات اکسید روی و ppm 60 اکسید روی تجاری به صورت معنی داری بیشترین واحد هاو را به خود اختصاص داده اند(0.05>p). وزن نسبی سفیده در تیمار ppm 20 و ppm180 در مقایسه با سایر تیمارها به صورت معنی داری افزایش یافت و در تیمارهای ppm 60 نانوذرات اکسید روی و ppm 60 اکسید روی به صورت تجاری وزن نسبی پوسته تخم افزایش پیدا کرد (0.05>p). ضخامت پوسته در تیمارهای ppm 60 نانوذرات اکسید روی و ppm 60 اکسید روی تجاری به صورت معنی داری بیش از سایر تیمارهای آزمایشی شد. در مورد سایر پارامترهای کیفی تخم اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میزان روی موجود در زرده تخم و مدفوع تیمار دریافت کننده ppm 180 نانوذرات اکسید روی به صورت معنی دار ب

-این پژوهش به منظور بررسی تاثیر نانوذرات اکسیدروی بر سیستم ایمنی و برخی پارامترهای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره پایه بدون نانوذرات اکسیدروی به عنوان گروه شاهد، جیره فاقد اکسیدروی و نانوذرات اکسیدروی (گروه کنترل منفی)، جیره های حاوی 10، 30 و 90 قسمت در میلیون به ترتیب گروه های سوم، چهارم و پنجم. در کل دوره آزمایشی (42 روز)، در شبانه روز 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی اعمال شد. جهت انجام آزمایشات ایمونولوژی واکسیناسیون علیه ویروس بیماری نیوکاسل، در روزهای 7، 13و 20 به صورت قطره ی چشمی انجام گرفت. در روز 32 از هر تیمار، یک قطعه بلدرچین به صورت تصادفی انتخاب، توزین شده و خونگیری از ورید بال برای تهیه سرم خون و کنترل حضور آنتی بادی انجام شد. سپس به همین پرندگان مقدار 1 میلی لیتر، سوسپانسیون هفت درصد SRBC، تزریق گردید. 7 روز بعد مجددا این تزریق تکرار گشت. تعیین تیتر آنتی بادی با استفاده از روش HI صورت گرفت. جهت شمارش تفریقی گلبول های سفید، گسترش خونی به تفکیک هر پرنده تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SAS 9/1 و رویه GLM انجام گرفت. اوزان نسبی اندام های لنفاوی (بورس فابرسیوس، تیموس و طحال)، تعداد گلبول های قرمز، درصد هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، میانگین مقادیر گلبولی، تیترآنتی بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل و SRBC تحت تاثیر معنی دار تیمارها قرار نگرفت (0.05>p). همچنین اندام های لنفاوی از نظر آسیب های بافت شناسی تاثیر معنی داری را نشان ندادند (0.05>p). اما تعداد گلبول های سفید خون در گروه پنج در مقایسه با گروه شاهد افزایش پیدا کرد (0.05>p).

نانوتکنولوژی با تولید نانوذرات و استفاده از آنها در محدوده وسیعی از محصولات تجاری در سراسر دنیا سریعاً در حال رشد است. از آن جا که مصرف نانو ذرات نقره در صنعت طیور رو به افزایش است، لذا در این مطالعه اثرات نانو ذرات نقره بر روی سیستم تولیدمثلی بلدرچین نر مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 24 قطعه بلدرچین نر درقالب چهار تیمار با شش تکرار استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل صفر، 12، 36 و 108 ppm نانو ذرات نقره که در آب آشامیدنی مورد استفاده قرار گرفت. سپس نمونه های خونی و بیضه بلدرچین ها در پایان دوره در سن 42 روزه گی بعد از کشتار، جمع آوری و شاخص های وزن بدن، تولید اسپرم روزانه ، تعداد اسپرم اپیدیدیمی، تعداد اسپرم وازودفران، غلظت سرمی تستوسترون اندازه گیری گردید. نمونه های بافتی بیضه جهت مطالعه هیستوپاتولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. شاخص های تولید مثلی شامل میزان تولید روزانه اسپرم، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیمی، میزان ذخیره اسپرم وازودفران، غلظت سرمی تستوسترون در تیمار دریافت کننده ppm108 نانوذرات نقره نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری (05/0p<) را نشان داد. کاهش تراکم سلولی در زنجیره اسپرماتوژنز لوله های منی ساز، مجاری آوران دور و نزدیک، مجاری وابران درتیمار دریافت کننده ppm108 نانوذرات نقره نسبت به گروه شاهد از مهمتربن یافته های هیستوپاتولوژی در این تحقیق بود. نتایج حاضر مشخص نمود که نانو ذرات نقره عملکرد سیستم تولید مثلی در بلدرچین نر را کاهش می دهد.

