Mahmoud Koushesh Saba

Rose (Rosa hybrida L.) is one of the most important and popular ornamental flowers in the greenhouse and horticulture industry, playing a significant role in the global cut flower market. Improving growth, increasing quality, and extending the postharvest life of cut flowers are key objectives in rose cultivation. On the other hand, the use of biostimulants such as potassium humate and seaweed extract as suitable alternatives to chemical fertilizers has gained special importance due to their positive effects on the morphological, physiological, and biochemical characteristics of plants. This research aimed to investigate the effects of foliar application of potassium humate and seaweed extract on growth, flower quality, and postharvest longevity of rose cv. 'Jumilia' under soilless culture. This study was conducted as a factorial experiment based on a completely randomized design with three replications under greenhouse conditions1 at the University of Kurdistan. The treatments included potassium humate at three levels (0, 50, and 100 mg/L) and seaweed extract at two levels (0 and 100 mg/L). The measured traits included morphological characteristics (number of flower branches, stem length, stem diameter, number of leaves, flower fresh and dry weight, root volume, root fresh and dry weight, node fresh and dry weight, stem fresh and dry weight, leaf fresh and dry weight and area, head flower length and diameter, pedicel diameter, head flower (bud) fresh and dry weight, vase life), physiological characteristics (membrane stability index (MSI), relative water content (RWC), and biochemical characteristics (total chlorophyll and carotenoid content, total soluble carbohydrates, hydrogen peroxide (H2O2) content, malondialdehyde content, peroxidase (POD) and superoxide dismutase (SOD) enzyme activity, protein content, free proline content, phenol content, flavonoid content, and antioxidant capacity (DPPH%). The data were analyzed using SAS software, and mean comparisons were performed using the LSD test at a 5% probability level. The results of this study showed that the application of potassium humate and seaweed extract, especially in combination with each other, had a significant effect on improving the morphological, physiological, and biochemical traits of rose. Potassium humate and seaweed extract treatments, both independently and in combination, increased stem length and diameter, leaf fresh and dry weight, number and area of leaves, root volume, plant fresh and dry weight, stem dry weight, node dry weight, head flower diameter, leaf relative water content, carotenoid content, protein content, and chlorophyll b content. In contrast, the treatments, both independently and in combination, did not have a significant effect on some morphological and physiological characteristics such as pedicel length, head flower dry weight, and leaf membrane stability index. Also, the results showed that the postharvest longevity of cut flowers in the combined treatments increased significantly, which is probably related to the reduction of cell senescence, increased chlorophyll content, reduced lipid peroxidation, and improved cell membrane stability. The results of this research show that the use of potassium humate and seaweed extract as biostimulants can effectively improve the quality and increase the postharvest life of rose cv. 'Jumilia'. These compounds, due to improving plant nutrition, increasing photosynthetic capacity, and strengthening defense mechanisms, can be a suitable alternative to chemical fertilizers in the sustainable cultivation of ornamental flowers. Based on this, the use of these compounds in commercial greenhouses is recommended. Also, conducting complementary research on the effect of these substances on other species of ornamental flowers and investigating the precise mechanisms of their effect on the biochemical and physiological characteristics of plants is suggested.

Strawberry (Fragaria × ananassa) is one of the most popular berries, appreciated for its sweet flavor and pleasant aroma. The use of beneficial elements such as silica and growth regulators like salicylic acid enhances both the quantity and quality of strawberries under environmental stress and non-stress conditions. Therefore, this study investigated the effects of foliar application of silica and salicylic acid on the vegetative characteristics and fruit quality of the Sabrina strawberry cultivar. The research was conducted as a factorial experiment in a completely randomized design with two factors, silica foliar application at three levels (0, 3, and 6 millimolar) and salicylic acid foliar application at three levels (0, 0.5, and 1 millimolar), with three replications. The effects of the treatments on vegetative characteristics, quantity and quality of fruit, and the levels of certain elements in strawberry leaves were examined. The results showed that the interaction between silica and salicylic acid (0 millimolar silica and 0.5 millimolar salicylic acid) had a significant effect on vegetative traits, including the dry weight of the crown and the number of leaves. However, the simple effects of silica and salicylic acid significantly influenced the dry weight of leaves and total leaf area, with the highest values observed in the 6 millimolar silica and 1 millimolar salicylic acid treatments. The number of fruits and total fruit weight per plant were higher in the 1 millimolar salicylic acid treatment. The levels of vitamin C, total soluble carbohydrates, and total soluble solids in the fruit were also affected by the interaction of salicylic acid and silica, with different treatments showing varying effects on these traits. The chlorophyll a content in the leaves was higher in the 1 millimolar salicylic acid and 0 millimolar silica treatment compared to the other treatments. The chlorophyll b content was highest under the interaction of 0.5 millimolar salicylic acid and 3 millimolar silica. Additionally, the total chlorophyll content was influenced by the interaction of silica and salicylic acid, with the highest amount observed in the 3 millimolar silica and 0.5 millimolar salicylic acid treatment. The relative water content of the leaves and membrane stability index were influenced by the silica treatment, with the highest values found in the 3 millimolar treatment. The interaction of silica and salicylic acid significantly affected the potassium and silicon content of the leaves, with the highest potassium observed in the 1 millimolar salicylic acid and 0 millimolar silica treatment, and the highest silicon in the 1 millimolar salicylic acid and 3 millimolar silica treatment. Overall, the results of this experiment indicated that the application of silica and salicylic acid has a significant impact on the growth and quality of strawberry fruit. However, the effects of different treatments varied. The best concentration of salicylic acid that positively influenced the greatest number of traits was 0.5 millimolar.

The main goal of sustainable agriculture is to reduce consumption inputs, increase the internal cycle of soil nutrients by reducing tillage and using biological fertilizers instead of chemical fertilizers to increase the yield of agricultural products. Chemicals play an important role in increasing agricultural products, but they endanger human health and the environment. For this reason, the application of ecological principles in the production of resistant and healthy products has replaced chemicals in sustainable agriculture. Therefore, an experiment was conducted to investigate the effect of humic acid and mycorrhizal fungi on the morphological and biochemical characteristics of Iranian oak seedlings. The experiment was conducted as a factorial design in the form of a completely randomized design with 8 treatments and 8 replications in pots in the greenhouse of the Faculty of Agriculture. The experimental treatments include the first agent of humic acid at 2 levels (zero, 3 g/L) and the second agent of mycorrhizal fungi at 4 levels (without fungus, G. mosseae, G. versiforme and the combination of these two fungi). The results showed that the experimental treatments increased the examined traits. Mycorrhizal inoculation increases traits such as photosynthetic pigments, photosynthesis, carbohydrates and some morphological indicators such as seedling height to collar diameter ratio, shoot to root weight ratio, number of leaves and total dry weight. Mycorrhizal fungus G.mosseae species had the greatest effect on plant vegetative traits and G.versiforme fungal species was more effective on biochemical traits. The application of humic acid increased the characteristics of total chlorophyll, root dry weight, Dixon index and chlorophyll b. However, the interaction effect of humic acid and mycorrhizal fungus also had positive effects on measured traits such as carbohydrates, total chlorophyll and photosynthesis.

In order to determine the effect of gamma-aminobutyric acid (GABA) and calcium chloride pre-harvest foliar spraying on walnut kernel quality, an experiment was conducted in 1400-1401 in the form of a complete randomized block with ten treatments including (control (spraying solution with distilled water), GABA with a concentration of 10 mM, calcium chloride with a concentration of 1%, fructose, amino acid, GABA + calcium chloride, GABA + amino acid, GABA + fructose, amino acid + fructose and GABA + fructose + amino acid) in three replicates in a walnut orchard grafted with Horam variety in Sefid Kamreh village of Nanur district located in Baneh city. was executed. The results showed that the simple and combined effects of foliar spraying treatments on total soluble protein, total phenol, peroxidase enzyme (POX and antioxidant capacity by method (DPPH) in 3 stages of foliar application, in the second and third stage of foliar application on the number Acidity, peroxide value, oil percentage and fatty acid composition were significant. In the components of color indices (L*a*b*) in the first stage both in the skin and in the meat part of the components (L*a*b*), in the second stage in the skin part (L*a*) and in the meat part (L*a*b*) and in the last stage, it was significant in the skin part (L*a*b*) and in the walnut kernel meat part (L*a*). In the application of GABA and Fruset fertilizers in a simple and combined way in the first stage of foliar application of total soluble protein, antioxidant capacity by the method (DPPH) and total phenol (GABA and GABA + Ferset + amino acid) ) and the activity of peroxidase enzyme (GABA + Frutset) had the highest amount. In the second stage of foliar spraying, the highest amount of total soluble protein and peroxidase enzyme activity (POX) in the treatment combination (amino acid + Frostset), antioxidant capacity (GABA + Frostset + amino acid), acid value (GABA + amino acid), peroxide number (amino acid + Frostset and GABA) + amino acid), phenolic acid and polyphenol oxidase enzyme were also observed in the use of GABA. In the third stage of foliar spraying, the highest amount of total soluble protein and polyphenol oxidase enzyme in the treatment combination (GABA + amino acid), peroxidase enzyme activity (GABA + Fruset), antioxidant capacity (GABA + amino acid and GABA + Fruset + amino acid), acid number (GABA + amino acid) and amino acid + Fruset), peroxide number (GABA + Fruset) and total phenol were obtained in the application of GABA. The application of the treatment combination (GABA + amino acid) showed significant positive effects on most of the studied traits. Therefore, it can be concluded that the use of GABA as a post-harvest treatment can be a safe approach in terms of food health and medicine to increase storage and promote nutritional value in horticultural products.

The Persian walnut (Juglans regia L.) is one of the most important nutritious nuts and belongs to the Juglandaceae family. In recent years, the trade of walnuts has experienced significant growth and transformation among different countries worldwide. Walnut black kernel disease is characterized by the appearance of black or brown spots inside the walnut kernel. Farmers around the world use various methods to protect their crops from pests and environmental stresses, one of which is the foliar application of glycine betaine. Glycine betaine is effective in regulating and protecting the thylakoid membrane and the plant's photosynthetic efficiency. In this study, different concentrations of glycine betaine were applied through foliar spraying at various growth stages of the walnut to increase resistance to walnut black kernel disease. For this research, trees from a commercial walnut orchard located in Marivan County were selected. Glycine betaine solutions were prepared at three concentrations (5, 10, and 20 mM) along with a control treatment (0 mM solution). Foliar spraying was conducted at three concentrations and at three times: late May, late June, and late August. Results from the first stage indicated that the highest antioxidant capacity was observed in the 20 mM treatment, while the lowest was in the 5 mM treatment. Results from the second stage showed that glycine betaine spraying increased the phenol content of the walnut kernel. In the third stage, different treatments of foliar spraying resulted in a decrease in the phenol content of the walnut kernel. Overall, glycine betaine foliar spraying at this stage increased the antioxidant capacity of the walnut kernel. In general, the analysis of variance table results in this study, after three stages of glycine betaine solution and three treatments at each stage on the studied samples, showed a significant difference in the levels of phenol and protein at the 0.05 level. The results of this study showed a significant difference in antioxidant capacity at the 0.01 level between the treatments applied; however, no significant difference was observed in the levels of peroxide and pH. Statistical analysis results in terms of timing showed that the timing of foliar spraying had a significant effect on phenol content and antioxidant capacity at the 0.05 level and pH level at the 0.01 level, but no significant effect on protein content and peroxide level. The impact of glycine betaine foliar spraying on the color of the walnut was also examined, with significant differences observed in the color indices b and chroma. In this study, chromatography was used to determine the fatty acid composition of the walnut kernel. The identified fatty acids included palmitic, palmitoleic, stearic, oleic, and linoleic acids. The results showed that foliar spraying with 5 mM and 20 mM glycine betaine concentrations in late May increased the fatty acids in the walnut kernel.

Walnut (Juglans regia) is a tree cultivated for various purposes, making it economically significant. Improving the quantity and quality of walnut products is a key goal in walnut tree management, requiring long-term planning. Achieving proper quality in walnuts relies on maintaining a balanced supply of essential nutrients. Among these nutrients, sulfur, potassium, and magnesium play crucial roles in walnut nutrition. In this study, we investigated the effects of these three elements on the quality characteristics of Chandler walnut fruits in a ten-year-old walnut orchard. Experimental treatments included a control group (no fertilizer application), sulfur powder (applied at 200 and 400 grams per tree), magnesium sulfate (applied at one and two kilograms per tree), and potassium sulfate (applied at one and two kilograms per tree). Fertilizer treatments were applied in May using circular holes (10 centimeters in diameter and 40 centimeters deep) around the tree’s canopy. Fruit samples were collected at three stages (late May, late August, and harvest time) for quality assessment. Various traits, including L* brightness index, hue angle, percentage of browning, phenolic content, total flavonoids, antioxidant capacity, activity of certain antioxidant enzymes, acidity, and peroxide value, were measured. The results indicated that in the third harvest stage, browning index, percentage of browning, total soluble proteins, and peroxidase enzyme activity were higher. Kernel brightness of walnuts was greater in the third harvest stage for the potassium treatment (2 kilograms per tree). Control treatment led to an increase in the browning index during the third harvest. Additionally, phenolic compounds were more abundant in the control and Control treatments during the third harvest.

The increase in demand for flowers and ornamental plants has made the floriculture industry one of the most important sectors of agriculture to generate income and create employment. However, waste after harvesting flowers has become one of the challenges of the floriculture industry. Most of the cut flowers lose their quality during the harvesting, packaging and transportation stages and are sold in the market with unfavorable quality. In our country, more than 30% of horticultural products worth 5 billion dollars are lost annually due to improper processing or lack of processing. Rose is one of the most important ornamental flowers in the world that it has taken the first place among cut flowers in terms of production and economic value. However, this flower has a short vase life and the senesence process occurs quickly after being separated from the mother plant. Therefore, producers try to increase the vase life of flowers by using various methods and using natural and chemical compounds. Meanwhile, GABA, as an amino acid, has been proven to increase the shelf life of horticultural products. Cultivar Jumilia rose is one of the most popular roses in the market, which has faced a challenge due to its short vase life. Therefore, the aim of this research is to evaluate the effect of GABA foliar application in improving the vase life and morpho-physiological characteristics of Jumilia rose variety. For this purpose, a factorial greenhouse experiment based on a completely randomized design with 3 replications was conducted including the first factor of GABA spraying at 0, 5, 10, 20 and 40 mM levels and the day factor including days 3, 6, 9 and 12. The experiment was conducted in 2 steps. The first experiment included the investigation of the physiological characteristics of the leaves before harvesting the flowers, and the second experiment included the investigation of the morpho-physiological characteristics and the vase life of the flowers after harvesting. In the first experiment, the results showed that increasing the GABA concentration significantly improved RWC, MSI, POD and SOD activity, chlorophyll a, b and total, carotenoid content, soluble carbohydrates, soluble proteins and internal GABA content in leaves. Also, GABA foliar application reduced the amount of H2O2 and MDA in the leaves. 40 mM GABA was the most effective concentration in improving physiological characters in leaves, and 5 mM GABA concentration did not show any significant difference with the control. In the second experiment, the results showed that the highest RWC of flowers, diameter of flowers and vase solution uptake were obtained in the treatment of 40 mM GABA on the sixth day, and then the values of these characters decreased. The RWC and MSI of petals showed a decreasing trend from day 3 to 12, and GABA treatment significantly improved these traits. The properties of MDA and H2O2 showed an increasing trend from day 3 to 12, and GABA spraying decreased these two factors. The results showed that the highest activity of POD, SOD, antioxidant capacity, phenol, flavonoids and proline content was observed in 40 mM GABA treatment on the 9th day and then decreased on the 12th day. In addition, the amount of carbohydrates and proteins soluble decreased from day 3 to 12, and GABA treatment improved their amount. In general, foliar application of GABA improved vase life and morpho-physiological characteristics in the petals, and the most effective concentration in this study was the 40 mM treatment.

Lettuce is one of the most popular leafy vegetables, which is usually cultivated all year round in the open air or in a greenhouse. This characteristic and widely consumed vegetable has the highest level of production among salad products in the world. Lettuce is one of the most perishable vegetables and its storage is difficult and expensive. Therefore, the issues of packaging and the importance of investigating suitable ways to increase the shelf life of this highly consumed product are strongly felt. In this regard, a research in the form of a factorial experiment in the form of a completely randomized design with three packaging factors (normal polyethylene, polyethylene containing non-porous nanoclay and polyethylene containing 2% nanoclay with pores), storage temperature (1 and 4 degrees Celsius) And different storage times (3, 6, 9, 12 and 15 days) were carried out on lettuce in the laboratory of the Faculty of Agriculture of Kurdistan University. The results of the study showed that the weight loss in samples packed with non-porous nano polyethylene was less (1.33%) than the control sample (normal polyethylene) and the sample stored in porous nano polyethylene. Based on the findings of the research, packaging with nanoclay and non-porous polyethylene was able to reduce the spoilage and waste of lettuce in addition to maintaining the weight of lettuce. The average comparison of the mutual effect of storage time and polyethylene coverings on the chlorophyll content of whole lettuce shows the decrease of chlorophyll content during different stages of storage. Chlorophyll a at 1 degree Celsius temperature showed that chlorophyll a in the control sample (normal polyethylene) on the third and ninth days and the twelfth decreased but increased on the sixth and fifteenth days of maintenance, The content of chlorophyll b decreased during different stages of storage, but the rate of decrease in non-porous nano polyethylene coated samples was lower than other treatments. At the end of the storage period, the highest amount of dissolved solids was observed in porous coating treatments containing clay nanoparticles (4.4 degrees Brix). On the twelfth to the fifteenth day, the highest titratable acidity was reached in porous polyethylene treatments impregnated with nanoclay (3.14% citric acid). The lowest pH was observed in the control treatment (5.6) and the highest pH was observed in the non-porous polyethylene coating treatment (5.9) at a temperature of 1 degree Celsius. The highest amount of vitamin C at 4 degrees temperature was observed on the nine days and twelve days (15.8 and 16.8 mg per 100 gr of fresh weight) in the control and treated samples with porous polyethylene coating, respectively. The content of total phenol increased relatively during the first to third day of the storage period at both temperatures, the total flavonoid in porous polyethylene covers at 1 degree temperature showed an upward trend during the sixth day with the amount (132.8 mg per 100 gr of fresh weight) gave The highest and lowest flavonoids were observed at 4 degrees in the treatment packaged with porous polyethylene coating containing nanoclay (130 and 71 mg per 100 gr of fresh weight). The highest and lowest antioxidant activity of the witness at 4 degrees, respectively (44 and 27% inhibition of DPPH), on days nine and twelve, the highest and lowest antioxidant activity of the non-porous coated sample at 4 degrees, respectively (41 and 24% inhibition DPPH), that according to these results, the combination of nano with non-porous polyethylene at a temperature of 1 degree in a short period of time can be effective for storing lettuce.

Tomato is the second most important vegetable in horticulture and one of the most popular and economically important vegetables in the world. Cold damage in horticultural products causes undesirable characteristics such as unnatural ripening and browning of the fruit, leading to negative effects on marketability and economic losses. This research was conducted to evaluate the effect of folic acid on reducing frost damage and increasing the shelf life of tomatoes. Herein, tomato variety 4129 was obtained from a commercial greenhouse in two stages: mature green (GM) and fully ripe (FR). The samples were then transferred to the laboratory of the Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, University of Kurdistan. This experiment employed a factorial design, incorporating two factors: folic acid treatment at three levels and storage time at six levels. It was organized using a completely randomized design with three replications. The fruits from each stage were divided into three groups, each receiving one of the following treatments: the first treatment involved immersion in distilled water for 10 minutes as a control; the second treatment consisted of immersion in a solution containing 3mg/L of folic acid for 10 minutes; and the third treatment entailed immersion in a solution containing 6mg/L of folic acid for 10 minutes. After applying the treatments, the fruits were stored in a cold room at 4°C. Subsequently, sampling was conducted at intervals of 0, 5, 10, 15, 20, and 25 days after storage in the cold room. The results showed that the effect of folic acid treatment on total soluble solids, firmness, weight loss, frostbite, vitamin C, phenol content, antioxidant capacity, malondialdehyde (MDA) content, proline content, ascorbate peroxidase (APX) enzyme activity, Glutathione reductase (GR) activity and green tomato fruit color index were significant at the 1% probability level (P<0.001). The effect of folic acid treatment on weight loss, frost resistance, antioxidant capacity, superoxide dismutase (SOD) enzyme activity, peroxidase enzyme (POD) activity, malondialdehyde (MDA) content, proline content, ascorbate peroxidase (APX) activity, and Glutathione reductase (GR) activity of red tomato fruit on the surface was significant at the 1% probability level (P<0.001). The effect of folic acid treatment on titratable acidity, pH, SOD activity and POD activity of green tomato fruit was not significant at the 1% probability level (P>0.001). The effect of folic acid treatment on titratable acidity, total soluble solids, firmness, pH, vitamin C, and the color index of phenolic content of red tomato fruit was not significant at the 1% probability level (P>0.001). According to the results, it can be inferred that folic acid presents a potent solution for mitigating frost damage and prolonging the shelf life of tomato fruit. The effect of folic acid treatment on reducing frost damage in tomato fruit may be attributed to the enhancement of cell membrane integrity. This enhancement results from decreased activity of SOD, POD, APX, and GR enzymes, along with reduced peroxidation of the cell membrane. It is to be noted that mentioned changes are associated with a decrease in ion leakage and malondialdehyde levels. The increase in proline levels observed in fruits treated with folic acid may also contribute to enhanced resistance to freezing in fruits.

Strawberry is an important product of Kurdistan province, and one of its main problems is post-harvest waste due to its sensitive texture. Selenium as a nutrient element seems to play an important role in increasing tissue strength and decay resistance. In order to investigate the effect of nano bio-selenium on the vegetative, physiological, yield and fruit quality of strawberry (cultivar 'Albion') , a factorial experiment based on a completely randomized design with 5 treatments and 3 replications was conducted in the greenhouse of the Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, University of Kurdistan. The treatments include 1- control (distilled water), 2- yeast Yarrowia lipolytica (suspension), 3- nano bio selenium produced by yeast Y. lipolytica with a concentration of 5 mg/liter, 4- sonicated nano bio selenium with a concentration of 5 mg/liter and 5- sodium selenite 5 mg/liter. Also, during maintenance, the factorial design was tested in the form of time with 5 treatments, 3 repetitions and 5 different times. In the beginning of flowering, foliar spraying was done on the vegetative body of the plant. In this experiment, biochemical (titratable acidity, total soluble solids, vitamin C, phenol, flavonoid, pH, antioxidant capacity) and morphological characteristics (performance, flower number, fruit weight, fruit diameter, fruit number) were evaluated. The obtained results showed that compared to other treatments, nano bio selenium treatment improved the growth characteristics of the strawberries, including the number of flowers per plant, the number of fruits per plant, yield, fruit weight per plant, and fruit diameter. The treatments used had an effect on the firmness and increased the firmness of the fruit. Compared to other treatments, nano bio selenium treatment increased the biochemical characteristics (titratable acidity, total soluble solids, vitamin C, phenol, flavonoid, pH, antioxidant capacity) of the fruit. This increases the quality and preserves the quality of strawberries. According to the results obtained during the storage period, the treatment of 5 mg/liter of nano bio selenium was able to keep the amount of (phenol, flavonoid, vitamin C and antioxidant capacity) at a higher level than the control, and this shows us that the treatment of nano bio selenium It has been able to maintain biochemical properties. The treatment of 5 mg/liter of nano bio selenium had no significant effect on the rate of caries, but the highest rate of caries was observed in the control. During 12 days of storage, the degree of stiffness in the treatment with 5 mg/liter sodium selenite had the least change compared to the control, the highest degree of stiffness (3.74 N) was observed in sodium selenite and the lowest degree of stiffness was observed in the control (2.43 N). That is, sodium selenite during storage kept the firmness and delayed the softening of the fruit. The results showed that during 12 days of storage, nano bio selenium with (19.19 grams) and control with (36.02 grams) had the least and the most weight loss, respectively. In general, among the treatments used, the treatment of 5 mg/liter of nano-bio-selenium has been more

Strawberry is one of the small and unique fruits of temperate regions and is sensitive to salinity . Salinity stress is one of the main factors affecting plant growth and metabolism. This study aimed to investigate the effect of different levels of salinity. In order to investigate the effects of GABA at three levels (0, 15 and 30 mM) and picrotoxin at two levels (0 and 100 µM) on morphological, physiological, yield and some characteristics of strawberry cv. Albion under salinity stress under soilless culture conditions, an experiment was conducted as factorial based on completely randomized design with three replications and three plants per replication. The results of this experiment showed that salinity stress reduced yield, vegetative characteristics (including leaf dry weight, leaf number, leaf area, root dry weight, crown dry weight, total plant dry weight), photosynthetic pigments, physiological characteristics (relative leaf water content, cell membrane stability, and leaf carbohydrate) and nitrate, potassium and calcium content of plant. On the other hand, traits such as proline, soluble proteins, sodium content, chlorine and magnesium content in roots and leaves, hydrogen peroxide, antioxidant enzyme activity, malondialdehyde and some fruit characteristics such as firmnes, total soluble solids, titratable acidity and antioxidant capacity were increased under salinity stress. The application of GABA treatment in this experiment generally improved the growth characteristics (including leaf dry weight, number of leaves, leaf area, root dry weight, crown dry weight, total dry weight), photosynthetic pigments and cell membrane stability. Application of GABA improved some qualitative and biochemical characteristics of fruit including total phenolic content, yield, vegetative properties, hydrogen peroxide, GABA, nitrate and potassium content in salinity conditions. The improvement of these traits was reduced by using picrotoxin. Finally, GABA application increased yield under salinity stress conditions.

بخش مهمی از صنعت باغبانی مربوط به گل‌های فصلی می‌باشد و گل جعفری یکی از شاخص-ترین‌های آن‌ها می‌باشد. با توجه به اهمیت گل‌های فصلی در زیبایی فضای سبز، مدیریت تغذیه‌ای و استفاده از بستر کشت مناسب به منظور دستیابی به بیشترین میزان عملکرد و کیفیت مهم و ضروری می‌باشد. به این منظور پژوهش حاضر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه کردستان انجام گردید. تیمارها شامل 1- آمیخته خاکی (به نسبت مساوی خاک، کود دامی و ماسه به عنوان شاهد)، 2- آمیخته خاکی دارای 10 درصد حجمی بیوچار، 3- آمیخته خاکی دارای 25 گرم زئولیت در هر کیلوگرم و 4- آمیخته خاکی دارای 10 درصد بیوچار و 25 گرم زئولیت در هر کیلوگرم بود. استفاده از بیوچار همراه با خاک زراعی سبب افزایش معنی‌دار حداکثر کارایی کوانتومی فتوسیستم Ⅱ شد اما کاربرد زئولیت همراه با خاک به طور معنی‌داری طول، وزن تر، تورژسانس و وزن خشک ریشه، وزن تر، تورژسانس و وزن خشک ساقه، طول گل، ارتفاع بوته و حداکثر کارایی کوانتومی فتوسیستم Ⅱ را نسبت به گیاهان شاهد افزایش داد و به طور معنی‌داری منجر به کاهش میزان کلروفیل a شد. وزن خشک گل نیز در محیط کشت خاک به تنهایی به طور معنی‌داری بیشتر بود. کاربرد ترکیبی بیوچار+زئولیت+ خاک نیز سبب افزایش معنی-دار کربوهیدرات محلول کل شد. همچنین نتایج نشان داد نوع بستر کشت تأثیر معنی‌داری بر میزان قطر و وزن تر گل، تغییر فلورسانس، کارایی کوانتومی فتوشیمیایی موثر فتوسیستم Ⅱ، کارایی کوانتومی غیرفتوشیمیایی تنظیم شده فتوسیستم Ⅱ، کارایی کوانتومی غیرفتوشیمیایی تنظیم نشده فتوسیستم Ⅱ، خاموشی غیر فتوشیمیایی، ضریب خاموشی غیر فتوشیمیایی، سرعت انتقال الکترون، کلروفیل b، کل و کاروتنوئید نداشت. به نظر می‌رسد با توجه به اینکه نوع بستر کشت تأثیر معنی-داری بر میزان کلروفیل برگ نداشته است، تأثیر معنی‌داری بر اجزای فتوسنتزی نیز نداشته است. به طور کلی در این پژوهش استفاده از ترکیب بیوچار+ زئولیت+ خاک تأثیر قابل توجهی بر میزان رشد و بهبود شرایط رشدی گیاه جعفری نداشت هرچند کاربرد زئولیت به تنهایی مؤثرتر از سایر محیط‌های کشت بود.

تنش خشکی یکی از عوامل مهم محیطی است که رشد، توسعه و تولید گیاه را محدود می سازد و روی کمیت و کیفیت محصول اثر منفی دارد و باعث کاهش عملکرد می شود. ایران به عنوان کشوری نیمه خشک سالانه خسارات زیادی را از کمبود آب در بخش کشاورزی متحمل می شود که عمده ترین دلیل آن گرم شدن کره ی زمین و کمبود بارندگی در چند سال اخیر است. برای کاهش تلفات آب گیاهان و جهت جلوگیری از خسارت به محصولات کشاورزی، باید راه کارهایی را ارائه کرد. ازجمله ی این راه کارها استفاده از ترکیبات زیست محرک مانند فولویک اسید است که جهت افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیطی به کار می رود. فولویک اسید به عنوان یک زیست محرک که توانایی افزایش تقسیم سلولی، رشد ریشه و جذب مواد مغذی را دارد و می تواند در کاهش شرایط تنش موثر باشد. این پژوهش به منظور به کارگیری فولویک اسید در راستای کاهش اثرات تنش خشکی در توت فرنگی رقم سابرینا صورت گرفت. آزمایش در پاییز سال 1400 در گلخانه و آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشگاه کردستان به صورت طرح فاکتوریل با دو عامل محلول پاشی با فولویک اسید در چهار سطح (0، 400، 800 و 1200 میلی گرم در لیتر) و عامل خشکی در دو سطح (شاهد و تیمار 60 درصد رطوبت حجمی خاک) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که کاربرد فولویک اسید در تنش خشکی باعث افزایش خصوصیات مورفولوژیکی ازجمله تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، طوقه و ریشه، حجم ریشه شد که به دلیل مصرف عنصر فسفر و پتاسیم بود زیرا این دو عنصر در برگ کاهش یافته بودند. کاربرد فولویک اسید علاوه بر بهبود خصوصیات مورفولوژیکی، باعث بهبود محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، میزان پرولین، کربوهیدرات های میوه و برگ و فعالیت ضداکسایشی شد. میزان کلروفیل،b ، aکلروفیل کل، کاروتنوئید در طی تنش کاهش یافت اما فلورسانس محیط، عملکرد سامانه فتوسنتزی افزایش یافت.کاربرد فولویک اسید در تنش خشکی صفات کمی و کیفی میوه را تحت تأثیر قرار داد. تحت تنش خشکی، تعداد میوه و عملکرد، سفتی بافت میوه، میزان فنول، فلاونوئید، آنتوسیانین، ظرفیت ضد اکسایشی کاهش و میزان TA و TSS نیز افزایش یافت. نتایج نشان داد افزایش غلظت فولویک اسید باعث تعدیل وضعیت تنش خشکی می شود.

Considering the nutritional value of fruits and vegetables, maintaining and preserving the quality and increasing the shelf life of these products is very important. Due to the high moisture level, the mulberry fruit has a soft and highly perishable texture, which reduces the life after harvesting of this fruit. Therefore, it is very important to use methods to increase the durability of this product. One of the goals of this research is to investigate the effect of melatonin on the life after harvesting of white berry products stored in cold storage. For this purpose, after selecting suitable and identical fruits, melatonin foliar spraying was done at five levels with concentrations of zero (distilled water as a control), 125, 250, 500 and 1000 micromolar. Then the fruits were divided into 5 groups according to the treatment and kept in the cold room at 1 degree Celsius for 12 days. Random sampling was done every 4 days from among the fruits on days 0, 4, 8 and 12 of storage to evaluate and measure traits. Based on the results of the experiment during the storage period, fruit weight, ascorbic acid, acidity, pH and L* decrease and factors of soluble solids, phenol, flavonoid, polyphenol oxidase enzyme activity (PPO), antioxidant capacity (DPPH), H2O2 and Malondialdehyde (MDA) increased. Melatonin treatment increased the amount of ascorbic acid, soluble solids, phenol and flavonoid. It also decreased the amount of weight loss, H2O2 concentration, MDA and PPO enzyme activity. Another way to preserve fruit is to use processing methods such as drying. Drying is a very effective and practical method to preserve the fruit and reduce losses after harvesting. The second experiment was conducted with the aim of the effect of solar drying and ohmic heating in increasing the life after harvesting of white berries. Drying treatments included (T0: control, T1: direct return without moisture absorber, T2: indirect return without moisture absorber, T3: direct without return and without moisture absorber, T4: direct return with moisture absorber). According to the results of the second experiment, the amount of phenol in the direct treatment without return and without moisture absorber and the amount of ascorbic acid in the direct treatment without return and without moisture absorber and direct return with moisture absorber decreased compared to the control treatment. Also, the amount of flavonoids increased in the direct return treatment without moisture absorbent and indirect return treatment without moisture absorbent compared to the control treatment. Based on the results of ohmic heating in white berry, the amount of phenol and flavonoids in different treatments of ohmic heating significantly decreased compared to the control treatment. In addition, changes in ohmic heating treatments showed different effects on DPPH. According to the results, the positive effects of melatonin treatment at a concentration of 1000 micromoles of melatonin were more than other concentrations. Also, based on the results of the second experiment, no positive effects of solar drying and ohmic heating treatments were observed on the measured traits

به منظور بررسی اثر نانوذرات سیلیس بر رشد و نمو توت فرنگی رقم کاماروسا آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارها به ترتیب شامل: 1- تیمار شاهد (0 mM nano SiO2)، 2- محلول پاشی برگی 1 mM nano SiO2، 3- محلول پاشی برگی 2 mM nano SiO2، 4- محلول پاشی برگی 3 mM nano SiO2، 5- کاربرد ریشه ای 1 mM nano SiO2، 6- کاربرد ریشه ای 2 mM nano SiO2 و 7- کاربرد ریشه ای 3 mM nano SiO2 بود. نتایج نشان داد محلول پاشی برگی با 1 میلی مولار نانوذرات سیلیس با افزایش سطح برگ های بوته، وزن خشک طوقه، حجم و وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی، کلروفیل a و کلروفیل کل، ویتامین ث، ظرفیت ضد اکسایشی، آنتوسیانین و میزان پتاسیم منجر به افزایش عملکرد شد. همچنین در همین شرایط استفاده از غلظت 2 میلی مولار منجر به افزایش وزن خشک برگ و میزان نیتروژن و فسفر شد و کاربرد 3 میلی مولار نیز میزان کاروتنوئید، اسیدیته، مواد جامد محلول و سفتی را افزایش داد. در این پژوهش کاربرد ریشه ای نانوذرات سیلیس در هر سه غلظت، میزان وزن خشک طوقه را به طور معنی داری افزایش داد. استفاده از غلظت 1 میلی مولار به صورت ریشه ای میزان پروتئین را افزایش و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز را کاهش داد. در همین شرایط استفاده از غلظت 2 میلی مولار منجر به افزایش وزن خشک ریشه، کاروتنوئید، فسفر و آنتوسیانین و کاهش فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. همچنین نتایج داد افزودن 3 میلی مولار نانوذرات سیلیس به بستر کشت توت فرنگی منجر به افزایش کاروتنوئید، فنل و فلاونوئید شد. علاوه بر این نتایج نشان داد کاربرد نانو ذرات سیلیس تأثیر معنی داری بر تعداد طوقه و میزان کلروفیل b نداشت. در نهایت با توجه به نتایج به دست آمده و مقایسه دو روش کاربرد، تیمار نانو ذرات سیلیس در غلظت های متفاوت اثرات گوناگونی به همراه داشته است اما محلول پاشی برگی با غلظت 1 میلی-مولار را برای بهبود رشد و عملکرد این رقم موثر واقع شد.