روغن امگا3 باعث انعطاف پذیری و سیالیت دیواره سلولی (به خاطر وجود تعدادی باند دوگانه) (7، 44 و 54) می شود، که این سیالیت مقاومت بیشتری به غشاء پلاسمایی در برابر تشکیل کریستالهای یخ می دهد .ال-گلوتامین مهم ترین و فراوان ترین اسید آمینه ضروری بدن است . و چندین نقش ضروری وتنظیم کننده در بدن انجام می دهد . وظایف آن عبارتند از: متابولیسم سلول (به عنوان سوخت اکسیداتیو، پیش ساز گلوکوژنیک ولیپوژنیک)، سلامت سلول (آپوپتوزیس، تکثیر سلول)، سنتز و تجزیه پروتئین، قابلیت متراکم کردن پروتئین ها، تنظیم عمل تنفس سلولی، سنتز ماتریکس خارج سلولی، ترمیم بسیاری از سلول های آسیب دیده و فعال سازی مسیر های انتقال درون سلولی نقش دارد. نقش اسیدهای آمینه در عملکرد فیزیولوژیکی اسپرم نامشخص است، ممکن است اسیدهای آمینه در تنظیم اسمزی پلاسمای سمینال و اثر مثبت بر زنده مانی اسپرم داشته باشند . اثرات محافظت کنندگی اسیدهای آمینه روی غشاء از طریق تثبیت لیپیدهای غشایی می باشد.در ارتباط بانقش گلوتامین، BME و اسیدهای چرب غیراشباع امگا 3 و امگا6 بر انجمادپذیری اسپرم تحقیقاتی به عمل آمده است که عبارتنداز: گزارش کرده اند که اسپرم منجمد شده - یخ گشایی شده قوچ در زمان انجماد آسیب جدی می بیند؛ بنابراین به میزان بالایی ظرفیت باروری آن کاهش می یابد. به علاوه ثابت شده است که انجماد روی قسمتهای مختلف سلول اسپرم از جمله میتوکندری، ایجاد واکنش آکروزومی و کاهش استحکام کروماتین اسپرم اثر می گذارد.هدف از این پایان نامه ارزیابی امگا3 بر انجمادپذیری اسپرم بزمرخز. ، ارزیابی امگا6 بر انجمادپذیری اسپرم بزمرخز. ارزیابی گلوتامین بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز. ارزیابیBME (محلول اسید آمینه کامل) بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز. مقایسه اثرات گلوتامین و BME با امگا 3 و 6 بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز بود

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات نانو ذرات نقره بر برخی پارامترهای ایمنی خونی، جمعیت میکروبی روده و اجزای لاشه در بلدرچین بود. آزمایش بر روی 144 قطعه جوجه یکروزه بلدرچین به مدت 42 روز در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار (6 پرنده در هر تکرار) در سطوح شاهد (بدون نانو ذرات نقره)، 12، 36 و 108 قسمت در میلیون نانو ذرات نقره در آب آشامیدنی انجام شد. در سن 42 روزگی، تعداد و نسبت گلبول های سفید خون، تغییرات وزن و بافت شناسی اندام های ایمنی، تیتر آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل و گلبول های قرمز گوسفندی و در سن 32 روزگی فعالیت ماکروفاژی با استفاده از روش تحریک سفادکس بررسی شد. نتایج نشان داد که وزن نسبی کبد در گروه های آزمایشی 36 و 108 قسمت در میلیون، نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری (05/0 >P ) داشت. اثر گروه های آزمایشی بر شاخص های خونی و شمارش تفریقی گلبول های سفید خون غیر معنی دار بود (05/0 < P). تعداد کل گلبول های سفید خون به صورت معنی داری (05/0 > P) در گروه آزمایشی 36 قسمت در میلیون نسبت به شاهد کاهش نشان داد. جمعیت باکتری های اشریشیاکلی در گروه 108 قسمت در میلیون، نسبت به گروه شاهد کاهش (05/0 >P ) و جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس در همین گروه افزایش یافت (05/0 >P ). گروه های آزمایشی مختلف فاقد اثر معنی دار بر متابولیت های سرم بودند (05/0