پوسیدگی خاکستری میوه توت فرنگی به عنوان یکی از بیماری های مخرب این محصول بوده و توسط قارچ Botrytis cinerea ایجاد می گردد. هدف از اجرای این تحقیق تأثیر جدایه های مخمر مؤثر روی پوسیدگی میوه در شرایط in vivo، تأثیر جدایه های مؤثر در حفظ خواص کیفی میوه، بررسی فعالیت آنزیم های تحریک کننده ی سیستم دفاعی گیاه می باشد. در حدود 297 جدایه مخمر از اندامهای مختلف توت فرنگی جداسازی گردید. شانزده جدایه مخمر با انجام آزمون کشت متقابل که بیشترین تاثیر را در بازدارندگی از رشد پرگنه قارچ بیمارگر داشتند برای آزمایش های بعدی انتخاب گردید. آزمونهای تولید مواد خارج سلولی، ترکیبات فرار، آنزیمهای حارج سلولی، سیدروفور، اسید ایندول استیک، جیبرلین، سیانید هیدروژن و توانایی محلول سازی فسفات مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تاثیر جدایه های مخمر روی رشد پرگنه و جوانه زنی اسپور قارچ بیمارگر و پوسیدگی میوه توت فرنگی در شرایط آزمایشگاه انجام گردید. ترکیبات فرار جدایه های مخمر توسط دستگاه GC-Mass مورد ارزیابس قرار گرفت. شناسایی جدایه های مخمر بوسیله مشخصات ریخت شناسی و مولکولی بر اساس اعیی توالی بخشی از ژن 26S rDNA انجام گردید. براین ساس جنس های Metschnikowia sp.، Rhodotorula sp.، Naganishia sp.، Aureobasidium sp.، Clavispora sp.، Tetrapisispora sp.، Pseudozyma sp. و Hanseniaspora sp. شناسایی گردد. ترکیبات فرار جدایه 177 بترتیب 03/87 و 07/80 درصد از پرگنه و جوانه زنی اسپور قارچ بیمارگر جلوگیری کرد. علاوه بر این، مخمرهای انتخاب شده سبب کاهش پوسیدگی طبیعی و کاهش وزن آب میوه توت فرنگی شدند، خواص کیفی میوه توت فرنگی را حفظ و سبب افزایش آنزیمهای دفاعی در میوه توت فرنگی بر علیه قارچ بیمارگر شدند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که مخمرها ظرفیت بالایی در کنترل این بیماری را دارند و میتوانند جایگزین مناسبس برای قارچکشهای شیمیایی باشند.

Pre-harvest factors are effective on product quality and affect postharvest shelf life. Nutrition is one of the factors affecting the quality and storability of products. Silica element is considered as one of the useful nutritional elements for plants. Therefore, in the present study the effect of pre-harvest treatment of silica on postharvest quality of Rocket leaf vegetable (Eruca sativa (Mill.) Thell.) was studied. The seeds were cultivated in boxes (10 x 25 x 35) containing a mixture of perlite (50%) and cocopeat (50%) in the research greenhouse of the Faculty of Agriculture, University of Kurdistan in June, 2021. The experiment was carried out as a completely randomized design for pre-harvest and factorial (with two factors) experiment based on completely randomized design for postharvest with three replications. The first factor was silica at three levels (0, 5 and 10 mM) and the second factor was storage times in cold storage at four levels (harvest time, 4, 7 and 10 days after storage). Silica (0, 5 and 10 mM) was added to Hoagland's nutrient solution after the establishment of plants (ten days after seed cultivation) on a daily basis until the end of the experiment. Fresh and dry weight of roots and shoots, total yield, leaf nitrate content were measured for harvest time and weight loss, chlorophyll and carotenoid content, color index, total soluble carbohydrate, total phenol, flavonoid and vitamin C were measured during storage at 4 ˚C. The results showed that silica (10 mM) had a greater effect on the growth rate of roots, stems and leaves and their fresh and dry weight. The increase of silica decreased the accumulation of nitrate in the leaves. The effect of this fertilizer on the plant after harvest was investigated and it was observed that the treatment of 10 mM silica had a positive effect compared to the treatment of 5 mM silica and the control. Soluble carbohydrates, chlorophyll content, weight, vitamin C were well preserved in silica treatments during the storage period. In general, the application of silica fertilizers as pre-harvest nutrition can be used to decrease leaf nitrate content while increase the quality and shelf life of Rocket leaf during storage.

نسترن وحشی به عنوان یکی از گونه های بومی تیره وردسانان دارای اهمیت زینتی، باغبانی و دارویی می باشد. این مطالعه در قالب سه آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول با جمع آوری میوه نسترن وحشی در آبان ماه سال 1399 از کوه آبیدر، ترکیبات شیمیایی گوشت میوه به صورت تازه و نیز پس از خشک کردن با روش ترکیبی مایکروویو– خلاء ارزیابی شد. در این آزمایش از روش سطح پاسخ (RSM) براساس طرح مرکب مرکزی به منظور بررسی اثرات دو متغیر مستقل توان مایکروویو در سطوح (200، 400 و 600 وات) و فشار خلاء (10، 55 و 100 پاسکال) بر میزان متغیرهای وابسته ی زمان خشک شدن، میزان اسید آسکوربیک، فنول کل، ظرفیت ضد اکسایشی، درصد بازجذب آب، مصرف انرژی و راندمان انرژی در 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش توان مایکروویو زمان خشک شدن کاهش یافت و با کاهش دو پارامتر توان خروجی و فشار خلاء، میزان تخریب اسید آسکوربیک روند کاهشی داشت. با افزایش توان خروجی و کاهش فشار خلاء از میزان تخریب فنول کل کاسته شد. همچنین کاهش فشار خلاء، تاثیر معنی داری در جلوگیری از کاهش فعالیت ضد اکسایشی دارد. اما اثرات متغیرهای مستقل توان مایکروویو و فشار خلاء، بر پارامترهای میزان بازجذب آب، مصرف انرژی و راندمان انرژی تاثیر معنی داری نداشت. شرایط بهینه برای خشک کردن با این روش، توان مایکروویو 400 وات و فشار خلاء 10 پاسکال به دست آمد. آزمایش دوم که در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار انجام شد، اثر خراش دهی (با آب داغ) در دو زمان 30 و 60 دقیقه و مدت زمان های مختلف (30، 60 و 90 روز) چینه سرمایی بر میزان درصد جوانه زنی بذر آن، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان جوانه زنی بذر نسترن وحشی خیلی پایین است و بالاترین درصد جوانه زنی (6 درصد) مربوط به تیمار آب داغ 60 دقیقه و چینه سرمایی 90 روز بود. آزمایش سوم باز در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار انجام شد و در آن، اثر روش خراش-دهی با اسید سولفوریک و خیساندن بذر در مواد شیمایی (نیترات پتاسیم و اسید جیبرلیک) و مدت زمان های مختلف چینه سرمایی بر میزان درصد جوانه زنی بذر این گونه انجام شد.

سبزیجات بهاری به دلیل امکان ایجاد تنوع غذائی مناسب، محتوای بالای فیبر غذائی مناسب و تسهیل دفع و ممانعت از جذب سموم موجود در دیگر مواد غذائی، محتوای کم انرژی و وجود املاح و ویتامین-ها، از نظر تغذیه ای بسیار مفید هستند. در این خصوص گروهی از سبزیجات هستند که به صورت طبیعی در برخی مناطق و به خصوص مناطق کوهستانی رویش پیدا می‌کنند که به سبزی‌های کوهی معروف هستند. خانواده آراسه یا شیپوری دارای 118 جنس و 3800 گونه می‌باشد. یکی از گیاهان خانواده آراسه گونه Arum conophalloides Kotschy ex Schott می‌باشد که در فصل بهار به عنوان یک سبزی به صورت پخته در انوع غذاهای محلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با هدف شناسایی اجزای اسانس گیاه کارده و تأثیر موقعیت جغرافیایی بر ترکیبات اسانس این گیاه تعداد 17 گیاه از هر جمعیت از 6 منطقه جغرافیایی در استان‌های کردستان و کرمانشاه شامل سنندج، چهارزبر، پاوه، روانسر، کرند و مریوان در فروردین و اردیبهشت ماه سال 1399 جمع‌آوری و با استفاده از GC-MS ترکیبات موجود در اسانس این گیاهان شناسایی شد. نوع آزمایش طرح کاملا"تصادفی در 3 تکرارانجام شد.بر اساس نتایج، در اسانس گیاه کارده جمعیت چهارزبر39 ترکیب (54/95%)، در اسانس جمعیت کرند غرب 48 ترکیب (65/96 %)، در اسانس جمعیت پاوه 37 ترکیب (60/94 %)، در اسانس جمعیت روانسر 24 ترکیب (77/98 %)، در اسانس جمعیت سنندج (کرجو) 54ترکیب (22/97 %) و در اسانس جمعیت مریوان 40 ترکیب (05/ 95%) بدست آمد. در جمعیت منطقه چهارزبر ترکیبات Borneol با 3/23%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl با 4/21%، Eucalyptol با 29/20%، Decane با 80/5%، بیشترین درصد ترکیبات را داشتند، درحالی که در جمعیت کرند غرب Borneol با 08/19%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl با 18/17%، Eucalyptol با 98/16% و Decane با 23/5%، بیشترین درصد ترکیبات و در جمعیت مریوان Borneol با 92/17%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl با 01/16%، Eucalyptol با 31/13% و Decane با 47/10% بیشترین درصد ترکیبات و در جمعیت پاوه Borneol با 29/23%، Eucalyptol با 78/22%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl- با 47/22% و Decane با 36/3% بیشترین درصد ترکیبات و در جمعیت روانسر Decane با 46/16%، Borneol با 50/15%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl- با 72/14% و Eucalyptol با 24/14% بیشترین درصد ترکیبات و در جمعیت سنندج Borneol با 74/15%، 1,6-Octadien-3-ol, 3,7-dimethyl- با 24/14%، Eucalyptol با 22/13% و Decane با 44/10% بیشترین درصد ترکیبات را داشتند. بر این اساس نتایج پژوهش حاضر اثرگذاری معنی‌دار شرایط رویشگاه را بر نوع و درصد اجزای اسانس گیاه کارده نشان داد.

For centuries, plant products have been used by humans as food, medicine and as profitable enterprises, so that rural households meet part of their food and livelihood needs through the use of rangeland plants. Naturally growing plant species have been extensively used in different part of Iran’s plateau and are identified by their huge number of medicinal properties where they have been included in the diet of our ancestors. Many of these wild vegetables may be excluded from the human food cycle with the passage of time and seasons, but the growth of edible plants is still of particular importance. Accordingly, the impact of storage time on the phytochemical profile of the four wild vegetables species including Tragopogon sp., Allium ampeloprasum, Ornithogalum sp. and Allium eriophyllum, which are growing to Kurdistan province, was performed at zero, 25, 30, 35, 40, 45 and 50 days in triplicate. Based on the results, the storability of studied vegetables was reduced due to the surface evaporation of the weight of the samples during the storage period of 50 days. The highest reduction of total phenol was in A. ampeloprasum onion which was observed in 50 days of storage. The highest amount of phenol was observed in Tragopogon plant at the beginning of storage (124 mg gallic acid/100 ), which decreased to 105 with increasing storage time. The phenol content of A. ampeloprasum bulb decreased from 80 mg to 40 mg after 35 days of storage due to the shelf life. Vitamin C was reduced only in Ornithogalum bulb. Photosynthetic pigments also decreased under the effect of storage time. The amount of essential oil was not significantly affected by the shelf life, but the composition of the essential oil changed during the shelf life and most of the compounds were reduced.

در این پژوهش اثر نیتریک اکسید و سالیسیلیک اسید بر باززایی و پرآوری گلابی پایه Pyrodwarf در شرایط درون شیشه ای مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق از یک آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل سدیم نیتروپروساید (SNP) آزاد کننده NO در پنج سطح تیماری 0، 10، 20، 40 و 60 میکرو مولار و SA در سه سطح تیماری 0، 01/0، 05/0 میلی مولار بر روی برخی صفات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. صفات، طول نوشاخه، تعداد نوشاخه، وزن تر کل و وزن خشک کل، 2 ماه پس از کشت مورد برسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، غلظت 10 میکرومولار SNP و غلظت 05/0 میلی مولار SA در گلابی پایه Pyrodwarf بهترین نتایج را در پرآوری ریزنمونه ها داشت. بیشترین طول شاخساره مربوط به تیمار شاهد و تیمار 01/0 میلی مولار SA همراه60 میکرو مولار SNP بود. غلظت10 میکرومولار SNP باعث افزایش وزن تر کل و وزن خشک کل ریزنمونه ها شد. غلظت 10 میکرومولار SNP باعث افزایش مقدار فنول کل، فلاونوئید و پرولین شد. همچنین ترکیب همزمان 01/0 میلی مولار SA و 40 میکرومولار SNP مقدار فنول کل و پروتئین های محلول کل را افزایش داد.کاربرد همزمان 01/0 میلی مولار SA و 40 میکرومولار SNP باعث افزایش محتوای کارتنوئید شد. همچنین کاربرد همزمان 05/0 میلی مولار SA و40 میکرومولار SNP باعث افزایش محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل شد. تیمار های مورد استفاده در این آزمایش تاثیری بر ریشه زایی ریزنمونه ها نداشت.

Strawberry is perishable fruit and gray mold is one of the main reason which reducing its shelf life. In order to control this fungus and maintain the quality during the shelf life, the use of safe inhabitation methods, such as use of essential oils, seems be necessary. Though, high volatility of essential oils and organoleptic effects on agricultural products have hindered direct application of essential oils. This study is designed to enhance the shelf life of strawberry using natural essential oils as follows: in the first experiment, the effect of nanoemulsion of the thymol, one of the main components of thyme, with a concentration of 500 PPM, alone and in combination with chitosan (CH) and carboxymethylcellulose (CMC) biopolymers was investigated on Botrytis cinerea. All treatments significantly reduced fungal growth compared to the control sample. Also, combined treatment showed the highest level of inhibition on B. cinerea. The second experiment was performed to evaluate the quality changes of strawberry during storage. In this section, the fruits were coated with thymol nanoemulsions and kept at 4 °C (thymol nanoemulsion 0.5% + CH 0.5%, thymol nanoemulsion 0.5% + CMC 0.5%, thymol nanoemulsion 0.5% + CH 0.5% + CMC 0.5%). Results presented that the application of the applied treatments had a positive effect on firmness, weight loss, total phenol, total antioxidant activity, decay and microbial load during the storage time. Interestingly, the anthocyanin content of treated samples with thymol nanoemulsion 0.5% + CH 0.5% and thymol nanoemulsion 0.5% + CMC 0.5% increased. Also, the highest antioxidant potential, the lowest rate of weight loss, the lowest rate of growth of microorganisms and the lowest rate of decay index were observed in covered fruits with treatment of thymol nanoemulsion + CH 0.5% + CMC 0.5%. Finally, this treatment can be suggested as a suitable cover to maintain the quality and reduce post-harvest waste of strawberries.

Yeast strain in both two methods of volatile metabolites and dippig in the cell suspension significantly reduced the severity of the disease compared to the control treatment; however, in this evaluation, the reduction of disease severity in the method of volatile metabolites was more than the method of dipping in cell suspension. In the second experiment, the ability of biocontrol of different concentrations (105, 106, 107 and 108 CFU/ml) of yeast suspension against the causative agent of strawberry gray mold was examined during in vitro conditions. The results of this experiment showed that the concentration of 108 yeasts showed the greatest effect in inhibiting gray mold compared to lower concentrations. In the third experiment, the ability of the yeast strain to reduce the incidence and control of strawberry gray mold disease, ‘Camarosa’ cultivar and its comparison with Switch fungicide in greenhouse and storage conditions were investigated. The results of this experiment showed that this strain has the ability to reduce the incidence and control of strawberry gray mold during the pre and postharvest stages so that concentration of 108 was able to inhibit 80.5% of gray mold disease in the preharvest stage, its effectiveness was statistically equal of Switch chemical fungicide. In the postharvest stage, this strain was significantly acted superior to the chemical fungicide switch. In this study, an inverse relationship was observed between increasing yeast population and decreasing the incidence and severity of the disease. In the fourth experiment, the effect of preharvest application of two concentrations of 107 and 108. CFU/mL aqueous Y. lipolityca yeast and Switch chemical fungicide was investigated on shelf (20°c) and storage life (4°c) of strawberry fruit of ‘Camarosa’ cultivar for 6 and 18 days, respectively. The results of this experiment showed that preharvest application of yeast at a concentration of 108, caused significantly reduced microbial load and decay at both temperatures. It also caused the optimal preservation of fruit quality indicators. The overall results of this study indicated that the preharvest application of the yeast strain used in this study can be a promising alternative to chemical fungicides and increase the shelf life and storage life of strawberry.

Strawberry is one of the most valuable crops for farmers in the west of Iran. Strawberry is one of the fastest decaying fruits and it was rarely stored until the beginning of the last century, therfore marketing issues and considering appropriate ways to increase the shelf life of this luxury product is very important. In this regard, a factorial experiment in the form of a complete randomized design with two active packaging factors (eight levels) and different storage times (six levels including zero days, 4, 8, 12, 16 and 20 days of storage) with 3 replications performed. Treatments include polyethylene films with 1 or 3% clay nanoparticle, polyethylene films with 1 or 3% zinc oxide nanoparticles, polyethylene film with 1% clay nanoparticles + 1% zinc oxide nanoparticles, polyethylene film with 1% clay nanoparticles + 3% zinc oxide nanoparticles, polyethylene film with 3% clay nanoparticles + 1% zinc oxide nanoparticles, polyethylene film with 3% clay nanoparticles + 3% zinc oxide nanoparticles and ordinary polyethylene film. The results of the present study showed that increasing the storage time increased the percentage of fruit weight loss, fruit tissue firmness and increased the decay index, the highest percentage of fruit weight loss and firmness of fruit tissue was seen in packaging with ordinary polyethylene film and the lowest was observed in fruit packed with polyethylene coatings containing nanoparticles of zinc and clay. Color indices such as L *, a *, b * and chroma of strawberry fruit decreased during storage and the highest color indices were observed in 1% zinc oxide treatment. Photosynthetic pigments of fruit sepal containing chlorophyll content a and b had an increasing trend and fruit anthocyanins decreased trend during storage. Soluble solids and vitamin C had a decreasing trend during storage, but total phenols and total flavonoids had an increasing trend and consequently had higher total antioxidant activity. The results of this study showed that the use of active nanoparticles can be useful.

میوه گیاه توت فرنگی بدلیل طعم و رایحه منحصر بفرد و ارزش غذایی خاص بسیار مورد علاقه مصرف کنندگان می باشد. این میوه همچنین غنی از آهن، ویتامین C و سایر ترکیبات زیستی فعال از جمله آنتوسیانین ها است که رنگدانه های طبیعی و دارای خواص مفید برای سلامت انسان هستند. نور یکی از مهم ترین عوامل در تجمع و تولید آنتوسیانین ها است همچنین میوه بد رنگ و بی کیفیت یکی از نتایج کشت توت فرنگی در شرایط نوری نامناسب است. در نتیجه بنظر می رسد تکمیل شرایط نوری توسط تولید کنندگان می تواند در تولید میوه مناسب و با کیفیت موثر باشد. نورهای آبی و سرخ بطور کل دارای اثرات قوی بر رشد و متابولیسم گیاهان هستند. در این تحقیق ما اثر دو شدت متفاوت نور فرابنفش شامل 2 و 4 کیلو ژول بر ژن های دخیل در مسیر بیوسنتز آنتوسیانین ها را روی سه سطح متفاوت رسیدگی میوه شامل میوه با رسیدگی 25%، 50% و 75% مورد بررسی قرار داد یم. در نهایت بیان ژن های ANS، ANR و UFGT در میوه های تیمار شده و شاهد بعد از پرتودهی و همچنین در 3 و 6 روز پس از پرتودهی توسط PCR نیمه کمی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از تاثیر مثب تیمارهای یاد شده بر بیان دو ژن UFGT و ANS بود. این در حالی بود که این تاثیر برای بیان ژن ANR بصورت عکس مشاهده شد. بطوریکه بیان ژن ANR تحت تاثیر تیمار با اشعه ماورابتفش نسبت به شاهد کاهش یافت. نتایج همچنین حاکی از تفاوت معنادار بیان هر 3 ژن مورد بررسی در رسیدگی های مختلف در حالت های شاهد و تیمار بود. تیمار با اشعه UV باعث افزایش یا کاهش الگوی بیان ژن ها شده بود و تاثیری در تغییر الگوی بیان نداشت. بنظر می رسد تاثیر تیمار UV روی افزایش بیان ژن ANS یک تاثیر غیر مستقیم و تاخیری بود بطوری که ابتدا شاهد کاهش بیان ژن مذبور در روز سوم پس از تیمار و افزایش بیان ژن ANS در روز ششم پس از تیمار بودیم.

رسیدگی گوجه فرنگی یکی از مهم ترین عوامل مرتبط با کیفیت آن به شمار می رود. با توجه به افزایش روزافزون مصرف این محصول در جهان و با توسعه فناوری های جدید، نیاز به گسترش روش های غیرمخرب جهت تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت میوه گوجه فرنگی وجود دارد. از این رو هدف از انجام این پژوهش، طراحی یک نرم افزار هوشمند بر روی تلفن های همراه جهت استفاده بر خط پیش بینی شاخص های مرتبط با کیفیت و تعیین مراحل رسیدگی گوجه فرنگی می باشد. در این پژوهش از روش نوین تصویربرداری تماسی همراه با نور لیزر در طول موج های ناحیه مرئی طیف الکترومغناطیس (532 و 650 نانومتر)، طول موج های فروسرخ نزدیک (780 و 850 نانومتر) و نور سفید (ناحیه 400 تا 700 نانومتر) استفاده شد. 220 نمونه گوجه فرنگی در شش مرحله رسیدگی برداشت شد. مؤلفه های رنگی L*a*b*، الاستیسیته، محتوای رطوبتی، کلروفیل، کاروتنوئید، لیکوپن، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA) و مواد جامد محلول (TSS) به عنوان شاخص های مرتبط با کیفیت گوجه فرنگی در نظر گرفته شدند. پس از انتخاب ویژگی های برتر با روش رگرسیون گام به گام، از الگوریتم های شبکه عصبی مصنوعی جهت پیش بینی شاخص های کیفی و طبقه بندی تصاویر تماسی استفاده شد. شاخص a* با ضریب همبستگی 97/0 و شاخص های b* و محتوای رطوبتی با ضریب همبستگی 37/0، به ترتیب بیشترین و کم ترین میزان همبستگی را با مراحل رسیدگی داشتند. پیش بینی پارامترهای a*، TA و TSS با استفاده از نور سفید، کاروتنوئید با طول موج 650 نانومتر، L*، الاستیسیته و لیکوپن با ترکیب طول موج های 532 و 650 نانومتر و کلروفیل با ترکیب طول موج های 650 و 780 نانومتر دارای عملکرد بهتری بودند. در طول موج های ذکر شده، مقدار ضریب همبستگی در مرحله آزمون پیش بینی a* با ساختار 1-4-4 برابر 97/0 و برای لیکوپن با ساختار 1-5-13 برابر 95/0 بدست آمد. میزان این شاخص برای شاخص های کلروفیل و کاروتنوئید به ترتیب 78/0 و 74/0 و برای سایر شاخص های کیفی نیز بالاتر از 80/0 بودند. مدل طبقه بند شبکه عصبی مصنوعی در نور سفید با ساختار 7-12-5 قادر به تفکیک مراحل رسیدگی با بالاترین میزان صحت کل به میزان 57/78% بود. در نهایت، برنامه کاربردی به نام TomatoScan برای تلفن های هوشمند اندروید توسعه داده شد. نتایج حاصل از ارزیابی برنامه TomatoScan تقریباً مشابه نتایج بدست آمده در مرحله آزمون مدل های شکبه عصبی با استفاده از نرم افزار متلب بود.

Shallot is a balbous annual vegetable and one of the most important species of Allium in Iran, which grows naturally at high altitudes in cold or semi-cold climates. This valuable crop has low post harvest life and one of the reasons for this issue is the lack of developed skin. Curing treatment can be effective in the development of the skin layer and increase of storability, furthermore drying of shallot is another alternative. Therefore two separate experiments were conducted. In the first study, the effects of curing treatment were evaluated in a factorial experiment with two factors of curing treatment and sampling times (8 times) in a completely randomized design with three replications. Treatments included: control, sun curing, curing at 40 ºC and curing at 50 ºC. In the second experiment, the effects of different drying treatments were evaluated in a completely randomized design with 16 treatments. Shallots were sliced with slicer (2 mm thickness) before treatments. Treatments included: sun drying, microwave fix (MVFP) or variable (MVVP) power (200, 300 and 400 W), infra-red fix (IRFP) or variable (IRVP) power (400, 500 and 600 W), MVFP 200 + IRFP 400, MVFP 300 + IRFP 500 and MVFP 400 + IRFP 600. The results of the first experiment showed that samples of sun curing were lost after 1 month (m) of storage. The lowest level of decay was observed in curing at 40 ºC while the highest was in control. The sprouting was first observed in control at 4 m of storage while no sprouting was observed in curing at 50 ºC even after 6 m of storage. The amount of pyruvic acid, total phenol and firmness of tissue were increased during storage in all samples. The color changes and in the curing at 50 °C were more than the other treatments. The results of the second experiment showed that treatments had different effects on the rate of shallots’ compounds including pyruvic acid, phenol, color changes and reabsorption rate. The most color changes and the absorption percentage index was observed in the microwave variable power 300 and 400 W and also infra-red fixed power 500 and 600 W. The lowest drying time was for the microwave fixed power of 400 W treatments while the greatest was for the sun treatment. The highest and the lowest amount of phenol were in fix infra-red and microwave variable power treatment. The amount of pyruvic acid in the infra-red treatment was higher than the fix and variable power microwave.

میوه توت فرنگی به دلیل حساسیت بالا به عوامل قارچی عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. بیماری پوسیدگی کپک خاکستری ناشی از قارچ Botrytis cinerea یکی از بیماری های مهم توت فرنگی است. به دلیل محدودیت کاربرد سموم شیمیایی، استفاده از روش های ایمن همانند کاربرد اسانس های گیاهی جهت کنترل پوسیدگی و حفظ کیفیت میوه توت فرنگی طی دوره ی پس از برداشت امری ضروری است. بدین منظور سه آزمایش مکمل انجام گردید. آزمایش اول جهت تعیین غلظت بیشینه بازدارندگی اسانس آویشن باغی، بابونه، بنه و پونه از رشد قارچ B. cinerea روی محیط کشت PDA انجام گرفت. آزمایش دوم به منظور بررسی اثر اسانس های آویشن باغی، پونه و نانو امولسیون آن ها در غلظت های 210، 1000، 5000 و ppm 10000 در کنترلB. cinerea روی میوه ی توت فرنگی استریل به روش تماسی انجام گرفت. آزمایش سوم به منظور بررسی تغییرات کیفی و ضایعات پس از برداشت میوه توت فرنگی پوشش داده شده با اسانس های گیاهی یا نانو امولسیون اسانس های آویشن باغی و پونه، پوشش کربوکسی متیل سلولز یا ترکیب آن ها در دمای 4 درجه سلسیوس انجام گردید. نتایج آزمایش اول نشان داد که اسانس های آویشن باغی و پونه با حداقل غلظت بازدارندگی کامل برابرppm 210 بیشترین فعالیت ضد قارچی را نشان داده در حالی که اسانس بابونه در غلظت ppm 9000 و اسانس بنه در غلظت ppm 15000، بازدارندگی کامل نشان دادند. اسانس های آویشن باغی و پونه به دلیل قدرت بازدارندگی بیشتر جهت تهیه نانو-امولسیون در آزمایش های بعدی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایش دوم نشان داد که تأثیر نانو امولسیون اسانس ها در کنترل کپک خاکستری بیشتر از اسانس ها بود و در مورد اسانس ها با افزایش غلظت آن ها، به دلیل آسیب سطح میوه پوسیدگی افزایش یافت. در این آزمایش از بین نانو امولسیون اسانس ها غلظت ppm 5000 جهت انجام بخش بعدی پژوهش استفاده گردید. نتایج آزمایش سوم نشان داد که نانو امولسیون اسانس نقش مؤثری در حفظ ویژگی های فیزیکو شیمیایی میوه توت فرنگی طی دوره پس از برداشت دارد. به طوری که در پایان دوره انبارداری میوه های تیمار شده با نانو امولسیون اسانس آویشن باغی و پونه 5/0 درصد در مقایسه با سایر تیمارها درصد کاهش وزن، بار میکروبی و شاخص پوسیدگی کمتری نشان دادند، همچنین دارای سفتی بافت، فنول کل، ویتامین ث و فعالیت ضد اکسایشی بیشتری بودند و توصیه می شود از آن ها به عنوان قارچ کش های طبیعی جهت حفظ کیفیت و کاهش ضایعات پس از برداشت میوه توت فرنگی به صورت تجاری تولید و به کار برده شود.

جام زرین پاییزه (Sternbergia lutea) یکی از گیاهان سوخوار ارزشمند اندمیک ایران است که محاسن زیادی برای زینتی شدن دارد. درک مکانسیم های اثرگذار بر خواب این گیاه جهت کشت در فضای سبز و تجاری سازی آن امری ضروری است. بنابراین این پژوهش در 3 آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. آزمایش اول دارای 2 فاکتور زمان نمونه برداری در 5 سطح (ماه های خرداد تا مهر) و نوع بافت سوخ در 4 سطح (فلس های بیرونی، درونی، صفحه پایگاهی و جوانه) بود که در آن ویژگی های بیوشیمایی ارزیابی شد. آزمایش دوم دارای فاکتورهای زمان نمونه برداری در3 سطح [ماه های خرداد (ورود به خفتگی)، تیر (در حین خفتگی) و مهر (خروج از خفتگی و گلدهی)] و نوع بافت سوخ در 4 سطح (مشابه آزمایش قبلی) بود که در آن وضعیت عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن روی بررسی شد. همچنین آزمایش سوم دارای 2 فاکتور زمان نمونه برداری در2 سطح (خرداد و مهر) و نوع بافت گیاه در 2 سطح (برگ و ریشه) بود که در آن ویژگی های بیوشیمایی و وضعیت عناصر اندازه گیری شد. در هر 3 آزمایش تعداد 5 تکرار و برای هر تکرار 5 سوخ یا بوته گیاه در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که در زمان خواب مقدار پروتئین های محلول کل، پرولین، فنول،SOD و H2O2 افزایش یافت اما در زمان گلدهی این افزایش مربوط به کربوهیدرات های محلول کل، MDA و POD بود. در آزمایش دوم بیشترین مقادیر نیتروژن در جوانه و صفحه پایگاهی سوخ هایی مشاهده شد که در حال ورود به دوره خواب بودند. همچنین بیشترین مقدار فسفر و پتاسیم به ترتیب در جوانه و فلس درونی در زمان خواب به دست آمد. در آزمایش سوم نیز در زمان گلدهی و در برگ و ریشه کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین های محلول کل و فنول افزایش یافتند درحالی که مقدار پرولین، SOD،POD ، MDA،H2O2 ، نیتروژن، فسفر و روی کاهش یافتند. همچنین مقدار پتاسیم در برگ افزایش، اما در ریشه کاهش یافت. از نتایج این پژوهش می توان برای رفع خواب و نیز مدیریت خواب در سوخ های جام زرین پاییزه استفاده کرد.