تعداد 132 قطعه بلدرچین (سن 10 هفتگی) در یک آزمایش فاکتوریل(2×2) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار(4 تکرار شامل 4 جنس ماده و 2 جنس نر; 2 تکرار شامل 3 جنس ماده و 2 جنس نر)،جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف فسفر غیرفیتاتی جیره(13/0 و 35/0 درصد) و مس مازاد بر نیاز(صفر و 250 میلی گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم و صفات تولید مثلی بلدرچین های مادر به مدت 28 هفته مورد استفاده قرار گرفتند. افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم سولفات مس به جیره بطور معنی داری باعث افزایش سرعت رشد، تولید تخم بر اساس روز مرغ، تولید تخم بر اساس لانه مرغ، توده تخم، وزن تخم، درصد سفیده و زرده(05/0P<) و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید(05/0P<). درصد باروری، درصد جوجه درآوری و درصد زنده مانی جنینی بطور معنی داری با افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس بهبود یافت(05/0P<). افزودن مس مازاد به جیره موجب کاهش غلظت کلسترول پلاسما، کلسترول زرده و لیپوپروتئین های با چگالی پایین، ولی افزایش غلظت لیپوپروتئین های با چگالی بالا گردید(05/0P<). اگرچه اختلاف معنی داری در غلظت مس کبدی تیمارهای تغذیه شده با جیره های حاوی سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس با گروه شاهد مشاهده نشد(05/0P>)، ولی غلظت مس پلاسما و مدفوع در گروه های تغذیه شده با جیره حاوی 250 میلی گرم در کیلوگرم مس به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود(05/0P<). کاهش سطح فسفر غیرفیتاتی جیره موجب کاهش درصد خاکستر و فسفر درشت نی گردید(05/0P<)، در صورتیکه درصد ابقاء فسفر به طور معنی داری بهبود یافت و عملکرد پرندگان تحت تاثیر قرار نگرفت. بطورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که سطح مازاد بر نیاز مس در جیره بلدرچین های مادر می تواند باعث بهبود عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخم گردد بدون اینکه اثر متقابلی با سطح فسفر غیرفیتاتی جیره داشته باشد.

تاثیرگذاری اسیدهای چرب آلفا -لینولنیک و لینولئیک، با و بدون ترکیب با قندهای تره هالوز و ساکارز بر روی انجماد پذیری اسپرم بز مرخز مورد مقایسه قرار گرفت

نانوذرات نقره به عنوان یک ماده ضد باکتریایی جهت ضدعفونی در صنعت طیور مورد استفاده قرار می گیرد. این ذرات از طریق بافت های بدن می توانند به درون سلول نفوذ کنند. این تحقیق به منظور اثرات نانوذرات نقره بر پارامترهای اجزای لاشه، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، سرمی و پارامترهای هماتولوژی در بلدرچین تخم گذار ژاپنی انجام شد. تعداد72 قطعه بلدرچین ماده در 4 تیمار و 6 تکرار و هر تکرار شامل سه بلدرچین در 24 قفس توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی از روز اول تا پایان 30 هفتگی مقادیر ppm صفر، 4، 8 و 12 نانوذرات نقره را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. در بررسی نتایج این تحقیق در تیمارهای دریافت کننده ppm12 نانوذرات نقره افزایش وزن نسبی قلب و غلظت فیبرینوژن پلاسما و کاهش وزن نسبی کبد و روده بزرگ نسبت به گروه شاهد مشاهده شد(05/0>P). غلظت آنزیم کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز و کاتالاز بطور معنی داری در پرندگان دریافت کننده نانوذرات نقره کاهش یافت(05/0>P). دریافت ppm12 نانوذرات نقره باعث کاهش چشم گیر واکوئل های سیتوپلاسم هپاتوسیت های کبد نسبت به دیگر گروه های آزمایشیشد. با توجه به نتایج حاصله در این پژوهش این احتمال وجود دارد که نانوذرات نقره سبب عوارض جانبی بر عملکرد خونی و کبدی در بلدرچین تخم گذار گردد.