Strawberry fruit has a soft, delicate texture and because of its high water content and bioactivity is sensitive to pathogens and has short shelf life.. Pre-harvest factors could affect fruit quality and capable to increase quality, resistance to patogens and friuit storability. Nutrition is one of the factors affecting the quality and shelf life of products. The application of silicon in form of conventional and nanoparticle is one of the useful nutrients for the plant; therefore, in the present study, this element was used as pre-harvest nutrition and thier effects on postharvest shelf-life were studied. Three blocks were separated in the middle of a strawberry (Paros) commercial farm two weeks before harvestand foliar spay with conventional silica fertilizers, formulated Nano-silica and pure Nano-silica was performed until the strawberry plant was thoroughly get wetted. Fruit was harvested at commercial maturity and transferred to laboratory and the qualitative characteristics of freshly harvested fruit (0 day) were measured. Therafter, fruit was stored at 2 ° C and at 3, 6, 9, 12, 15 and 18 days of storage the physical and chemical properties of the fruits were measured. The results showed that pre-harvest foliar application with silica and nano-silica fertilizers increased tissue firmness, improved quality (L * and a *), increased titratable acidity, ascorbic acid, anthocyanin and phenol but had no significant effect on soluble solid content, some color properties (b * ) and flavonoids. During the storage period, it also reduced weight loss, maintained firmness, color indices, titrable acidity, pH, total soluble solids,ascorbic acid, anthocyanin, phenol,flavonoids and antioxidant capacity. The use of silica and nano-silica fertilizers as pre-harvest foliar spray can extend shelf life of strawberry after harvesting.

در این پژوهش به بررسی گرمایش اهمی و مایکروویو جریان پیوسته و گرمایش رایج بر غیر فعال سازی بار میکروبی (Botrytis cinerea) و پارامترهای کیفی آب انگور (فنول کل، فعالیت آنتی اکسیدانی، مواد جامد محلول و pH ) پرداخته شد. آزمایشات در روش گرمایش مایکروویو در سه سطح دمایی65، 75 و85 درجه سلسیوس ودر روش گرمایش اهمی در دو گرادیان ولتاژ 15 و 30 ولت بر سانتی متر در سطوح دمایی 65، 75 و 85 درجه سلسیوس انجام گرفت. نتایج به دست آمده با روش حرارت دهی رایج (به عنوان روش فراوری کنترل) مقایسه شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تیمار حرارت دهی فاقد تاثیر معنی داری بر تغییرات pH نمونه ها می باشد (05/0 P). محتوای مواد جامد محلول آب انگور فراروری شده با روش گرمایش اهمی از نمونه های کنترل کمتر می باشد. اختلاف معنی داری میان مقادیر محتوای مواد جامد محلول در تیمار حرارت دهی مایکروویو با کنترل مشاهده نشد. روش حرارت دهی فاقد تاثیر معنی داری بر روی فعالیت آنتی اکسیدانی نمونه های فراوری شده نسبت به نمونه های تازه می باشد (05/0 < P). مطابق با نتایج، بعد از تیمار گرمایش رایج، روش گرمایش اهمی در گرادیان ولتاژ 30 ولت بر سانتی متر دارای بیشترین تاثیر بر غیر فعال سازی بار میکروبی کل می باشد. مقدار بار میکروبی در گرمایش رایج به علت طولانی بودن فرآیند حرارت دهی برابر با صفر به دست آمد. در تیمار حرارت دهی گرمایش اهمی با افزایش دما و گرادیان ولتاژ بار میکروبی کل از Log CFU/g 33/2 (برای دمای 75درجه سلسیوس و گرادیان ولتاژ 15 ولت بر سانتی متر) به Log CFU/g 13/0 (برای گرادیان ولتاژ 30 ولت بر سانتی متر و دمای 85 درجه سلسیوس) کاهش یافت. در روش تیمار مایکروویو با افزایش دما بار میکروبی کل از Log CFU/g 74/1 (دمای 75 درجه سلسیوس) به Log CFU/g 03/1 (برای دمای 85 درجه سلسیوس) کاهش پیدا کرد.

یکی از محصولات کشاورزی اصلی استان کردستان توت فرنگی (Fragaria×ananassa) است که به دلیل داشتن تنفس شدید، بافتی لطیف، میزان آب زیاد، و حساسیت زیاد به انواع پوسیدگی ها، میوه ای حساس و فسادپذیر بوده و طول عمر انباری کمی دارد. استفاده از ترکیبات شیمیایی جهت افزایش ماندگاری پس از برداشت خطرات زیست محیطی زیادی داشته است. تولید و استفاده از پوشش های خوراکی طبیعی، برای ارتقا کیفیت و افزایش عمر انبارداری مواد غذایی گسترش یافته است. این پژوهش در قالب چهار آزمایش هم راستا انجام شد. در سه آزمایش اول اثرغلظت های مختلف پوشش های خوراکی مانند صمغ عربی در دو سطح (2% و 4%)، صمغ فارسی (2% و 4%)، کتیرا (1/0% و 2/0%)، ژلاتین (2% و 4%)، کربوکسی متیل سلولز (1% و 5/0%)، ژل آلوئه ورا ( 15% و 30%)، موسیلاژ ریشه ختمی (1 به 15 و 1 به20 وزنی ختمی-حجمی آب مقطر)، موسیلاژ اسفرزه (1 به20 و 1 به30 وزنی بذر اسفرزه-حجمی آب مقطر) و پکتین سیب (5/0% و 1%) بر کیفیت پس از برداشت و عمر انبارداری میوه توت فرنگی رقم پاروس مورد بررسی قرار گرفت. پس از کاربرد تیمارها در دوره نگه داری در دمای 2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95% در روزهای 0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14 میزان کاهش وزن و کیفیت ظاهری جهت انتخاب بهترین پوشش خوراکی مورد بررسی قرار گرفتند. میوه های پوشش دار شده با موسیلاژ اسفرزه 1/20، ژلاتین 2%، صمغ فارسی 4% وکربوکسی متیل سلولز (CMC) 5/0%، از نظر میزان کاهش وزن نسبت به نمونه های شاهد بهتر بودند و از نظر ویژگی های حسی مختلف مانند رنگ، عطر و بو، بافت و طعم مورد پذیرش کلی قرار گرفتند. در آزمایش چهارم اثر پوشش های انتخاب شده فوق بر میوه توت فرنگی در دمای 2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95% در زمان های 0، 3، 6، 9، 12، 15 اندازه گیری شده و خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی مختلفی از جمله تغییرات کاهش وزن، سفتی، رنگ، ویتامین ث، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، محتوای آنتوسیانین کل، فنول و ظرفیت آنتی اکسیدانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش چهارم نشان داد اثر پوشش خوراکی صمغ فارسی 4% و CMC 5/0% از لحاظ خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی و حفظ کیفیت پس از برداشت توت فرنگی اختلاف معنی دار با میوه های تیمار شاهد داشت و دو پوشش خوراکی ژلاتین 2% و موسیلاژ اسفرزه 1 به 20 در کل تفاوت قابل توجهی با تیمار شاهد نداشتند و اختلاف آن ها با میوه های تیمار شاهد معنی دار نبود.

پرتقال با نام علمی (Citrus Sinensis) بعد از سیب بیش ترین مصرف را در جهان دارد. تولید پرتقال در سال 2013 حدود 3/71 میلیون تن بوده است. مطالعات انجام شده توسط سازمان بین المللی غذا و کشاورزی (FAO) نشان داده است که در حدود یک سوم از تمام مواد غذایی تولید شده و در حدود نیمی از تمام میوه ها و سبزیجات از دست رفته و مصرف نمی شود. نظارت مؤثر بر درجه حرارت، رطوبت و سایر شرایط محیطی در داخل یک سردخانه یا انبار یکی از زمینه های مهم تحقیق و توسعه کشورهای در حال توسعه در سراسر جهان شده است. میوه وسبزیجات مواد غذایی حساس به سرما می باشند. ذخیره سازی آن ها در شرایط نامناسب دمایی باعث از بین رفتن و فساد می شود. براین اساس، هدف این پژوهش پیش بینی و ایجاد روش غیرمخرب مبتنی بر فناوری بینایی ماشین و روش های داده کاوی به منظور پیش بینی و طبقه بندی میوه های سالم از میوه های آسیب دیده است. مراحل مختلف مربوط به پیاده سازی این روش متشکل از ایجاد شرایط آزمایشگاهی و شرایط سرمازدگی و یخ زدگی، قرارگیری نمونه ها در شرایط انبارمانی، تصویربرداری فلورسانسی از نمونه های پرتقال، انجام آزمایش های مخرب و ثبت خواص ظاهری و مکانیکی، تجزیه و تحلیل آزمون های مخرب، تجزیه و تحلیل تصاویر رنگی فلورسانس، انتخاب مناسب ترین ویژگی های آماری مستخرج از تصاویر فلورسانس، طبقه بندی با استفاده از مدل رگرسیون مولفه های اصلی و شبکه های عصبی مصنوعی و مقایسه دو مدل طبقه بند است. نتایج حاصل از مدل های طبقه بند با استفاده از داده های آزمون مورد ارزیابی قرار گرفته است. مقدار صحت کل مدل شبکه عصبی برابر 64 درصد در طبقه بندی سه دسته ای (سالم-سرمازده-یخ زده) بدست آمد. میزان صحت کل مدل شبکه عصبی مصنوعی در طبقه بندی دو دسته ای سالم-سرمازده، سالم- یخ زده و سرمازده- یخ زده نیز به ترتیب برابر 81، 91 و 77 درصد حاصل شد. براین اساس مدل شبکه عصبی مصنوعی نسبت به مدل طبقه بند مبتنی بر رگرسیون مولفه های اصلی از عملکرد بالاتری برخوردار بود.

توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch.)یکی از مهم ترین ریز میوه های مناطق معتدله است. توت فرنگی میوه ای نافرازگرا با عمر پس از برداشت محدود بوده و از نظر ارزش غذایی دارای جایگاه ویژه است که به صورت گسترده در جهان مورد مصرف قرار می گیرد. این میوه مقاومت مکانیکی کمی داشته و می توان با انتخاب زمان مناسب برداشت، استفاده از شرایط حمل و نقل مطلوب و تیمارهای مختلف در دوره پس از برداشت، از کاهش کیفیت آن، جلوگیری کرد. در مطالعات اخیر، نشان داده شده است که برخی از ترکیبات می توانند عمر مفید میوه را افزایش و ضایعات پس از برداشت آن را، کاهش دهند. اخیراً، در رابطه با سدیم نیتروپروساید به عنوان یک ترکیب ایمن جهت کنترل مشکلات پس از برداشت میوه توت فرنگی، مطالعاتی صورت گرفته است اما در ارتباط با اثر آن بر تغییرات سفتی میوه توت فرنگی، اطلاعات محدودی وجود دارد. نرم شدن بافت میوه بر اثر تغییرات ترکیبات دیواره سلولی اتفاق می افتد. نوع ساختار دیواره سلولی و فعالیت آنزیم های مرتبط با تخریب آن، از عوامل اصلی کنترل کننده کیفیت و عمر میوه توت فرنگی در دوره پس از برداشت است. در پژوهش حاضر، دو آزمایش مجزا طراحی و انجام پذیرفت. آزمایش اول به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور شامل غلظت های مختلف سدیم نیتروپروساید (صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 میکرومولار) و زمان انبارمانی (صفر، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 روز پس از برداشت) در 3 تکرار اجرا شد و برخی صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی مهم میوه، اندازه گیری شدند. آزمایش دوم شامل غلظت های صفر، 5 و 5/7 میکرومولار سدیم نیتروپروساید و اندازه گیری ها به مدت 6 روز و هر 24 ساعت یک مرتبه در 3 تکرار انجام شد. ژن های پکتین متیل استراز، پلی گالاکتوروناز، سلولاز و همچنین ژن های مرجع جهت نرمال سازی بیان ژن در میوه در شرایط پس از برداشت، مورد بررسی قرار گرفتند. به طور کلی، نتایج نشان داد که غلظت های مختلف سدیم نیتروپروساید به طور معنی داری بر کنترل میزان سفتی بافت میوه، فعالیت آنزیم های پکتین متیل استراز و پلی گالاکتوروناز، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی و میزان آنتوسیانین، در مقایسه با میوه های شاهد تأثیر گذار بودند. همچنین این تیمارها میزان اسید آسکوربیک و فنل کل را در حد مطلوبی حفظ کرده اما بر میزان فلاونوئید کل و محتوای پروتئین میوه تأثیر معنی داری نداشتند. در مجموع، نتایج نشان داد که تیمارهای 5/7 و 5 میکرومولار سدیم نیتروپروساید به ترتیب بیشترین تأثیر را در حفظ کیفیت میوه های توت فرنگی در مرحله ی پس از برداشت داشته و تیمار شاهد و 10 میکرومولار سدیم نیتروپروساید در این رابطه تأثیر کمتری داشتند. همچنین، نتایج آزمایش دوم نشان داد که تیمار 5/7 میکرومولار، میزان بیان ژن های پکتین متیل استراز و پلی گالاکتوروناز را به طور معنی داری کنترل کرد. در طول آزمایش، میزان بیان هر سه ژن روند افزایشی نشان داده و از میان آن ها ژن سلولاز میزان بیان بالاتری داشت. درکل، می توان نتیجه گرفت که تیمار سدیم نیتروپروساید در غلظت مناسب می تواند بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی و عمر مفید آن، مؤثر واقع شود.

توت فرنگی یک از میوه های با ارزش غذایی بالا می باشد و ماندگاری آن تحت تأثیر عوامل بیماری زا، اختلالات فیزیولوژیکی، صدمات حین برداشت، نرم شدن بافت میوه و از دست دادن آب قرار می گیرد. اخیراً استفاده از اشعه ماوراءبنفش و همچنین استفاده از بسته بندی های حاوی نانو ذرات رس به عنوان یک راهکار برای حفظ کیفیت و گسترش عمر انبارداری میوه مطرح شده است. در این پژوهش اثر تابش اشعه ماوراءبنفش نوع C (UV-C)، با 3 سطح متفاوت (صفر، 2 و 4 کیلوژول بر مترمربع) بر کیفیت رنگ گیری، خصوصیات بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم سابرینا در سه مرحله بلوغ (25، 50 و 75%) و همچنین طی آزمایشی دیگر اثر تابش اشعه ماوراءبنفش با 2 شدت متفاوت (صفر و 4 کیلوژول بر مترمربع) به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس با 3 درصد مختلف (1، 2 و 3 درصد) بر کیفیت رنگ گیری و خصوصیات بیوشیمیایی و میکروبی میوه توت فرنگی رقم پاروس در طی زمان های مختلف نگه داری (صفر، 3، 6، 9 و 12 روز) در دمای 4 درجه سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول، اشعه ماوراءبنفش سبب تأخیر در کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول گردید. همچنین در تیمار های اشعه ماوراءبنفش میزان رنگ گیری، آنتوسیانین و فنول کل نیز بیشتر از میوه های شاهد بود. این نتایج نشان می دهد که تابش اشعه ماوراءبنفش پتانسیل حفظ کیفیت پس از برداشت و افزایش آنتوسیانین میوه توت فرنگی را دارد. در پژوهش دوم تیمار اشعه ماوراءبنفش به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس به طور معناداری کاهش وزن را به تأخیر انداخت اما بر تغییرات سفتی اثر معنی داری نداشت. همچنین میزان رنگ گیری، محتوای آنتوسیانین، فنول کل و میزان مواد جامد محلول در میوه های تیمار شده با اشعه ماوراءبنفش و بسته بندی حاوی نانو ذرات رس بیشتر از نمونه های شاهد بود. جمعیت میکروبی میوه های تیمار شده، در طول ذخیره سازی کاهش یافت. این یافته ها نشان داد که تیمار اشعه ماوراءبنفش به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس ممکن است یک جایگزین برای حفظ کیفیت و کنترل پوسیدگی میوه تازه توت فرنگی در طول ذخیره سازی را فراهم کند.

توت فرنگی حساسیت زیادی به بیماری زا های میکروبی به ویژه در فرآیندهای بعد از برداشت دارد. در پژوهش حاضر با توجه به اثرات مخرب سموم شیمیایی بر محیط زیست، سلامت انسان و ایجاد مقاومت در گیاهان، از روش کنترل زیستی جهت کنترل بار میکروبی توت فرنگی استفاده شد. از میکروارگانیسم های آنتاگونیست مخمر ها هستند که با توجه به قابلیت های ویژه در مخمر-های آبزی، از این میکروارگانیسم استفاده شد. در آزمایش اول از آب های مناطق مختلف ایران مخمر های آبزی جمع آوری، جداسازی و غنی سازی شد. اثر ضد قارچی آن ها با روش کشت متقابل بررسی و مخمرهای با بیشترین بازدارندگی انتخاب و جهت امکان استفاده تلفیقی از آن ها با روش کشت متقابل آزمایش شد. با روش های متابولیت فرار و غیر فرار نیز توانایی بازدارندگی مخمرهای برگزیده علیه رشد قارچ B. cinerea (عامل کپک خاکستری) سنجیده شد. در آزمایش دوم مخمر های برگزیده با روش مورفولوژیکی، آزمون های بیوشیمیایی و روش های مولکولی شناسایی شدند. در آزمایش سوم تغییرات جمعیت مخمر ها به صورت تنهایی و تلفیقی روی توت-فرنگی ارزیابی شدند. در آزمایش چهارم توانایی کنترل بیماری کپک خاکستری به وسیله مخمر-های برگزیده به صورت تنهایی و تلفیقی بررسی شد. در آزمایش پنجم اثر مخمر های آبزی برگزیده بر خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که توانایی آنتاگونیستی مخمر ها متفاوت بود و دو مخمر که بیشترین بازدارندگی را داشتند جهت ادامه کار انتخاب شدند که با توجه به عدم اثر بازدارنده دو مخمر برگزیده بر رشد همدیگر، امکان استفاده تلفیقی وجود دارد. مخمر های انتخاب شده (Debaryomyces hansenii و Yarrowia lipolytica) در دمای 4 و 20 درجه سلسیوس به صورت تنهایی و تلفیقی در سطح میوه رشد کرند و به صورت معنی داری رشد کپک خاکستری را کنترل کردند. دو مخمر آبزی برگزیده به صورت تنهایی و تلفیقی باعث کاهش بار میکروبی، شاخص پوسیدگی و کاهش وزن شدند؛ همچنین در حفظ سفتی بافت، اسیدیته کل، pH، مواد جامد محلول، اسید آسکوربیک، میزان فنول، فلاونوئید و ظرفیت ضد اکسایشی نسبت به شاهد اثر معنی داری در دمای 4 و 20 درجه سلسیوس داشتند. بین دو شاهد خشک و آب اختلاف معنی داری دیده نشد و در بسیاری صفات تفاوت معنی داری بین حالت تلفیقی و کشت مخمر به صورت تکی مشاهده نشد. به طور کلی استفاده از مخمرها به عنوان یک روش کنترل زیستی قابلیت استفاده در کاهش ضایعات پس از برداشت توت فرنگی دارد.

زردآلو یکی از میوه های مهم بسیار فساد پذیر مناطق معتدله ی بوده و به سرعت بازار پسندی خود را از دست می دهد که داشتن اطلاعات کافی در مورد روش های نگهداری آن از اهمیت ویژه برخوردار است. خشک کردن یک روش نگهداری برای گسترش عمر مفید محصولات است و همواره مورد توجه پژوهش گران بوده است. در این راستا طرح مرکب مرکزی و روش سطح پاسخ (RSM) به منظور بررسی اثرات دو پیش تیمار شامل گرادیان ولتاژ (در سطوح 15، 25 و 35 ولت برسانتی متر) و زمان پیش تیمار (30، 60 و 90 ثانیه) و سه متغیر مستقل در خشک کن ترکیبی مادون قرمز - هوای گرم شامل دما (در سطوح 55، 65 و 75 درجه سلسیوس)، توان مادون قرمز (در سطوح 500، 700 و 900 وات) و سرعت هوادهی (در سطوح 8/0، 6/1 و 4/2 متر بر ثانیه) بر کیفیت زردآلوی خشک استفاده شد. سینیتیک خشک کردن، پارامترهای زمان خشک شدن، درصد باز حذب، شاخص رنگ، ویتامین ث، فنول کل، فلاونوئید و ترکیبات ضد اکسایش در 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش دما، افزایش ولتاژ و توان مادون قرمز، زمان فرایند خشک شدن کاهش پیدا کرد. در صد باز جذب آب میوه خشک شده با افزایش دما و زمان پیش تیمار روند کاهشی داشت اما با افزایش یکی از مولفه ها و کاهش دیگری باز جذب افزایش یافت. نتایج ارزیابی رنگ میوه خشک شده نشان داد با افزایش زمان پیش تیمار و افزایش گرادیان ولتاژ تغییر رنگ میوه خشک شده بیشتر بود. در ارزیابی ویتامین ث هم نتایج نشان داده که توان مادون قرمز، دما و سرعت هوا دهی بر مقدار ویتامین ث اثر معنی داری داشت. در ارزیابی فنول کل، فلاونوئید و ترکیبات ضد اکساییش نتایج نشان داد که متغییر دما بر کاهش فنول کل و متغییر زمان پیش تیمار بر افزایش فعالیت ضد اکسایشی تاثیر معنی داری داشته است اما اثرات 5 متغیر مستقل بر پارامتر فلاونوئید اثر معنی داری نداشت. بهترین شرایط بهینه خشک کردن توسط دستگاه دمای (55 درجه سیلسیوس)، توان (501 وات)، سرعت هوادهی (34/1 متر برثانیه) و دو پیش تیمار (گرادیان ولتاژ 35 ولت بر سانتی متر و مدت زمان (48/75 ثانیه) بدست آمد.

انجیر یکی از میوه های بسیار ارزشمند بوده که مصرف تازه خوری آن طرفداران بسیاری دارد اما میوه انجیر در زمان برداشت به دلیل داشتن رطوبت بالا در طول دوره پس از برداشت به سرعت دچار کاهش کیفیت می گردد. خشک کردن یکی از روش های نگهداری برای افزایش عمر پس از برداشت میوه ها و سبزی ها است که به طور قابل توجهی فعالیت آب در میوه را کاهش داده و موجب کاهش فعالیت میکروبی می گردد و همچنین تغییرات فیزیکی و شیمیایی را در طول انبارمانی به حداقل می رساند. این پژوهش با به کارگیری دستگاه خشک کن مادون قرمز و هوای گرم فرآیند خشک کردن میوه انجیر با هدف بررسی اثر خشک کردن بر خواص کیفی میوه و کاهش زمان فرآیند خشک کردن انجام گرفت. در این راستا، از طرح مرکب مرکزی و روش سطح پاسخ (RSM) به منظور بررسی اثرات چهار متغییر مستقل شامل دما در سطوح 60، 75 و90، درجه سلسیوس توان مادون قرمز در سطوح 600، 750 و900 وات و گرادیان ولتاژ در سطوح 10، 20، 30 ولت بر سانتی متر و همچنین زمان پیش تیماردهی در سطح 30، 90 و 150 ثانیه بر پارامتر-های زمان خشک شدن، درصد چروکیدگی، درصد جذب آب، شاخص قهوه ای شدن، شاخص رنگ، ویتامین ث، فنول کل، فلاونوئید و ترکیبات ضد اکسایشی در 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش دما و توان مادون قرمز زمان فرآیند خشک شدن کاهش پیدا می کند. همچنین درصد چروکیدگی میوه خشک شده با افزایش دما و زمان پیش تیماردهی افزایش می یابد در حالیکه درصد جذب آب میوه خشک شده با افزایش دما و زمان پیش تیمار دهی روند کاهشی را نشان داد. نتایج ارزیابی رنگ میوه خشک شده نشان داد که با افزایش زمان پیش تیمار دهی اهمی و دما و توان مادون قرمز رنگ میوه خشک شده تیره تر می شود. همچنین افزایش دما، توان مادون قرمز و گرادیان ولتاژ شاخص قهوه ای شدن محصول را افزایش داد. ارزیابی ویتامین ث نشان داده که با کاهش گرادیان ولتاژ، دما و توان مادون قرمز میزان ویتامین ث کاهش یافته است. همچنین اثرات 4 متغیر مستقل توان مادون قرمز، گرادیان ولتاژ، دما و زمان پیش تیمار دهی بر پارامتر های فنول کل، فلاونوئید کل و فعالیت ضد اکسایشی میوه خشک شده اثر معنی داری را نشان نداد. به طور کلی بهترین شرایط بهینه جهت بدست آوردن بهترین کیفیت دمای 60 درجه سلسیوس، توان مادون قرمز 900 وات، گرادیان ولتاژ30 لت بر سانتی متر و زمان پیش تیمار دهی 30 ثانیه است.

گرمایش اهمی فرآیندی است که درآن گرما در اثر عبور جریان الکتریکی از ماده غذایی ایجاد می شود. در این فرآیند ماده غذایی نقش یک مقاومت الکتریکی را ایفاء می کند. در این تحقیق، یک سامانه گرمایش اهمی تحت خلاء به منظور تغلیظ آب پرتقال (برای کاهش50% جرم اولیه آن) ساخته و مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش ها در دو حالت فاقد خلاء (فشار اتسمفر) و تحت خلاء (فشار مطلق 25 کیلو پاسکال) و در پنج سطح گرادیان ولتاژ (10، 15، 20، 25 و V/cm 30) انجام گرفت. نتایج نشان داد که ایجاد خلاء بر سطح ماده و همچنین افزایش گرادیان ولتاژ سبب کاهش زمان فرآوری شده است (p<0.05). نرخ گرمایش برای حالت خلاء و فاقد خلا به ترتیب در محدوده 2/0 الی °C/s 8/0 و 2/0 الی °C/s 8/1 متغیر می باشد. ایجاد خلاء بر سطح ماده سبب افزایش 14 الی 25% راندمان حرارتی نسبت به حالت فاقد خلاء شده است. راندمان حرارتی برای حالت خلاء در محدوده 55/81% الی 56/87% و در حالت فاقد خلاء در محدوده 44/56% الی 53/73% متغیر می باشد. انرژی مصرفی ویژه برای حالت فاقد خلاء در محدوده 03/1 الی MJ/kg fresh product 70/1 و تحت خلاء در محدوده 69/0 الی MJ/kg fresh product 77/0 متغیر می باشد. مقدار ویتامین ث برای هر دو حالت گرمایش (خلاء و فاقد خلاء) نسبت به حالت کنترل (نمونه تازه) کاهش یافته است.کاهش مقدار ویتامن ث نمونه های آب پرتقال تحت شرایط خلاء به مراتب کمتر از حالت فاقد خلاء (فشار اتمسفر) می باشد. تغییرات pH برای تغلیظ در شرایط تحت خلاء (94/3%- الی20/11%-) نسبت به فاقد خلاء (60/9%- الی 0/15%-) کمتر می باشد

آسیب سرمازدگی یکی از شایع ترین اختلالات شناخته شده در حوزه پس از برداشت است. این پدیده ممکن است در هر زمان به علت شرایط محیطی نامناسب اتفاق بیفتد و منجر به کاهش کیفیت محصول شود. اولین اثر سرمازدگی بر روی غشاء سلولی می باشد و منجر به تغییرات سفتی بافت میوه (خواص مکانیکی) می گردد. از آنجا که پراکندگی داخلی نور (پس پراکنش) با اجزای داخلی بافت بیولوژیک تعامل دارند، فوتون های پس پراکنش دارای اطلاعاتی مربوط به مورفولوژی و ساختار بافت محصول همچون خواص مکانیکی است. در نتیجه، در این پژوهش جهت تشخیص غیرمخرب آسیب سرمازدگی میوه سیب از روش غیر تهاجمی و نوین تصویر برداری پس پراکنش نور لیزر در دو طول موج 650 و 780 نانومتر و شبکه عصبی مصنوعی چند لایه استفاده شد. دو رقم میوه سیب فوجی و رد دلیشس در دو آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از روش های پیش پردازش تصویر و نیز روش اندازه گیری زاویه (AMT) اطلاعات لازم جهت ایجاد مدل شبکه عصبی مصنوعی به منظور طبقه بندی میوه ها به دو دسته سالم و سرمازده و پیش بینی سفتی بافت میوه سیب از تصاویر به دست آمد. نتایج مدل سازی نشان داد که بالاترین عملکرد برای طبقه بندی نمونه ها و پیش بینی سفتی بافت در آزمایش اول و دوم برای رقم فوجی در طول موج 650 نانومتر- طیف MA و برای رقم رد دلیشس در طول موج 780 نانومتر- طیف MA حاصل شد. با توجه به مقادیر بالای درصد صحت کل مدل ها، استفاده از سامانه تصویربرداری پس پراکنش نور لیزر در این پژوهش برای طبقه بندی میوه ها به دو دسته سالم و سرمازده رضایت بخش بود. علی رغم تغییرات سفتی بافت میوه سیب، مقدار بالای میانگین مطلق درصد خطای برای پیش بینی سفتی بافت حاصل شد. این امر حاکی از آن است که اگرچه بین اطلاعات استخراج شده از تصاویر پس پراکنش و سفتی بافت همبستگی بالایی وجود ندارد، اما همین اطلاعات استخراج شده از تصاویر در میوه های سالم و سرمازده با هم متفاوت بود و توانست دو دسته میوه را با مقداردرصد صحت کل بالا تفکیک کند.

توت‎فرنگی یکی از محصولات مهم باغی است که بسیار فساد پذیر بوده و به دلیل بافت نرم و رطوبت زیاد در معرض حمله عوامل قارچی بوده، ضایعات آن بالا و عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. استفاده از ترکیبات شیمیایی مصنوعی برای کنترل فساد توت‎فرنگی و سایر میوه هایی که به مصرف مستقیم انسان می رسند، دارای محدودیت هایی است. بنابراین استفاده از روش های غیرشیمیایی و سالم دیگر از قبیل استفاده از ترکیبات نانو وروش های فیزیکی مانند تیمار گرمایی و پرتودهی ماوراء بنفش در صنعت پس از برداشت جهت کاهش ضایعات در محصولات باغبانی مود توجه می باشد. پژوهش حاضر با هدف کاهش پوسیدگی پس از برداشت میوه توت فرنگی و افزایش ماندگاری آن صورت گرفت. در این پژوهش اثر بسته بندی پلی اتیلن حاوی ترکیبات نانو (نانو اکسید تیتانیوم 1% و نانواکسید روی 1%) بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی توت فرنگی و همچنین اثر پوشش پلی اتیلن حاوی نانو تیتانیوم (1%) در ترکیب با تیمار نور فرابنفش(5/4 و 6 کیلوژول) بر ماندگاری و کاهش پوسیدگی پس از برداشت میوه توت فرنگی در دو آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها، خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی در زمان های 0، 4، 8 و 12روز در طی نگهداری (دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95 درصد) ارزیابی گردید که طی آن شاخص های کیفی از قبیل میزان درصد کاهش وزن، سفتی، pH، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، فنول کل و فعالیت ضداکسایشی اندازه گیری شد. بسته بندی پلی اتیلن حاوی ترکیبات نانو(نانو اکسید تیتانیوم 1% و نانواکسید روی 1%) جمعیت میکروبی را در طی انبارداری کاهش و پوسیدگی میوه های تیمار شده را در مقایسه با شاهد به تأخیر انداخت. میوه های توت فرنگی تیمار شده با پوشش پلی اتیلنی حاوی نانو تیتانیوم و نانو روی در مقایسه با شاهد سفتی بافت میوه را حفظ کرده و از کاهش وزن، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون و افزایش مواد جامد محلول و pH جلوگیری کرد. همچنین پوشش پلی اتیلنی حاوی نانو تیتانیوم و نانو روی باعث حفظ فنول کل و فعالیت ضداکسایشی بیشتری در میوه های تیمار شده در طی انبارداری شد. همچنین کاربرد پوشش پلی اتیلن و پلی اتیلن حاوی نانو تیتانیوم در ترکیب با پرتودهی نور ماوراءبنفش در طی انبارداری نشان داد که سرعت رشد جمعیت میکروبی و میزان ضایعات در توت فرنگی تیمار شده در مقایسه با شاهد کاهش

مغز گردو یکی از آجیل های خوراکی است که به دلیل ویژگی های تغذیه ای و همچنین استحصال روغن مورد توجه بوده که امروزه تقاضا برای مصرف آن در جهان در حال افزایش است اما این محصول عمر پس از برداشت کوتاهی دارد که یکی از راه های افزایش زمان عرضه گردوی تازه استفاده از پوشش ها با تیمار های دیگر می باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر تیمارهای پس ازبرداشت بر ماندگاری گردوی تازه در دو آزمایش جداگانه انجام شد. گردو در مرحله مناسب برداشت و به آزمایشگاه منتقل شد. در آزمایش اول از پوشش آلوئه ورا استفاده شد برای این منظور آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دو عامل تیمار پوشش دهی آلوئه ورا در سه سطح (0، 15 و 20 درصد) و زمان نمونه برداری در پنج سطح (0، 6، 12، 18 و 24 روز) با سه تکرار اجرا گردید. پس از نمونه بردای در زمان های اشاره شده میزان بار میکروبی، کاهش وزن، شاخص اسیدیته، اندیس پراکسید، شاخص رنگ، ترکیبات پاد اکسایشی، میزان فنول، فعالیت آنزیم های پلی فنول اکسیداز و پراکسیداز اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که پوشش خوراکی آلوئه ورا از کاهش وزن، افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و فساد روغن جلوگیری کرد. همچنین سبب حفظ بهتر فنول و ترکیبات پاد اکسایشی نمونه های پوشش داده شده نسبت به شاهد در طول انبارداری شد. در آزمایش دوم از تیمار آب گرم و فراصوت استفاده شد برای این منظور آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل تیمار آب گرم و فراصوت در 6 سطح (25، 32، 35 و 38 درجه سانتی گراد با و بدون فراصوت) و زمان نمونه برداری در پنج سطح (0، 6، 12، 18 و 24 روز) با سه تکرار اجرا گردید. پس از نمونه برداری در زمان های اشاره شده میزان بار میکروبی، کاهش وزن، شاخص اسیدیته، اندیس پراکسید، شاخص رنگ، ترکیبات پاد اکسایشی، فنول و فعالیت آنزیم های پلی فنول اکسیداز و پراکسیداز اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند که تیمار گرمایی و فراصوت از کاهش وزن، افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و فساد روغن جلوگیری کرد. همچنین سبب حفظ بهتر میزان فنول، ترکیبات پاد اکسایشی و شاخص رنگ (درخشتدگی) نمونه های پوشش داده شده نسبت به شاهد در طول انبارداری شد. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا و تیمار آب گرم 35 درجه سانتی گراد با فراصوت سبب حفظ کیفیت و