نانوتکنولوژی به عنوان یکی از تکنولوژی های کلیدی قرن 21 در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در میان این نانومواد، نانوذرات نقره خصوصیات ضدباکتریائی را نشان می دهند، تصویری که این نانوذره را کاندید امیدبخشی برای کاربردهای زیست-پزشکی می سازد. با این حال، شواهد پیشنهاد می کنند که برخی نانوذرات در سیستم های کشت سلولی سمیت سلولی دارند. مطالعات ثابت کرده اند که همان خصوصیات که نانوذرات را منحصر به فرد می سازد می تواند مسئول سمیت بالقوه آنها نیز باشد. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات نقره (AgNPs) بر واکنش اسپرم-تخم و زنده مانی، تمامیت غشاء و تمامیت آکروزوم اسپرم بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است. آزمایش واکنش اسپرم-تخم در شرایط آزمایشگاهی بازتاب دقیقی از توانائی باروری اسپرم است و آسیب وارده به اسپرم در اثر سمیت زاها را حساس تر از تست های باروری و جنبائی شناسائی می کند. توانائی اسپرم برای واکنش آکروزومی می تواند با شمارش تعداد سوراخ ایجاد شده در لایه پری ویتلین داخلی ارزیابی شود. اسپرم در محلول حاوی غلظت های صفر، 01/0، 1/0، 1 و ppm 10 نانوذرات نقره رقیق شد. سپس سوسپانسیون اسپرم همراه با لایه IPVL در داخل انکوباسیون در دمای ℃39 به مدت 40 دقیقه قرار داده شد. غشاء روی اسلاید شیشه ای گسترده شده و با معرف شیف رنگ آمیزی شد. تعداد سوراخ های قابل رویت در 10 فیلد در سطح غشاء تحت میکروسکوپ نوری شمارش شدند. زنده مانی، سلامت غشاء و سلامت آکروزوم اسپرم بعد از 40 دقیقه انکوباسیون در دمای ℃39 به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، تست تورم هایپواسموتیک و محلول فرمالین-سیترات نیز ارزیابی شدند. نتایج نشان می دهد که تعداد سوراخ ها در غلظت های 1/0 و ppm 1 در مقایسه با شاهد خود افزایش معنی داری داشت (05/0P<). زنده مانی در ppm 10 به طور معنی داری کاهش یافت. داده ها نشان می دهد که تمامیت غشاء در 1/0 و ppm 1 کاهش معنی داری داشته است (05/0P<). درصد اسپرم با آکروزوم سالم (05/0P<) در تمام تیمارها در مقایسه با شاهد تاثیر معنی داری داشته است. نواقص مورفولوژیکی آکروزوم نیز در غلظت های 1/0، 1 و ppm 10 مشاهده شد. با توجه به اینکه غشای آکروزومی به آسیب بسیار حساس است، بنابراین ای

آروماتاز P450 آنزیمی است که به طور برگشت ناپذیر آندروژن ها را به استروژن ها تبدیل می کند. درسال های اخیر، حضور این آنزیم در برخی از سلول ها و بافت های دستگاه تناسلی جنس نر در گونه های مختلفی از جمله در انسان، اسب، خوک، خرس، گاومیش، قوچ، میمون، رت و موش نشان داده شده است. در این تحقیق جستجو و موقعیت یابی آروماتاز با روش ایمنوهیستوشیمی(IHC) در بافت بیضه، اپیدیدیم، غده وزیکول سمینال و غده پروستات بز با استفاده از آنتی بادی پلی کلونال آنتی آروماتاز به عنوان آنتی بادی اولیه و آنتی بادی پلی کلونال ضد IgG موشی کونژوگه شده با HRP به عنوان آنتی بادی ثانویه انجام گرفت. نمونه های بیضه و غدد ضمیمه جنسی از 5 بز نر بومی سالم 2 تا 4 ساله جمع آوری شده و برای آزمایش IHC در محلول بوئن نگهداری شدند. سپس طی مراحلی بلوک های پارافینی و در نهایت مقاطع میکروسکوپی تهیه و آزمایش IHC جهت موقعیت یابی آروماتاز انجام شد. واکنش مثبت ایمنوپروکسیداز که حاکی از وجود آنزیم آروماتاز است در مراحل اسپرماتوژنز، سلول لایدیگ، سلول های اپیتلیال مجاری آوران اپیدیدیم و سیتوپلاسم سلول های ترشحی غده وزیکول سمینال و غده پروستات مشاهده شد. وجود آنزیم آروماتاز در دستگاه تناسلی بز نر تاکیدی است بر یافته های بدست آمده در برخی گونه های دیگر مبنی بر اینکه استروژن هایی که به طور موضعی در این محل ها تولید می شوند ممکن است از طریق گیرندهای استروژن، ERα و ERβ ، موجود در این بافت ها فعالیت های اتوکرین و پاراکرین داشته و نقشی در فعالیت های جنسی نر داشته باشند.

هدف از این پژوهش ارزیابی اثر حفاظت کننده های انجمادی مختلف بر انجمادپذیری اسپرم اپیدیدیمی گوسفند در رقیق کننده پایه تریس-اسیدسیتریک- فروکتوزپس از فرایند انجماد ویخ گشائی می باشد. نتایج نشان داد که قندهای سوکروز و ترهالوز بر میزان جنبائی ،جنبائی پیش رونده، زنده مانی وسلامت اکروزوم اسپرم اپیدیدیمی اثر معنی داری دارد.