میوه توت فرنگی با توجه به سرعت بالای تنفس، کاهش وزن و حساسیت به پوسیدگی میکروبی عمر پس از برداشت بسیار کوتاهی دارد. بسته بندی پلیمری یکی از گزینه های ممکن برای غلبه بر این محدودیت ها و حفظ کیفیت میوه توت فرنگی در طول دوره نگهداری می باشد. تحقیق حاضر در دو آزمایش جداگانه انجام گردید. آزمایش اول به منظور بررسی اثرات بسته بندی با پوشش های پلی اتیلنی مختلف بر تغییرات کیفی و ضایعات پس از برداشت میوه توت فرنگی در طول 18 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد انجام گرفت. میوه های توت فرنگی در چهار پوشش پلی اتیلنی شامل: پلی اتیلن معمولی، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی بسته بندی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که در طول دوره نگهداری کمترین کاهش وزن در میوه های بسته بندی شده با پوشش های پلی اتیلنی زیست تخریب پذیر و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس مشاهده شد. کمترین سفتی میوه، مواد جامد محلول، ظرفیت ضداکسایشی و بیشترین تغییرات رنگ، بار میکروبی و شاخص پوسیدگی در میوه های بسته بندی شده در پوشش پلی اتیلن معمولی مشاهده شد. در آزمایش دوم میوه های توت فرنگی در پوشش های پلی اتیلن زیست تخریب پذیر، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی و Xtend® در ترکیب با پرتودهی فرابنفش (±UV-C) بسته بندی و سپس در دمای 15 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 65 درصد برای 12 روز نگهداری شدند. بدین منظور میوه ها پس از بسته بندی به دو دسته تقسیم شدند؛ دسته اول در معرض پرتو فرابنفش (2/3 کیلو ژول بر متر مربع) و دیگری بدون پرتودهی بود. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین مقدار کاهش وزن در طول دوره نگهداری در تیمارهای ±UV-C در میوه های بسته بندی شده با پوشش های پلی اتیلنی زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی و Xtend® مشاهده شد. بسته بندی میوه ها با پوشش پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس سبب حفظ سفتی میوه، رنگ، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ظرفیت ضداکسایشی نسبت به سایر بسته بندی ها در طول دوره نگهداری شد. پرتودهی فرابنفش سبب بهبود ویژگی های کیفی میوه و کاهش بار میکروبی و شاخص پوسیدگی شد. نتایج این دو آزمایش

در برخی کشورها از جمله ایران، گردوی تازه به دلیل ارزش غذایی بالا و طعم منحصر به فرد آن یک محصول تجاری محسوب می شود، اما اطلاعات کمی در مورد نگهداری و ذخیره سازی آن وجود دارد. از این رو، در این مطالعه اثرات آسکوربیک اسید 1% (AA) و عصاره پوست سبز گردو با غلظت 150 و 300 میلی گرم در لیتر ( عصاره 150 و 300) در دو محیط آبی و خشک بر کیفیت و انبارمانی مغز گردوی تازه رقم چندلر بررسی شده است. ابتدا مغزهای گردو با دی اکسید کلر ضدعفونی شدند و سپس 6 تیمار مختلف شامل عصاره 150، عصاره 300، AA، عصاره 150+AA، عصاره 300+AA و آب مقطر به عنوان شاهد برای هر دو محیط در نظر گرفته شدند. برای محیط آبی گردوها در 500 سی سی از تیمارهای مورد نظر در پاکت های پلی اتیلن/پلی استر (زیپ دار) قرار گرفتند. اما در محیط خشک مغزهای گردو با تیمارهای نام برده به مدت 15 دقیقه آغشته شده و به مدت 30 دقیقه در دمای محیط خشک شدند. سپس مغزهای گردو در داخل کیسه های پلی استر/پلی اتیلن و به مدت 60 روز و در دمای 1±4 درجه سلسیوس بسته بندی و نگهداری شدند. نتایج نشان داد در محیط آبی تیمارهای AA و ترکیبی AA و عصاره علی رغم حفظ ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدانی کل، باعث کاهش کیفیت مغز گردوی تازه شدند. در مقابل تیمارهای عصاره 150 و عصاره 300 منجر به مهار اکسیداسیون، مهار فعالیت آنزیم پلی فنول-اکسیداز (PPO)، قهوه ای شدن و کنترل رشد میکروبی شدند و همچنین، نسبت به سایر تیمارها و شاهد باعث حفظ خصوصیات حسی در مغز گردوی تازه پس از طی دوره ی نگهداری شدند. در محیط خشک، تیمارهای دارای AA بهترین تأثیر را در حفظ رنگ و خصوصیات حسی مغز گردوی تازه نسبت به سایر تیمارها داشتند. اگرچه سایر تیمارهای استفاده شده نیز نسبت به تیمار شاهد باعث کنترل فعالیت آنزیم PPO، کاهش اکسیداسیون چربی ها، جلوگیری از رشد میکروبی، مهار قهوه ای شدن مغز گردو و حفظ ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدانی و صفات حسی شدند. نتایج اندازه گیری توسط دستگاه HPLC نشان داد که عصاره پوست سبز گردو رقم چندلر دارای اسیدهای فنولی مانند سینرژیک، گالیک، وانیلیک، 3،4-دی هیدروبنزوئیک،5.2-دی هیدروبنزوئیک و ژوگلن و هم چنین دارای ظرفیت آنتی اکسیدانی بالایی می باشد. به طورکلی با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت که استفاده از عصاره ی پوست سبز گردو به عنوان یک ماده طبیعی و ارزان در هر دو محیط خشک

سیب از محصولات باغی مهم کشور است که از نظر صادرات نیز اهمیت زیادی دارد. این محصول به صورت های مختلف از جمله آب میوه، میوه کامل و میوه برش یافته مصرف می شود. اخیراً، استفاده از پوشش های خوراکی به عنوان یک راهکار امیدوارکننده برای بهبود کیفیت و گسترش ذخیره سازی و عمر انبارداری میوه ها مطرح شده است. در این پژوهش اثر امواج فراصوت به همراه پوشش خوراکی آلوئه ورا و نانو اکسید روی، بر ویژگی های فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی سیبب تازه برش یافته رقم فوجی مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور 4 تیمار: 1- تیمار شاهد (آب مقطر حاوی 5/0% کلرید کلسیم)، 2- تیمار فراصوت (مدت 5 دقیقه در آب مقطر حاوی 5/0% کلرید کلسیم در دمای ◦C 25)، 3- تیمار فراصوت (در آب مقطر حاوی 5/0% کلرید کلسیم) به همراه پوشش ژل آلوئه ورا (30 درصد) و 4- فراصوت ( در آب مقطر حاوی 5/0% کلرید کلسیم به همراه نانو اکسید روی 1/0درصد) و پوشش دهی آلوئه ورا (30 درصد)، در سه تکرار بر روی سیب های برش یافته اعمال گردید و سپس نمونه ها در ظروف پلی استایرنی قرار گرفته و در دمای 4 درجه نگهداری شد. . نمونه برداری در زمان های صفر، 1، 3، 6، 9 و 12 روز صورت گرفته و برخی صفات از جمله بار میکروبی، کاهش وزن، سفتی،pH ، اسیدیته، مواد جامد محلول، ویتامین ث، فنل کل، فلاونوئید، ترکیبات ضداکسایش و فعالیت برخی آنزیم ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد در میوه تیمار شده فراصوت به همراه پوشش آلوئه ورا و نانو اکسید روی، جمعیت باکتری های مزوفیل هوازی کل و مخمرها و کپک ها را نسبت به میوه های شاهد کاهش داد، سفتی بافت و ظرفیت ضد اکسایشی را بیشتر حفظ کرد و کمترین کاهش را در شاخص رنگ h◦ و کمترین افزایش را در میزان pH و پروتئین داشت. همچنین تیمار فراصوت و فراصوت به همراه پوشش ژل آلوئه ورا سبب به تاخیر افتادن افزایش مواد جامد محلول و قهوه ای شدن سیب تازه برش یافته نسبت به تیمار شاهد گردید. این یافته ها نشان داد تیمار فراصوت، پوشش ژل آلوئه ورا و نانواکسید روی را می توان برای حفظ کیفیت و کنترل پوسیدگی میوه سیب رقم فوجی در طول ذخیره سازی بکار برد.

میوه گوجه فرنگی فواید بسیاری برای سلامتی انسان دارد و منبع بسیار خوبی از ترکیبات زیست فعال است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات سدیم نیتروپروساید (SNP) و سالیسیلیک اسید (SA) بر عملکرد، خصوصیات مورفو-فیزیولوژیکی و کیفیت انبارداری گوجه فرنگی در شرایط تنش شوری می باشد. برای مطالعه اثر SA و SNP چهار آزمایش جداگانه در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. اثر محلول پاشی برگی SNP (0، 200 و 500 میکرو مول) و SA (0، 1 و 2 میلی مولار) تحت تنش شوری (0 و 50 میلی مولار) بر ویژگی های مورفو-فیزیولوژیکی گوجه فرنگی رقم Namib بررسی شد. همچنین تأثیر محلول پاشی برگی SNP و SA بر سرمازدگی و کیفیت پس از برداشت گوجه فرنگی رقم Newton مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش اول و دوم نشان داد، تیمار با SNP و SA باعث افزایش میانگین سطح تک برگ، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کاروتنوئیدها، کربوهیدرات های محلول کل، پرولین، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز نسبت به تیمار شاهد گردید. نتایج آزمایشات سوم و چهارم نشان داد که SNP و SA موجب تأخیر در کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول کل و حفظ سفتی بافت میوه گوجه فرنگی در حین نگهداری شد. همچنین در تیمارهای SNP و SA میزان ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون، محتوای لیکوپن، فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز بیشتر از نمونه های شاهد بود. تیمار های SNP و SA درصد خسارت سرمازدگی را کاهش دادند. در بین تیمارهای مختلف، سالیسیلیک اسید 2 میلی مولار و سدیم نیتروپروساید 200 میکرو مولار بیشترین تأثیر را در حفظ کیفیت پس از برداشت میوه گوجه فرنگی داشتند. بنابراین، استفاده از سالیسیلیک اسید و سدیم نیتروپروساید بر تحریک مقاومت به تنش شوری و بهبود خصوصیات فیزیولوژیکی و ماندگاری پس از برداشت گوجه فرنگی تاثیر داشته است.

گوجه فرنگی یکی از سبزیجات مورد علاقه و پرمصرف در جهان است که میوه آن سرشار از مواد معدنی، ویتامین ها و ترکیبات ضد اکسایشی می باشد، اما این محصول با منشا گرمسیری به دمای پایین و شوری حساس است که هر دو محدودیت جدی در تولید و عرضه پس از برداشت می باشند. یکی از روش های کاهش اثرات مضر تنش شوری و کاهش خسارت سرمازدگی در طول انبارداری استفاده از محلول پاشی برگی قبل از برداشت برخی مواد شیمیایی مانند گاما-آمینوبوتیریک اسید و متیل جاسمونات می باشد. این پژوهش در قالب چهار آزمایش مجزا انجام گرفت. در آزمایش اول تیمار شوری در دو سطح صفر(شاهد) و 50 میلی مولار و تیمار گاما-آمینوبوتیریک اسید در سه غلظت صفر، 10 و 20 میلی مولار به صورت محلول پاشی برگی اعمال شد. آزمایش دوم نیز با تیمار شوری در دو سطح صفر (شاهد) و 50 میلی مولار و تیمار متیل جاسمونات در سه غلظت صفر، 5/0 و 1 میلی مولار انجام گرفت. نتایج این دو آزمایش نشان داد که گاما-آمینوبوتیریک اسید و متیل جاسمونات سبب افزایش و حفظ محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل، کاروتنوئید، کربوهیدرات های محلول کل، پرولین، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز نسبت به گوجه فرنگی های تیمار شاهد شده اند. بنابراین، در شرایط تنش شوری استفاده از گاما-آمینوبوتیریک اسید و متیل جاسمونات که موجب بهبود خصوصیات فیزیولوژیکی و مواد زیست شیمی گوجه فرنگی شده اند، توصیه می شود. در آزمایش سوم اثر تیمار قبل از برداشت گاما-آمینوبوتیریک اسید در سه سطح (0، 5 و 10 میلی مولار) و در آزمایش چهارم اثر متیل جاسمونات در سه سطح (0، 5/0 و 1 میلی مولار) بر کیفیت پس از برداشت و سرمازدگی میوه گوجه فرنگی رقم نیوتون مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها در طی دوره ذخیره سازی (در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95%) در روزهای 0، 5، 10، 15 و 20 خصوصیات فیزیکی، زیست شیمیایی و سرمازدگی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این دو آزمایش نیز تیمار گاما-آمینوبوتیریک اسید و متیل جاسمونات نسبت به نمونه های شاهد خواص کیفی بهتری در گوجه فرنگی را نشان داده و خسارت سرمازدگی را به طور قابل توجهی کاهش دادند.

کشور ایران بزرگترین تولیدکننده انار در دنیاست. انار ایران به دلیل کیفیت مرغوب از نظر صادرات به خارج از کشور در بین محصولات کشاورزی، محصولی بی-رقیب بوده و از نظر اقتصادی دارای اهمیت فراوان است. هدف از پژوهش حاضر کاربرد پوشش دهی بر ماندگاری و کیفیت خوراکی انار دانه در طی انبارداری بود. به این منظور در یک آزمایش اثر تیمار پوششی کربوکسی متیل سلولز به همراه دو غلظت 1/0و 2/0 نانو اکسید روی در قالب آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور پوشش دهی (3 سطح) و زمان نمونه بردای (5 سطح) مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم نیز اثر دو غلظت ژل آلوئه ورا (10 و 20 درصد) به تنهایی یا همراه با اسانس دارچین در دو غلظت (350 و 700 میلی گرم در لیتر) در قالب طرح آزمایشی فاکتوریل با دوعامل تیمار پوشش (7 سطح) و زمان نمونه برداری (5 سطح) مورد مطالعه قرار گرفت. کاهش وزن، میزان آب میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، ویتامین ث، آنتوسیانین، فنول و خواص ضد اکسایشی اندازه گیری شدند. میوه های تیمار شده با 5/0 درصد کربوکسی متیل سلولز به همراه 2/0 درصد نانو اکسید روی و 20 درصد ژل آلوئه ورا به-طور قابل توجهی کاهش وزن کمتری در مقایسه با سایر تیمارها نشان دادند. پوشش کربوکسی متیل سلولز به همراه نانو اکسید روی موجب افزایش مواد جامد محلول، اسیدیته و آب میوه انار دانه نسبت به میوه های شاهد شد. تیمار 5/0 درصد کربوکسی متیل سلولز به همراه 2/0 درصد نانو اکسید روی میزان آنتوسیانین را به طور قابل توجهی افزایش داده است. بیشترین میزان ویتامین ث در تیمار 5/0 درصد کربوکسی متیل سلولز به همراه 1/0 نانو اکسید روی و تیمار 10 درصد ژل آلوئه ورا به همراه 700 میلی گرم بر لیتر اسانس دارچین مشاهده شد. تیمار 20 درصد ژل آلوئه ورا و تیمار 5/0 درصد کربوکسی متیل سلولز به همراه 2/0 درصد نانو اکسید روی بیشترین میزان فنول کل را نشان دادند. همچین تیمار 20 درصد ژل آلوئه ورا به همراه 350 میلی گرم بر لیتر اسانس دارچین و تیمار 5/0 درصد کربوکسی متیل سلولز به همراه 2/0 درصد نانو اکسید روی بالاترین میزان ظرفیت ضد اکسایشی را به خود اختصاص دادند. در کل می توان نتیجه گرفت که استفاده از پوشش های خوراکی در این پژوهش موجب حفظ ترکیبات زیست شیمیایی گردیده و به عبارتی سبب افزایش کیفیت و ماندگاری انار دانه در طی نگهداری در انبار سرد شده است.

میوه سیب یکی از مهمترین میوه های مناطق معتدل است که ارتباط زیادی با سلامت انسان دارد. هدف از پژوهش حاظر بررسی عارضه ی قهوه شدن برخی ارقام تجاری سیب طی نگهداری در انبار سرد می باشد. 11 رقم تجاری سیب در دمای 1 درجه سانتی گراد به مدت 5 ماه نگه داری شده و هر 30 روز یک بار نمونه برداری صورت گرفته و صفاتی مانند: کاهش وزن، سفتی، محتوای مواد جامد محلول، اسدیته قابل تیتراسیون، pH، خواص ضد اکسایشی، فنل وفلاونوئید کل، آنزیم های پراکسیداز ، پلی فنل اکسیداز، قهوه ای شدن آنزیمی و سرمازدگی (قهوه ای شدن گوشت) مورد ارزیابی قرار گرفت. بیشترین سفتی و اسید آسکوربیک در رقم دلبار استیوال، بیشترین مواد جامد محلول در قرمز مراغه، دلبار استیوال و برابرن و بیشترین کاهش وزن در رقم زرد مراغه، بیشترین شدت قهوه ای شدن گوشت در رقم قرمز مراغه مشاهده شد. سرما زدگی (قهوه ای شدن گوشت) برای اولین بار بعد از 5 ماه انبارداری در ارقام رد استارکینگ و قرمز مراغه مشاهده شد اما قهوه ای شدن مرکزمیوه در ارقام برابرن و گالا پس از 4 ماه انبار داری با شدت متوسط ملاحظه شد. به طور کلی اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، خواص ضد اکسایشی، فنل و فلاونوئید کل در طی انبار داری کاهش یافت، در حالی که pH، مواد جامد محلول، قهوه ای شدن آنزیمی، قهوه ای شدن گوشت، و فعالیت آنزیم پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز افزایش پیدا کرد. محتوای ترکیبات زیستی در جلوگیری یا افزایش قهوه ای شدن آنزیم و سرمازدگی (قهوه ای شدن گوشت) می تواند نقش داشته باشد. به طوری که مابین قهوه ای شدن آنزیمی، سرمازدگی و کاهش ویتامین ث، کاهش سفتی، فنل کل، فلاونوئید کل، وفعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز و آنزیم پراکسیداز همبستگی مثبت وجود دارد.

توت فرنگی با نام علمی(Fragaria vesca L.) گیاهی چند ساله جزء گیاهان نهاندانه جداگلبرگ، از تیره گل سرخیان(Rosaceae) است که به طور متوسط 3 تا 5 سال عمر می کند. ایالات متحده بزرگترین تولید کننده توت فرنگی در دنیا است که حدود 25 درصد کل تولید دنیا را به خود اختصاص داده است. توت فرنگی در دامنه وسیعی از محیط ها رشد می کند استان های کردستان و مازندران دو قطب مهم تولید توت فرنگی در ایران می باشند. کشت توت فرنگی در منطقه بین شهر های سنندج، کامیاران و مریوان متمرکز شده است. این میوه سرشار از موادی است که برای سلامتی مفیداند اما متاسفانه دارای عمر انبارداری کوتاهی بوده و به سرعت فاسد می شود.پوشش های خوراکی با کاهش تنفس و تعرق از سطوح میوه و کند کردن رشد میکروبی، عمر انبارداری را افزایش می دهند همچنین کاربرد کلسیم قبل و بعد از برداشت سبب تاخیر در پیری و کاهش فساد پس از برداشت و جلوگیری از پیشرفت بسیاری از اختلالات فیزیولوژیکی می گردد به این دلیل از محلول پاشی کلریدکلسیم و نانوکلسیم نیز قبل از برداشت استفاده شد.این پژوهش در قالب دو آزمایش جهت مطالعه اثر پوشش خوراکی کربوکسی متیل سلولز (CMC) و کیتوسان و نیز مطالعه اثر محلول پاشی قبل از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلسیم در ترکیب با تیمار پوشش های پس از برداشت انجام شد.نتایج نشان داد که تیمار کیتوسان بیشتر از تیمارCMC و شاهد باعث حفظ سفتی بافت میوه گردید.همچنین بین دو تیمار کیتوسان و CMC از نظر صفات پوسیدگی بافت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، محتوای فنول کل و میزان ویتامینC تفاوت معنی داری مشاهده نشد.بیشترین میزان کاهش وزن، پوسیدگی و مواد جامد محلول در تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای کلریدکلسم +CMC، کلرید کلسیم + کیتوسان، نانوکلسیم + CMC، نانوکلسیم +کیتوسان مشاهده شد.تیمار نانوکلسیم + کیتوسان دارای بیشترین میزان سفتی بود.

توت فرنگی یکی از محصولات با ارزش باغی است که به دلیل بافت نرم، رطوبت و فعالیت متابولیکی بالا و حساسیت به عوامل قارچی، عمرانبارداری بسیارکوتاهی دارد. کاربرد ترکیبات شیمیایی مصنوعی ضدقارچی به منظور افزایش ماندگاری این میوه نگرانی های فراوانی به دنبال داشته است. به همین دلیل استفاده از روش های ایمن برای کنترل فساد و حفظ کیفیت میوه ی توت فرنگی در زمان نگهداری در انبار ضروری است. اخیرأ، استفاده از پوشش های خوراکی به عنوان یک راهکار امیدوارکننده برای بهبود کیفیت و گسترش ذخیره سازی و عمرانبارداری میوه ها مطرح شده است. در این پژوهش اثر پوشش خوراکی براساس ژل آلوئه ورا (33 درصد) به همراه اسیدآسکوربیک (0، 1، 3 و 5 درصد) و پوشش نانو اکسید روی (100-30 نانومتر) در سه غلظت مختلف (03/0، 07/0 و 5/0 درصد) بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم "پاروس" در طی ذخیره سازی مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها،خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی در زمان های 0، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 روز در طی نگهداری (دمای 1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. پوشش ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک موجب تأخیر در کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول کل شده و سفتی بافت میوه را حفظ کرد. همچنین در تیمارهای ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک میزان ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین، فنول کل و فعالیت ضداکسایشی بیشتر از میوه های شاهد بود. پوشش ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک جمعیت باکتری های مزوفیل هوازی کل، مخمرها و کپک ها را کاهش داد. در بین تیمارهای مختلف، ژل آلوئه ورا + 5% اسیدآسکوربیک بیشترین تأثیر را در تأخیر تغییرات مربوط به رسیدگی و کاهش جمعیت میکروبی داشت. این نتایج نشان می دهد ترکیب اسیدآسکوربیک و ژل آلوئه ورا پتانسیل حفظ کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی را دارد. تیمارهای نانو اکسید روی به طور معنی داری کاهش وزن را به تأخیر انداخته و سفتی بافت میوه را حفظ کرد. محتوای آنتوسیانین، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون، فنول کل و فعالیت ضداکسایشی در تیمارهای نانو اکسید روی بیشتر از شاهد بود. همچنین تیمارهای نانواکسید روی جمعیت میکروبی را در طول ذخیره-سازی میوه کاهش داد. در بین تیمارهای مختلف، 5/0 درصد نانو اکسید روی بیشترین تأثیر را در تأخیر تغییرات مربوط به رسیدگی و کاهش جمعیت میکروبی

میوه بهِ دارای فواید بسیاری برای سلامتی انسان و منبع بسیار خوبی از ترکیبات زیست فعال است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تغییرات بیو -فیزیکو شیمیایی برخی ژنوتیپ های بهِ در طی انبار داری بود. 15 ژنوتیپ بهِ در زمان بلوغ تجاری برداشت و در دمای 1 درجه سلسیوس به مدت 5 ماه ذخیره شدند. نمونه برداری به صورت ماهیانه انجام شد و 24 ساعت در 20 درجه سلسیوس نگهداری شدند. کاهش وزن، چگالی، سفتی، محتوی مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، کربوهیدارت کل، پکتین کل، فیبر، عناصر کلسیم و منیزیم، ویتامین ث، خواص ضد-اکسایشی، فنول و فلاونوئید کل، آنزیم های پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، پلی فنول اکسیداز و شاخص قهوه ای شدن اندازه گیری شدند. تغییرات قابل توجهی (P ≤ 0.05) در همه ی ژنوتیپ ها برای صفات اندازه گیری شده مشاهده شد. درهر یک از ژنوتیپ های مورد مطالعه یک یا چند ویژگی منحصر مانند پایین ترین کاهش وزن در "پاوه1"، بالاترین میزان سفتی و پکتین در "مریوان1" و بالاترین محتوای قند در "مریوان2" مشاهده شد که در آینده می توانیم از این ویژگی ها جهت برنامه های اصلاحی استفاده کنیم. محدوده 42/44-78/26 میلی گرم بر 100 گرم وزن تر برای ویتامین ث، 15/98-66/86 درصد برای خواص ضد اکسایشی، 69/380-73/157 میلی گرم گالیک اسید بر 100 گرم وزن تر برای فنول کل، 69/10-31/5 میلی گرم کورستین بر 100 گرم وزن تر برای فلاونوئید کل، 76/18-00/13 بریکس برای محتوی مواد جامد محلول، 95/0-38/0 درصد برای مالیک اسید، 00/91-16/52 نیوتن برای سفتی، 02/23-28/7 درصد برای پکتین در همه ی ژنوتیپ ها در زمان برداشت مشاهده شد. شاخص قهوه ای شدن گوشت برای اولین بار پس از 4 ماه مشاهده شد. به طورکلی، چگالی، سفتی، پکتین، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، خواص ضد اکسایشی، فنول و فلاونوئید کل و آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در طی انبارداری کاهش یافت در حالی که محتوای مواد جامد محلول، pH، کربوهیدرات محلول کل، شاخص قهوه ای شدن و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز افزایش پیدا کرد. محتوای بالای ترکیبات زیست فعال می تواند در جلوگیری یا کاهش قهوه ای شدن نقش داشته باشد به طوری که بین قهوه ای شدن گوشت و ویتامین ث، خواص ضد اکسایشی، فنول و فلاونوئید کل و آنزیم سوپراکسید دیسموتاز همبستگی منفی مشاهده شد.

انگور یکی از مهمترین محصولات باغبانی ایران و جهان می باشد. مصارف تازه خوری، فرآوری و صنایع تبدیلی آن بسیار مطرح است . برای اولین بار باززایی انگور از طریق گره های حاوی جوانه فعال توسط گالزی در سال 1961 انجام گرفته است و از آن زمان به بعد روش های مختلف کشت درون شیشه ای برای تکثیر انگور توسعه یافته است. بافت های مختلف ممکن است برای کشت درون شیشه-ای، بسته به هدف، نیازمند فرمول متفاوتی باشند. یکی از مشکلات مهم و تاثیرگذار بر روش های ریز ازدیادی، تنوع ژنتیکی در رقم های مختلف است، که بر کارایی تکنیک های کشت درون شیشه ای استفاده شده تاثیرگذار است و این واقعیت، از طریق توانایی های مختلف ارقام انگور در جذب عناصر غذایی و همین طور وجود هورمون های درونی، توضیح داده می شود، نوع و ترکیب اضافه شده به محیط کشت این مسئله را پیچیده تر می سازد. شرایط رشدی و فیزیولوژیکی نمونه، و ترکیبات محیط کشت از جمله: نمک ها، ترکیبات آلی وکربوهیدرات ها و غلظت تنظیم کننده های رشد از موثرترین فاکتورهای هستند که بر میزان باززایی شاخه و ریشه ریزنمونه تاثیر گذارند. اما تر کیبات شیمیایی دیگری نیز وجود دارند که می توانند از راه های مختلف اثرات تحریک کننده ای بر رشد و باززایی ریزنمونه داشته باشند. مثلاً زغال فعال که از طریق جذب ترکیبات مضردر محیط کشت این اثر را القا کند. ترکیب فنلی فلوروگلوسینول3 که از طریق ممانعت از تجزیه اکسین ها در محیط کشت، آب نارگیل و ترکیباتی از این قبیل که می تواند بر باززایی اثر گذار باشند. ترکیبات دیگری همچون 4, OTC 5 BTHوجود دارند که از طریق فعال کردن سیستم دفاع اکتسابی و تاثیر بر آلودگی ویروسی در محیط کشت یا از طریق تحریک تولید مواد آنتی اکسیدانی و تولید پروتئین های وابسته به پاتوژن در تحریک رشد و مقاومت به آلودگی نقش دارند یا خود مواد آنتی اکسیدانی همچون پلی وینیل پیرولیدین6 ، اسید آسکوربیک، اسید سیتریک، اسید آمینه سیستئین که می تواند در رشد و باززایی تاثیر مثبت داشته باشند.

امروزه به دلیل استفاده ی بی رویه از کود های شیمیایی، موادآلی زمین های کشاورزی در ایران کاهش یافته، از این رو استفاده از کودهای آلی و زیستی نقش مهمی را در سلامتی محیط زیست ایفا می کند. به منظور بررسی اثر کود بیولوژیک نیتروکسین و هیومیک اسید بر برخی خصوصیات مورفو - فیزیولوژیکی توت فرنگی تحت کاربرد مالچ (سفید)، طی دو فصل در سال 93-92 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان آزمایشی به صورت فاکتوریل (مالچ × کود) بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. آزمایش اول بر روی توت فرنگی رقم پاروس (دوساله) و آزمایش دوم بر روی توت فرنگی رقم کوئین الیزا (یک ساله) صورت گرفت. سطوح کودی مورد استفاده در هر دو آزمایش عبارت بودند از: به ازاء هر گیاه 3 گرم کود کامل N.P.K، 5 گرم کود آلی هیومیک اسید، 70 سی سی کود بیولوژیک نیتروکسین با غلظت 100 پی پی ام و 5 گرم کود هیومیک اسید + 70 سی سی کود بیولوژیک نیتروکسین با غلظت 100 پی پی ام در نظر گرفته شده است. صفات اندازه-گیری شده، صفات رویشی و بیوشیمیایی از جمله میزان کربوهیدرات های محلول کل میوه، برگ، طوقه و پروتئین های محلول کل برگ و طوقه، فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز برگ، ریشه و طوقه و عناصر نیتروژن کل، فسفر، پتاسیم در برگ توت فرنگی رقم پاروس در سال اول و اندازه گیری صفات رویشی رقم کوئین الیزا در سال دوم انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل مالچ × کود روی میانگین سطح برگ، سطح برگ کل بوته، سطح مخصوص برگ (سطح برگ بر وزن خشک برگ)، حجم ریشه، وزن تک میوه و وزن خشک کل در سال اول معنی دار شد. بیشتر صفات رویشی اندازه گیری شده و ماده خشک کل در شرایط مالچ و در کود نیتروکسین + هیومیک اسید بهبود یافته اند. اثر متقابل مالچ × کود میزان کربوهیدرات های محلول کل برگ، میوه و طوقه و پروتئین های محلول کل برگ و طوقه را تحت تاثیر قرار دادند. کاربرد کود زیستی نیتروکسین و هیومیک اسید همراه با مالچ غلظت عناصر غذایی نیتروژن کل، فسفر، پتاسیم برگ را افزایش دادند. میزان عملکرد میوه در دو سال آزمایش تحت تیمار نیتروکسین + هیومیک اسید تحت کاربرد مالچ بطور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود.

منابع کربنی در سلول ها و بافت های گیاهان نقشی حیاتی دارند و در کشت بافت درون شیشه ای یکی از فاکتور های اساسی رشد و نمو ریزنمونه هامحسوب می شوند. نوع و غلظت منابع کربنی اثرات مختلفی بر رشد و نمو ریزنمونه ها دارند. لذا، تحقیقی طی سال های 1391 تا 1392 روی دو رقم انگور بومی استان کردستان با نام های فرخی و خوشناو جهت تکثیر درون شیشه ای انجام شد. در این آزمایش باززایی ریزنمونه های گره و نوک شاخسارهر دو رقم انگور مذکور در محیط کشت MS حاوی غلظت های مختلف هورمونی بود. غلظت های متفاوتی از کربوهیدرات ها در محیط کشت برای پرآوری و تشکیل شاخساره ریز نمونه های گره ارقام انگور خوشناو و فرخی در شرایط درون شیشه ای ضروری است.در این تحقیق ریز نمونه های گره دو رقم انگور خوشناو و فرخی در محیط کشت MSحاوی 1میلی گرم در لیترBA جهت بررسی اثر غلظت های مختلف قند ساکارز بر صفات طول شاخساره اصلی، تعداد برگ شاخساره اصلی، طول و تعداد شاخه ی نابه جا و تعداد برگ شاخه نابه جا در غلضت های (15، 20، 30 و 40) گرم در لیتر ساکارز مورد بررسی قرار گرفتند، نتایج آزمایش نشان داد که با کاهش غلظت ساکارز رشد و نمو کلی گیاهچه ها کاهش پیدا می کند وبا افزایش غلظت ساکارز از 30 به 40گرم در لیتر نمونه های درون شیشه ای رشد نابه هنجار داشته میانگره ها کوتاه اما تعداد برگ افزایش یافته،ساکارز 15 و 40 گرم در لیتر بیشترین تعداد شاخه نابه جا را داشتند اما با رشد غیر نرمال.